Monday, May 25, 2009

ႏိုင္ငံျခားျပန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿငီးခ်င္းလား ???

(photo: by google, ပုံထဲက အိတ္ေတြက ပိန္ေနတယ္ က်ေတာ့တုန္းက ဖားျပဳပ္ေတြလုိ ေဖာင္းကားေန၏)
ႏိုင္ငံျခားျပန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿငီးခ်င္းလား ၾကြားခ်င္းလားမသိ????


ႏိုင္ငံျခားျပန္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ စကၤာပူဆိုတာ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ေတာ့ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္လိုပါပဲ။ သြားလိုက္ လာလိုက္နဲ႔ ။ (တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခြင့္ျပန္တာ အမိေျမခ်စ္တဲ့ သားတို႔မီးတို႔…ရန္ကုန္ေလဆိပ္ၾကီး စည္ကားေန သူေတာင္းစားေတြ ဒုနဲ႔ေဒး….ေအာ္မွားကုန္ပါပီး စြယ္ေတာ္ရိပ္ သံခ်ပ္ေတြနဲ႔)

စလုံးေရာက္စ ပုလုေကြးရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြ ဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနခဲ့တယ္ဆိုမလားပဲ။ ေယာက်ၤားေလးတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်သလားဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ က်ပါတယ္..မားမား၊ ပါးပါးကို လြမ္းတာကိုး..အိမ္နဲ႔လဲ အၾကာၾကီးမွမခြဲဘူးတာ။ ဖုန္းေျပာပီး ငိုငိုခဲ့တာက ၂ ၾကိမ္လား မသိ။ ပီးေတာ့ အလုပ္မလုပ္ဘူးေတာ့ အလုပ္ရဲ႕ ပရက္ရွာေတြေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လဲ ေနသားက်သြားတာေပါ့ေလ။

ပုလုေကြး အတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းတာက စလုံးေရာက္စမွာ ေနစရာအိမ္အတြက္မပူရ၊ အခန္းခလဲမေပးရ။ အားလုံးကို အခ်စ္ဆုံးသယ္ရင္းက စီစဥ္ေပးထားတယ္ေလ။ ပီးေတာ့ စလုံးက ယာဥ္ေတြ စီးဖို႔အတြက္ Ez link ကဒ္က အစ၊ ဖုန္းကဒ္အဆုံး သူပဲစီစဥ္ေပးထားတာ။ ဘယ္သူလဲသိလား၊ တစ္အိမ္ထဲ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ သယ္ရင္းၾကီးေပါ့။

ပုလုေကြး စလုံးလာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသယ္ရင္းေတြက အံၾသၾကတယ္။ ဘာရူးတာလဲေပါ့။ မိဘအလုပ္ကို မလုပ္ပဲ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ရတာလဲေပါ့။ ပုလုေကြးမိဘေတြကလဲ သေဘာတူတယ္ လာဖို႔ကိုေလ။ အိမ္က အဓိက စီးပြားေရလုပ္ငန္းကို ပါးၾကီးက ဦးစီးႏိုင္ေသးတယ္။ ပုလုေကြးကလဲ အိမ္က အလုပ္ကို သိပ္စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ စလုံးမွာ ေအာက္အီးသီးခံပီးေနခဲ့ရတာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ စလုံးေရာက္ ပီး ၁၁လနဲ႔ ခုနစ္ရက္မွာ ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္တို႔ရဲ႕ထုံးစအတိုင္း ပထမဆုံးဆက္ေၾကးေပး ..အဲမွားလို႔ အခြန္ေဆာင္ရတာေပါ့။ အခြန္ေဆာင္ရတာက spass သမားေတြထုံးစံ ၈၀ ဆိုေပမဲ့ ၆၀ေလာက္ ၇၀ေလာက္ရလဲ နဲလားဆိုပီး အန္တီဖက္တီးၾကီးကို ငိုျပရတာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၇၀နဲ႔ေစ်းတည္႔သြားတာေပါ့ေလ။

