မေန႔က အတန္းထဲမွာ ဆရာကေျပာတယ္။ ႏိုင္ငံျခားထြက္မဲ့ သူေတြလည္းႏိုင္ငံျခား ကို ျမန္ျမန္ထြြက္ၾကဖို႔။ မထြက္ေသးမဲ့လူေတြလည္း အေျခအေနကိုေဆာင့္ၾကည့္ဖို႔ေျပာပါတယ္။ မၾကာခင္မွာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီးစေတာ့မွာတဲ့။ ညီလာခံံမွာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ေရးၿပီးရင္ မင္းတို႔မဲ(၂)ႀကိမ္ေပးကမယ္။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ကိုအတည္ျပဳတာက တစ္ၾကိမ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲက မဲေပးတာက တစ္ၾကိမ္တဲ့။
အဲ့ဒါေတြၿပီးရင္ ဘယ္အစိုးရတက္မလဲ မသိေသးဘူး။ အစိုးရသစ္တက္ရင္ေပၚလစီ အေျပာင္းအလဲ၊ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ၿပီးေႏွာက္ေႏွးေနမွာစိုးလို႔ လို႔ေျပာပါတယ္။ က်ေတာ္ကေတာ႔ ဒီအတိုင္းႀကီးေျမာေနတာနဲ႔စာရင္ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုခုျဖစ္ပါေစလို႔ ေမ်ွာ္ေနရတာပဲ။
ေနာက္တစ္ခုေတြးမိတာက ေတာ့ ေနာက္အစိုးရမွာ ေခါင္ေဆာင္က ဘယ္သူျဖစ္မလဲ။ သူတို႔က ေတာ့သူတို႔ေရွ႕ေရးကို ၾကည္မွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဟိုအရင္တုန္း္ကလိုပဲ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး အရပ္ဖက္ေျပာင္းမလား။ အဲ့ဒါေတာ့မျဖစ္ေလာက္ဖူးထင္တယ္။ထိပ္ပိုင္းႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔မရမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ ႀကိဳးဆြဲရာ ကမဲ့ အရုပ္နဲပါတီဟာ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ။က်ေတာ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ၁.ဦးခင္ေရႊ ၂.ဆရာေက်ာင္း ၃.ဦးေတဇ ………ဘယ္သူျဖစ္မလဲ။ ဒါမမဟုတ္ သူရေရႊမန္းကို အျငိမ္းစားေပးျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ၾကိုးဆြဲရုပ္လုပ္ထားမလား။ သူရေရႊမန္းကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေနရာေပးထာ းပါတယ္။ က်ေတာ္ စဥ္းစာမိသေလာက္ေပါ့ေလ။
အဲဒါေတြ တစ္ခုမွမဟုတ္ပဲ “အရွင္ထြက္ေတာ့မထြက္ဘူး၊ အေသထြက္ပဲထြက္မယ္” ဆိိုျပီ ေသမွပဲအာဏာစြန္႔ရင္႔္ေတာ့ ေသျပီဆရာ လို႔ပဲေအာ္ကေတာ့မွာေပါ့။
Thursday, June 28, 2007
၀ွက္ဖဲ (သို႔) ႀကိဳးဆြဲရုပ္
အာဂေခါင္း
ကိုခ်ဳခ်ာ ဆံပင္လာညွပ္သည္။ ဆံပင္ညွပ္ဆရာက ၎၏ ေခါင္းကိုၾကည္႔ၿပီးေျပာသည္။
“အင္း၊ ခင္ဗ်ားေခါင္းဟာ တကယ့္အာဂေခါင္းပါလား”
“တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ႏွစ္ခုေတာင္ ရထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေခါင္းဟာ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့”
“ဘြဲ႕ဆယ္ခုရေအာင္လုပ္ခ်င္လုပ္ပါ၊ ဒါေပမယ္ ေခါင္းကိုေတာ့ ေလ်ာ္ရတယ္ရတယ္ဗ်”
