မီးမလာရင္ က်ေတာ္တို႔ဘာလုပ္မလဲ

မိုးကုန္တာနဲ႔ မီးကေတာ့အားလုံးသိတဲ့ အတိုင္းပ်က္လိုက္ လာလိုက္ပါပဲ။က်ေတာ္ရဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ကုန္ဆုံးေလ့ရွိေတာ့ အခုလုိအခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္ရမလဲ။ အခုေလာေလာဆယ္ က်ေတာ္ ဆရာေမာင္သာႏိုးေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ေနပါတယ္။ က်ေတာ့အစီအစဥ္ကေတာ့ မီးမလာရင္ စာအုပ္ဖတ္။ အနားယူ။ အင္တာနက္ဆိုင္သြား။ မီးလာေတာ့ကြန္ပ်ဴတာသုံး အစဥ္ေျပေနမွာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတဲ့ဘက္က ၾကည္႔ရင္ ေက်းဇူးတင္ဖုိ႔ေတာင္ေကာင္းေသးတယ ္ (MEPE) ကိုပါ။( ps. က်ေတာ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာကို ေလ့လာဆဲ တစ္ေယာက္ပါ/ ဘာမွေကာင္းေကာင္းမတက္ေသးပါဘူး)

သင္ရိုးသစ္တဲ့လား

တေန႔က သတင္းထဲမွာ အေျခခံပညာ အထက္တန္းသင္ရိုးေတြ ဆက္ၿပီးအဆင္ ့ျမွင့္အုံးမယ္တဲ့။ က်ေတာ္သိသေလာက္ က်ေတာ္တုိ ၁၀တန္းတုန္းက တစ္ခါ (1998က) ။ ေနာက္တခါက 2001 လို႔ထင္ပါတယ္။ အခုတခါ 2008-2009 ပညာသင္ႏွစ္က စမွာပါ။ သင္ရိုးသစ္ ေတြေျပာင္းလဲ ဘာမွမထူးလာပါဘူး။ အဲ့ဒီလိုိေျပာင္းေတာ့ေကာ က်ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီလာသလား။ ပိုနိပ္က်လာသလားလို႔ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
က်ေတာ့အထင္ သင္နည္းစနစ္ပါ။ သင္နညး္စနစ္မေျပာင္းသ၍ တိုးတက္လာဖုိ႔ မရွိပါဘူး။ သင္နည္းစနစ္ေတြကိုလည္း စမ္းေတာ့စမ္းေနၾကတာပါပဲ။ ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ က်ေတာ္တုိ႔ အဂၤလိပ္စာကို သူငယ္တန္းထဲကေန သင္လာတာ ၁၀တန္းေအာင္ တစ္ေယာက္ဆို ၁၁ ႏွစ္တိတိပါ။ အဲဒီ ၁၀တန္းေအာင္တစ္ေယာက္ ဟာ အဂၤလိပ္စကားေကာ ေကာင္းေကာင္းေျပာတက္လား။ မေျပာတက္ပါဘူး။ ေကာင္းေကာင္း ေရးတက္လား ဆိုေတာ့လည္း ႏိုးပါပဲ။
ကိုရီးယားေတြဟာ အဂၤလိပ္စာကို ရ တန္းေရာက္မွသင္ရတာပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေတာ္တုိ႔ထက္ ေျပာတက္ေရးတက္ပါတယ္။ ဘာေတြမွားေနလဲဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။

က်ေတာ္ႏွင့္ ဘေလာ့

က်ေတာ္ blog ကိုpost အသစ္မတင္ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ ေရးစရာေတြကေတာ ရင္ထဲမွာ အျပည္႔ပဲ။ဒါေပမဲ စာေရးတာကလည္း စိတ္လည္းပါအုံးမွ။ စိတ္ကလည္းၾကည္အုံးမွ။ စာမေရးျဖစ္ေပမဲ့ က်ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ ဘေလာ့ေတြကိုေတာ ပုံမွန္ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခုတေလာ က်ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာကို သိပ္မသုံးႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ နည္းနည္းသုံးတာ ၾကာသြားရင္မ်က္ရိုးကိုက္လာတယ္။ မ်က္မွန္တက္ကေတာမယ္ထင္တယ္။ ေနာက္တခ်က္က မီး ကမလာလိုက္၊ပ်က္လိုက္ဆိုေတာ့ က်ေတာ့စာေရးခ်ိန္ေတြ နည္းသထက္နည္းသြားပါတယ္။