ကဲဝယ္ဖို႔ခ်မ္းဖို႔ကိစၥ။ လူတကာက ႏိုင္ငံဂ်ားျပန္ဆိုရင္ အထင္ၾကီးပီး ဟိုလက္ေဆာင္ ဒီလက္ေဆာင္ေမွ်ာ္တက္ၾကတာ ထုံးစံရယ္။ ပုလုေကြးလည္း ဝယ္ဖို႔ ခ်မ္းဖို႔ ျပင္ရတာအေမာရယ္။ ပါးပါးမားမား ဖို႔က တစ္မ်ိဳး။ တစ္ဦးတည္းေသာ အမအတြက္ကတစ္မ်ိဳး။ ေနာက္ အိိမ္နီးခ်င္းေတြ ေဆြမ်ိဳးမကင္းေတြ အတြက္က တစ္ဖုံဝယ္ရတာ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနတာပဲ။ ကို႔ပိုက္ပိုက္နဲ႔လဲ ကိုယ္ခ်ိန္ေနရေသးတာကိုး…။

မားမားၾကိဳက္တဲ့ ပင္နဆိုးနစ္ ထမင္းေပါင္းအိုးရွာ၇တာက တစ္ဒုကၡ။ ပီးေတာ့ ဂ်ပန္ ခြက္ကေလးေတြ အစုံဝယ္ရတာကတစ္မ်ိဳး။ မားမားနဲ႔ မၾကီးအတြက္ လက္ကိုင္အိတ္ ဝယ္ရတာကတစ္ဖုံ။ ေယာကၤ်ားေလးတန္မဲ့ ဗိုက္ဖုံးအက်ၤီ ရွာရတာက လဲ တစ္ဒုက္ခရယ္။ စလုံးမေတြ ဝတ္တဲ့ အကၤ်ီ ရွည္ရွည္ကို မၾကီးက ဗိုက္ဖုံးအက်ၤီပုံစံမ်ိဳး ဝတ္ခ်င္သပ ဆိုလုိ႔ Esprit သြားပီး မ်က္နွာပူပူနဲ႔ ဝင္ေမႊရတာတဲ့ အၾကိမ္လဲမနည္းဖူးဗ်။(စိတ္မေကာင္းစရာက က်ေတာ့တူေလးလား တူမေလးလားမသိတဲ့ သူကေလးဟာ လူ႔ေလာကထဲကို ေရာက္ရွိမလာခဲ့ဖူး)

ေနာက္ပီး မာမီအတြက္ ျခံပုဝါေလးေတြ ဝယ္ရတာကလည္း မေသးဘူးခင္ဗ်။ (ဒါေတာင္မားမားက အနီေရာင္နဲ႔ အညိဳေရာင္မပါေသးဘူးတဲ့ …ခုႏွစ္ထည္ေလာက္ကို သူတစ္ဦးထဲ ေမာင္ပိုင္စီး သြားတယ္ေလ..) က်ေတာ့ဆရာမအတြက္ေတာင္ တစ္ထည္ မနည္းေျပာယူထားရတာ…ဟိဟိ သိရင္စိတ္္ဆိုးမွာ…)။


ေနာက္ပီး အိမ္က ဒရိုင္ဘာေတြ စပယ္ယာေတြ အတြက္။ ဘာဝယ္၇မလဲ.ေစ်းလဲသက္သက္သာနဲ ႔ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘလန္ႏို ရွပ္ေတြကို ၁၀ထည္ေလာက္ဆြဲသြားရတယ္ခင္ဗ်ား။ ဒါေတာင္ မရတဲ့သူက သားၾကီး ဘယ္မွာလဲ လက္ေဆာင္ဆိုေတာ့ ဟီး ဟီး ဆိုပီး သြားျဖဲျပ၇တယ္။ စလုံးက လူရဲ႕ဒုက္ခ ကို သူတို႔မသိဘူး။

ေနာက္ေဆြမ်ိဳးမကင္းတစ္ကင္းေတြ အတြက္ ေရေမႊး..မူစတာဖာသြားပီး revelon ေရေမႊး ၁၅ ပုလင္းေလာက္ကိုလဲ ထိုးသိပ္ခ့ဲရေသးသဗ်။