Note.ေမာာင္ေကာင္ထိုက္ ဟာသပေဒသာ အမွတ္(၁၁)
xသူပုန္မေတ
ဒါကိုက်ေတာ္ရဲ႕ အရင္းဆုံးဆရာမကေျပာျပတာပါ။
တစ္ေန႔က်ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာ အစည္းအေ၀းရွိသတဲ့။ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕အခ်စ္တုံးၾကီး အဘလည္းတက္ေရာက္သတဲ့။ အဲဒီအစည္းအေ၀းမွာ အဘက ဆရာမေတြကိုသူပုန္မေတြလို့ ဆိုသတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ့ ဆရာမေတြဟာ က်ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ သူပုန္ေသာင္းက်န္းသူ ေတြထၾကြတဲ့ အခ်ိန္မွာေမြးလို႔။ ၿပီးေတာ့သူခိုင္းတာကိုမလုပ္ ပုန္ကန္ေသာင္းက်န္းလို႔ လို႔ေျပာပါတယ္။
အစည္းအေ၀း ၿ႔ပီးေတာ ဆရာမတစ္ေယာက္က ငါတို႔က သူပုန္ဆို သူက သူပုန္ဗိုလ္ၾကီေပါ့လို႔ ေျပာၿပီး ၀ိုင္းဟားၾကသတဲ့။
အဲ့ဒီလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အဘေနာ္။အဘ= အားလုံး၏ ခ်စ္ျခင္းကိုခံယူထားေသာ မျပဳတ္ႏိုင္ေသးေသာ သက္ေတာ္ရွည္၀န္ၾကီးတပါး
Friday, June 15, 2007
ဘြဲ႔တစ္ခုရ ရင္ဘာလုပ္မလဲ
က်ေတာ္တို႔ ျမန္မာ မိဘ အမ်ားစုက ေတာ့ပညာေရးကိုအားေပးၾကပါတယ္။ သားသမီးပညာတက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီျမဳတ္ႏွံရ ျမဳတ္ႏွံရ ျမဳတ္ႏွံၾကပါတယ္။
ျမဳတ္ႏွံထားတဲ့ အရင္းအႏွီး နဲ႔ ျပန္ရတာနဲ႔ေကာကာမိရဲလား ဆိုတာ ထည္႔မတြက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အက်ိဳးအျမတ္ျျပန္ရတာဆိုတာ ကေတာ့တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တြက္ပုံခ်င္းတူမယ္မထင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕ ဂုဏ္အတြက္တက္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားသားသမီးက ဘြဲ႕တစ္ခုရၿပီး ကိုယ္သားသမီးက်ေတာ ဘာဘြဲ႔မွမရ ရင္ဘဲလူၾကားထဲမွာမ်က္ႏွာငယ္ရ သလိုလိုရွိတက္ၾကပါ တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ မဂၤလာေဆာင္ရင္ သူသားေလးက ဘြဲ႔ရေတာ့။ သူသမီးက်ေတာ့ဘြဲ႔ ေလးတစ္ခုေတာင္မရရွာဘူးဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူျပစ္တင္ေျပာဆိုတက္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳမိဘေတြက်ေတာ့ သူတို႔သားသမီးကို ဘြဲ႔လည္းရ ဘ၀အေတြ႔အႀကဳံလည္းရ ေစခ်င္တဲ့သေဘာေတြပါ ပါတယ္။ သားသမီးေတြက မိဘေတြကို အေမတို႔အေဖတို႔ရာ ဒီဘြဲ႔ရလည္း ဘာမွမထူပါဘူး။ စာသင္မဲ့အစား စီပြားရွာတာမွ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ ေျပာတဲ့အခါ ဟဲ့နင္ကိုပညာသင္ခိုင္းတာ ဘြဲ႔ရဖို႔ အတြက္ပဲ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတက္ေအာင္ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံး ျဖစ္ေအာင္သင္ခုိင္းတာဟဲ့ လိုျပန္ေျပာတက္ၾကတာမ်ားပါတယ္.