Electricity in Myanmar

မိုးကုန္ၿပီဆိုတာ နဲ႔က်ေတာ္တို႔ဆီမွာ မီးျပသာနာနဲ႔ အၿမဲရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ေရမရွိလို႔မီးမလာတာလား။ မီးမလာလို႔့ ေရမရွိတာလား က်ေတာ္လည္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဆာက္လိုက္တဲ့ ဆည္ေတြ၊ေရကာတာေတြက တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကိုမနည္းဘူး။ ေပါင္းေလာင္းမၿပီးခင္တုန္းကေတာ့ ေပါင္းေလာင္းၿပီးရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးမီးမွန္မယ္။ဘာနဲ့ညာနဲ့။ ေဟာ ေပါင္းေလာင္းၿပီးေတာ့ မီးမွန္မယ္ ဘာသံညာသံေတြတိတ္သြားျပန္ေကာ။ က်ေတာ္မွတ္မီေသးတာက ေပါင္းေလာင္း ဖြင့္ပြဲတစ္ခုမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာသြားတာက
Hydroelectric power က သဘာ၀ကုိမွီခိုေနရတယ္။ ေရမရွိရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူးပါဘူး ညာဘူးေျပာျပန္ေကာ။ အလုပ္မျဖစ္ရင္ အစကတဲက မလုပ္ပါနဲ႔လား။ အခုေတာ့ ေငြေတြကုန္ သယံဇာတေတြ ပ်က္စီးနဲ့။
ဒီေန့ထြက္တဲဂ်ာနယ္ထဲမွာ က်ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔အမ်ားဆုံး ထြက္တဲ့ႏိုင္ငံထဲမွာ အဆင္ ၁၀ ထက္ကိုတုိးတက္ လာဘို႔ရွိတယ္လို႔ပါပါ တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါဆို သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔နဲ႔ လ်ွပ္စစ္တိုးထုတ္ပါလား။ အခုအေျခအေနမွာေတာင္ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ စက္ရုံေတြစက္စြမ္းအားျပည့္ မလည္ႏိုင္ရွာဘူး။ ဓါတ္ေငြ အလုံအေလာက္မရွိလို့ လို႔သိရပါတယ္။ ဓါတ္ေငြလုံေလာက္ေအာင္ ရရင္လည္း စက္ရုံထက္ေဆာက္ဖို့ စက္ေတြ၀ယ္ဖို႔ အတြက္အဆင္မေျပပါဘူး။ ႏိုင္ငံကို စက္ေတြမေရာင္းဖို့ အားလုံးကပိတ္ထားပါတယ္။
အဲဒိေတာ့ မီးမလာ။ မီးမလာေတာ့ မီးစက္ေတြ၀ယ္။ မီးစက္အတြက္ ေဒၚလာကုန္။ ဆီမရွိေတာ့ ဆီ၀ယ္ ဆီအတြက္ေဒၚလာကုန္။ သဘာ၀ဓါတ္ေငြေရာင္းရတဲ့ေငြေလး ဟာ အဲဒီလို နဲ့ပဲကုန္သြားပါေတာ့တယ္။ ကုလားခပ္တဲ့ေရ ကုလားေျခ ေဆးတာနဲ့ကုန္ သလိုေပါ့။ေနာက္ဆုံး ဘယ္သူေတြ ခ်မ္းသာသြားလဲဆိုေတာ့ ဆီပါမစ္ခ်ေပးတဲ့သူ၊ဆီသြင္းခြင့္ ရတဲ့သူ။ စက္သြင္းခြင့္ပါမစ္ခ်ေပးတဲ့သူ၊ စက္သြင္းတဲ့သူေတြပဲေပါ့။ တုိင္းျပည္ကေတာ့ ဒုံရင္းက ဒုံရင္းပါပဲ။
တဆက္ထဲ Nuclear energy အေၾကာင္းဆက္ေျပျခင္ပါေသးတယ္။ nuclear energy အတြက္ဆို ၿပီး အစိုးရအကုန္အက်မ်ားစြာ ခံၿပီး ကေကာင္ေတြကို Russia ကိုလႊတ္ပါတယ္။ သူတို့ျပန္လာေတာ့ ဘာတက္လာလည္းဆိုေတာ့ တတ္တာတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ ေရခဲက်ဳံးတက္တာတစ္ခုပါပဲ။ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ေရခဲက်ဳံးၿပီး အိမ္ကိုေငြျပန္ပို႔ေနလို့ပါ။ master thesis ဆိုၿပီ 10 မ်က္ႏွာေလာက္ရွိတဲ့ project ေရးခိုင္းၿပီး master ေပးၿပီးျပန္လႊတ္ လိုက္တာပါ။ nuclear နည္းပညာကို ဘယ္ႏိုင္ငံက ေတာ္ရုံနဲ့ေပးမလဲ။ ပညာေတာ္သင္ဖို႔ လႊတ္တာကလည္း ဘာမတက္ညာမတက္ေကာင္ေတြ။