အိမ္က ခိုင္းတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ေကာင္ေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ လက္ပတ္နာရီတစ္လုံးစီ ကို ျမန္မာျပည္က မာမီကို ၾကိဳတင္အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ပီး ဝယ္ခိုင္းထားရတယ္။ စလုံးမွာက ေစ်းၾကီးတယ္ေလ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စလုံးက ဝယ္လာသလိုလိုနဲ႔ ညာတာပါေတးေပါ။ အဲဒါကလဲ တစ္ဒုကၡ။

ေနာက္ပီး က်ေတာ့တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္း အိမ္မွာ အျမဲလာကူေပးေနတဲ့ ဒရိုင္ဘာမိန္းမအတြက္၊ သူ႔ သားနဲ႔သမီးအတြက္ အက်ၤီ ..ဒါကိုလဲမာမီကို ပဲ အပူကပ္ပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျမန္မာျပည္က ပဲၾကိဳဝယ္ခိုင္းထား၇ေသးသဗ်။ သူတို႔အတြက္ကလဲ မပါလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ သူတို႔က က်ေတာ္ျပန္လာပီဆို သီမ္းစရာေတြ ဘာေတြကို ဒိုင္ခံသိမ္းေပး၊ စားစရာေတြကို ဒုိင္ခံေၾကာ္ေလွာ္ေပးေနက်။ အိိမ္က ေအာက္ေျခသိမ္းကို သူတို႔ပဲလုပ္ေပးေနတာ။ ပဲခူးစိန္ဟင္းက ပစၥည္းေတြ ဟာ စလုံးျဖစ္ ျဖစ္လိုျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ။

ေအာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ။ အခ်စ္ဆုံးသူမ(သယ္ရင္းေနာ္ တလြဲမေတြၾကနဲ႔) အတြက္ လက္ေဆာင္။ သူမဖို႔ ေရေမႊး ေကာင္းေကာင္းေလးရယ္။ က်ေတာ္ေကာ သူမေကာ ၾကိဳက္တဲ့ အစိမ္းေရာင္..ပိုက္ဆံအိတ္..ေနာက္ပိး ေနာက္ပိး…သူမအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြေပါ့။ ဒါကေတာ့ ဒုကၡမဟုတ္…သုခဗ် (ဘယ္သူလဲဆိုတာ မေျပာနဲ႔ေနာ္ တက္ထားတဲ့ မမေရ)။

သယ္ရင္းအထီးေတြအတြက္ esprit၊ G2000, girodano နဲ႔ hang ten အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ သယ္ရင္းမေတြ အတြက္ ပိုက္ဆံအိတ္ အေသးေလးေတြ။
ေနာက္ မခ်စ္ တခ်စ္ေတြ အတြက္ေကာ လက္ေဆာင္ေတြေပါ့။ ဘယ္သူေတြလဲ မေမးနဲ႔ ေျပာဘူး အေသသတ္။

ကဲဝယ္စရာေတြ ဝယ္တာစုံေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ဖို႔ေလဆိပ္ကို ဆင္းေပါ့။ baggage က အေသးတစ္လုံး အၾကီးတစ္လုံး။ ေက်ာပိုးအိတ္ရယ္၊ လက္ကဆြဲတာ တစ္ထုတ္ေပါ့။ ဟီး ဟီး ။ baggage အၾကီး က ကီလို ၃၀ ကြတ္တိ။ အေသးက ၁၀ကီလိုေက်ာ္ေနေတာ့ ေဆာင္ေပအုံးေတာ့ ေဒၚလာ ၂၀ ။ ပလုံ ပလုံ။ ေလဆိပ္ဆင္းတာက တစ္ေယာက္ထဲ။ ေသာၾကာေနဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွမလိုက္ပို႔ႏိုင္။ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုက္ခေတြနဲ႔ေပါ့။ gate pass ျဖတ္ေတာ့ အခုပဲထည္႔ထားလိုက္တဲ့ လက္မွတ္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ရွာေပအုံးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ။ လူက ထူပီး ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္မွေတြေတာ့ အထဲဝင္။