တစ္ခ်ိဳၾကေတာ့လည္း အနာဂတ္ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမွဴ အျဖစ္နဲ႔ ဘြဲ႔တစ္ခုကိုရယူၾကပါတယ္။ ဥပမာ ဆရာ၀န္ အျဖစ္နဲ႔အနာဂတ္မွာ အသက္ေမြ၀မ္းေက်ာင္ျပဳဖို႔ အတြက္သင္ယူၾကပါတယ္။
ဘြဲ႔တစ္ခုရဖို႔ ဆိုရင္အနည္းဆုံးအခိ်န္ ၃ ႏွစ္ရင္းရမယ္။ေငြရင္းရပါမယ္။ အားစိုက္ထုတ္မႈေတြရင္းႏွီးရ ပါမယ္။ ဘြဲ႔တစ္ခုရလို႔ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ထဲကို ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ရင္းႏွီးရတာတန္ပါတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ဘာ အတြက္ရင္းႏွီးထားမွာလဲ ဆိုတာေသခ်ာစဥ္းစား ၿပီးမွတက္ေရာက္သင္ယူၾကတာ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။
ဘြဲ႔တစ္ခုရ ရင္ဘာလုပ္မလဲ
က်ေတာ္တို႔ ျမန္မာ မိဘ အမ်ားစုက ေတာ့ပညာေရးကိုအားေပးၾကပါတယ္။ သားသမီးပညာတက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီျမဳတ္ႏွံရ ျမဳတ္ႏွံရ ျမဳတ္ႏွံၾကပါတယ္။
ျမဳတ္ႏွံထားတဲ့ အရင္းအႏွီး နဲ႔ ျပန္ရတာနဲ႔ေကာကာမိရဲလား ဆိုတာ ထည္႔မတြက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အက်ိဳးအျမတ္ျျပန္ရတာဆိုတာ ကေတာ့တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တြက္ပုံခ်င္းတူမယ္မထင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕ ဂုဏ္အတြက္တက္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားသားသမီးက ဘြဲ႕တစ္ခုရၿပီး ကိုယ္သားသမီးက်ေတာ ဘာဘြဲ႔မွမရ ရင္ဘဲလူၾကားထဲမွာမ်က္ႏွာငယ္ရ သလိုလိုရွိတက္ၾကပါ တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ မဂၤလာေဆာင္ရင္ သူသားေလးက ဘြဲ႔ရေတာ့။ သူသမီးက်ေတာ့ဘြဲ႔ ေလးတစ္ခုေတာင္မရရွာဘူးဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူျပစ္တင္ေျပာဆိုတက္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳမိဘေတြက်ေတာ့ သူတို႔သားသမီးကို ဘြဲ႔လည္းရ ဘ၀အေတြ႔အႀကဳံလည္းရ ေစခ်င္တဲ့သေဘာေတြပါ ပါတယ္။ သားသမီးေတြက မိဘေတြကို အေမတို႔အေဖတို႔ရာ ဒီဘြဲ႔ရလည္း ဘာမွမထူပါဘူး။ စာသင္မဲ့အစား စီပြားရွာတာမွ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ ေျပာတဲ့အခါ ဟဲ့နင္ကိုပညာသင္ခိုင္းတာ ဘြဲ႔ရဖို႔ အတြက္ပဲ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတက္ေအာင္ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံး ျဖစ္ေအာင္သင္ခုိင္းတာဟဲ့ လိုျပန္ေျပာတက္ၾကတာမ်ားပါတယ္.
တစ္ခ်ိဳၾကေတာ့လည္း အနာဂတ္ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမွဴ အျဖစ္နဲ႔ ဘြဲ႔တစ္ခုကိုရယူၾကပါတယ္။ ဥပမာ ဆရာ၀န္ အျဖစ္နဲ႔အနာဂတ္မွာ အသက္ေမြ၀မ္းေက်ာင္ျပဳဖို႔ အတြက္သင္ယူၾကပါတယ္။
ဘြဲ႔တစ္ခုရဖို႔ ဆိုရင္အနည္းဆုံးအခိ်န္ ၃ ႏွစ္ရင္းရမယ္။ေငြရင္းရပါမယ္။ အားစိုက္ထုတ္မႈေတြရင္းႏွီးရ ပါမယ္။ ဘြဲ႔တစ္ခုရလို႔ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ထဲကို ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ရင္းႏွီးရတာတန္ပါတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ဘာ အတြက္ရင္းႏွီးထားမွာလဲ ဆိုတာေသခ်ာစဥ္းစား ၿပီးမွတက္ေရာက္သင္ယူၾကတာ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။
Skywalk ပုံျပင္
တစ္ခါတုန္းကေပါေလ လူၾကီးဲ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္တစ္ဦးဟာ ေမျမိဳ႕ကိုသြားရင္း မႏၲေလးကိုေရာက္လာသတဲ့။ ျပန္မဲ့ေန႕ မွာမ ကိုယ္ေတာ္ေလးဟာ ဖိနပ္လိုခ်င္လို႕ skywalk ကုိသြားခ်င္ပါသတဲ့။ ျပန္ဖို႕ကလည္း အခ်ိန္နီးေနေတာ့ နာရီ၀က္ပဲ အခ်ိန္ရသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးဟာ နာရီ၀က္အတြင္းပဲ skywalk က ၂၀၀၀၀က်ပ္ အထက္ ဖိနပ္ ၁၁ ရံကိုယူေဆာင္သြားပါသတဲ့။ ဘယ္သူေတြက ဖိနပ္ ၁၁ရံဖိုးကို ရွင္းလိုက္သလဲေတာ က်ေတာ္မ်ိဳးလဲမသိပါ။ သူနဲ သူ႕ မိဘမ်ားမရွင္းတာကေတာ့ က်ိမ္းေသပါတယ္။ နာရီ၀က္အတြင္းမွာ ၁၁ရံေရြးႏိုင္တာေတာ္တာေပါ့ေနာ္။
ဒီပုံျပင္ကိုသိ၇ေတာ့ က်ေတာ္လည္း က်ေတာ့ အဖုိးကိုစိတ္နာတယ္။ သူလူၾကီးမဟုတ္ေတာ့ က်ေတာ့မွာ skywalk ကို ၂နာရီေလာက္ ပတ္ေပမဲ့ ဖိနပ္တစ္ရံမွ မ၀ယ္ခဲ့ရပါဘူး။
ၾကက္ဆူ (ရ)ပင္ ၁၁၀၀ က်ပ္
အိမ္တိုင္းၾကက္ဆူ ပင္မ်ားကို မစိုက္မေနရ။ (ရ)ပင္ကို ၁၁၀၀ က်ပ္ အျဖစ္ပဲခူးၿမိဳ႔ အနီးေက်းရြာမ်ားမွာေရာင္းခ်ေပးေနပါတယ္။ ရြာသူရြာသားမ်ား မ၀ယ္မေနရဆိုသျဖင့္ မတက္သာပဲ၀ယ္ယူေနၾကရ ပါတယ္။ ၾကက္ဆူဒုက္ခ ကလည္း ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ မေသးပါလား။
ေနာက္မွပဲ ၾကက္ဆူေရာ ဂါ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရာက္လာပုံကို တင္ပါေတာမယ္။
တက္ၾကဦးမလား PhD
က်ေတာ္တို႕ ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့ အဘက PhD တန္းေတြဖြင့္ေပးေနျပန္ၿပီ။ ဘယ္သူေတြတက္ၾကဦးမလဲ မသိပါ။ ေဖာင္မပိတ္ခင္ေက်ာင္းထဲ သြားၾကည့္ဦးမွပဲ။
ဒီသင္တန္းၿပီးရင္ ဘာလုပ္လို႕ရမွာလဲ။ ေက်ာင္းလခေတြကေကာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပးရမလဲမသိပါ။ ME တုန္းက တစ္လ ၆၀၀၀ ။ ဘာမွမလုပ္လိုက္ရတဲ (လုပ္စရာကို ဘာပစ္ည္းမွမရွိတာပါ) ့ lab ေၾကးကဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပးရမလဲမသိပါ။ ဒီသင္တန္းၿပီးရင္ ဘာလုပ္လို႕ရမွာလဲ။ေက်ာင္းေတြမွာ ၀င္လုပ္ရင္ အဘသားသမီး(စံျပ ၁၅၀ တန္)ေတြနဲ႕ေကာ တန္းတူအခြင့္အေရးေပးမွာလား။ ေ၀းပါေသးတယ္။ ေတာ္ပါ ၿပီ ။ ME တက္ခဲ့တာပဲ ေတာ္ေတာ္ကို မိုက္မဲရာၾကေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီလက္မွက္ကို ဘယ္မွာသြားသုံးရပါလိပ့္။
အဘ= အားလုံး၏ ခ်စ္ျခင္းကိုခံယူထားေသာ မျပဳတ္ႏိုင္ေသးေသာ သက္ေတာ္ရွည္၀န္ၾကီးတပါး