ျမန္မာျပည္ဝင္ေတာ့ လက္က်န္ျခေသၤ့ ၃ေကာင္ညွပ္ေပးတာေတာင္ သူမ်ားေတြက စလုံးေပးတယ္တဲ့။ ညီက ျခေသၤ့ေတြတဲ့ အစ္ကိုတို႔ ကို ေစတနာမရွိဘူးလားတဲ့။ ပုလုေကြး ဘီလိုေျပာရမလဲဟင္။ အိတ္ထဲမွာ က်န္တာဆိုလို႔ စလုံးေငြ ၃၀ေက်ာ္ ၄၀နီးပါးရယ္။ ဘီလိုမွ မေျပာေတာ့ပဲ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ဘဏ္ကဒ္ထဲမွာကလည္း သယ္ရင္းၾကီး ဆီက ေခ်းလာတဲ့ စလုံး ၅၀၀မွာ ၂၀၀ေက်ာ္က်န္တာရယ္။

ဒီလိုနဲ႔ Baggage ကိုေရြး။ အေကာက္အခြန္ကို ျဖတ္။ မားမားရဲ႕ ၾကိဳဆို အနမ္းေတြကိုခံယူရင္း အမိေျမကို ႏိုင္ငံဂ်ားျပန္တစ္ေယာက္ ေျခခ်ခဲ့တယ္။ အမိေျမမွာ သုံးစရာဆိုလို႔ ျခဴးတစ္ျပားမွ မရွိ။ ဒီေတာ့လဲ ပါးၾကီးဆီက ေပးတဲ့ မုန္းဖိုး ၂သိန္းခြဲ။ မားမီေပးတဲ့ ၁သိန္းခြဲ၊ မၾကီးေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုး ၁သိန္းနဲ႔ သယ္ရင္းေတြကို ဟိုဟာဝယ္ေကြ်း၊ ဒီမွာဧည္႔ခံ သုံးျဖဳန္းခဲ့ရတာေပါ့။ က်ေတာ္ လစဥ္လႊြဲထားတဲ့ ပိုက္ပိုက္ကေတာ့ အေလ်ာ့ခံလို႔ ျဖစ္မလားဗ်။ မိန္းမယူဖို႔ စုထားတာ၊ တိုးပြားေအာင္ အတိုးေပးထားတာကိုး ..ဟိဟိ။(ေနာက္တာေနာ္ အတည္ေျပာတာ)

(ၿငီးခ်င္းကလဲ အၾကြားပို႔စ္ ျဖစ္သြားရင္လဲ ခံရုံမွတစ္ပါးအျခားမရွိ။ က်ေတာ့ မွာ ၿငီးစရာဆိုလို႔ ဒါပဲရွိတာ။ အရင္းႏွီးဆုံးသယ္ရင္းေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ဟန္းဖုန္း ခုႏွစ္လုံး၊ ဆယ္ဘီးကားေလးစီးကလဲ က်ေတာ္ပိုင္တာမဟုတ္ပါေၾကာင္း(ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္ပါ)။ ပို႔စ္ဖက္ပီး သိပ္အထင္မၾကီးပါနဲ႔ခင္ဗ်ား ပုလုေကြးတို႔အိမ္ကရန္ကုန္ကေန မိုင္၆၀ သုံးဖာလုံတိတိ မွာရွိ့ပီး ရြာမွာေနတဲ့ ရြာသားတစ္ေယာက္ပါ)
မမဝါဝါ ရဲ႔ တက္စ္ပို႔စ္ေလးကို အဆုံးသတ္ရင္း ဆက္တက္မွာက တက္စ္ပို႔ဆို ေရးေလ့မရွိတဲ့ ေတာင္ငူသား၊ ေနာက္ပီး က်ေတာ့ကို နာမည္ဖ်တ္ပီး ကိုကိုးေဂြးလို႔ေခၚတဲ့ အသက္ေလး ။ ႏွစ္ေက်ာင္းအတူဆင္း သယ္ရင္းၾကီး july…ဒါဆိုေတာ္ေလာက္ပါပီထင္ပါတယ္)

12 comments:

Rita said...

ႂကြား ႂကြားတား ႂကြားတက္စ္
:D

သက္ပိုင္သူ said...

ဟြန္း....
မေျပာခ်င္ဘူး..
သူမ်ားတပ္ဂ္တာက်ေတာ့ အရင္မေရးဘဲ ယယ ျပန္တဂ္တယ္.. ေက်နပ္ဘူး

khin oo may said...

ဖတ္၏

Taungoo said...

သူျမားေတြ ဋပ္ ဋာက
မသိဋာကို သိျခင္ဠိဳ႔
ဋပ္ ဋာ။
ဏင္က ဋစ္အိန္ဌဲ ေဏပ်ီး
ဠာ ဋပ္ ေဏဋယ္။

ဏင့္ေယွ႔မွာ ဋပ္ဌားဋဲ႔ ဠဴ ယွိေသးဋယ္ ေစါင့္ေပေဋာ့

Bino said...

:D

WWKM said...

ဟတ္ဟတ္ဟတ္... ရယ္လိုက္ရတာ မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္ ပုလုေကြး ေရ....
သူျငီးခ်င္းကလည္း မငိုရဘူး ရယ္ရတယ္ေတာ႔... း)))

ညီမေလးနဲ႔ အဆင္ေျပေစခ်င္ပါတယ္..
ညီမေလးက အရမ္းေခ်ာတယ္ေနာ္...
စကားေျပာတာလည္း ခ်စ္စရာအရမ္းေကာင္းတာပဲ..
ၾကိဳးစား သူကတီရုပ္ဆိုရင္ ပုလုေကြးလည္းတီရုပ္လုပ္
လိုက္ေပါ႔.. ပုလုေကြးက တရုပ္နဲ႔တူတာပဲ.. း))
( မဖြပါဘူး.. ေျပာရံုေျပာျပသြားတာ မမ၀ါက) အဟတ္

ေရးေပးတာေက်းဇူး..

ေတာင္ေပၚသား said...

ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္လဲ ဘာၾကြားရမလဲ စဥ္းစားတာ ဘယ္လုိ လုပ္ ၾကြားရမလဲ မသိဘူး (ဘာမွ မရွိဘူးေကာ)


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

JulyDream said...

ပုလုေကြးမ်ား တရုတ္နဲ႕တူတယ္တဲ့။ ဘယ္သူေျပာလဲ။ မ၀ါတစ္ေယာက္ မ်က္မွန္ကို ပါ၀ါတိုးဖို႕ လိုေနၿပီ။ ဒီရုပ္ကိုမ်ား တရုတ္နဲ႕တူရင္ ၀က္ေတြ မ်က္ႏွာ ေျပာင္းေပးရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဟဟ...

Anonymous said...

ဒုကၡ..ဒုကၡ ေတြ...။ ဒီလုိပဲ ကုိပုေရ လူတုိင္း အတူတူ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡေတြပါပဲဗ်ာ။
ဒီလုိေပါ့ ဗ်ာ.. ေနာ ... စိတ္ဓာတ္ေတာ့ မက်ပါနဲ႔ေလ..။

မိုးခါး said...

အၾကြားပို႕ .. ဟုတ္ပါဘူး တဂ္ပို႕ ဖတ္သြားပါ၏ေနာ္ .. :D

mgnge said...

ေနာက္ႏွစ္ဆုိရင္ ညီ့အတြက္ပါ ပုိ ၀ယ္လာေနာ္ နယ္ သား ၾကီး....။ ညီလည္ းေနာက္ႏွစ္ဆုိျပန္ေတာ့မွာ....
ဟီးးး
စာရင္းေပးထားတာ

ေႏြးေနျခည္ said...

တခါမွ မျပန္ဖူးေသးဘူး။ ဒါဖတ္ၿပီးမွ အိမ္က အလုပ္သမားေတြအတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးဖို႕ သတိရသြားတယ္ း) ဟူးးးးးးးးးးး