Electricity in Myanmar

မိုးကုန္ၿပီဆိုတာ နဲ႔က်ေတာ္တို႔ဆီမွာ မီးျပသာနာနဲ႔ အၿမဲရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ေရမရွိလို႔မီးမလာတာလား။ မီးမလာလို႔့ ေရမရွိတာလား က်ေတာ္လည္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဆာက္လိုက္တဲ့ ဆည္ေတြ၊ေရကာတာေတြက တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကိုမနည္းဘူး။ ေပါင္းေလာင္းမၿပီးခင္တုန္းကေတာ့ ေပါင္းေလာင္းၿပီးရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးမီးမွန္မယ္။ဘာနဲ့ညာနဲ့။ ေဟာ ေပါင္းေလာင္းၿပီးေတာ့ မီးမွန္မယ္ ဘာသံညာသံေတြတိတ္သြားျပန္ေကာ။ က်ေတာ္မွတ္မီေသးတာက ေပါင္းေလာင္း ဖြင့္ပြဲတစ္ခုမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာသြားတာက
Hydroelectric power က သဘာ၀ကုိမွီခိုေနရတယ္။ ေရမရွိရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူးပါဘူး ညာဘူးေျပာျပန္ေကာ။ အလုပ္မျဖစ္ရင္ အစကတဲက မလုပ္ပါနဲ႔လား။ အခုေတာ့ ေငြေတြကုန္ သယံဇာတေတြ ပ်က္စီးနဲ့။
ဒီေန့ထြက္တဲဂ်ာနယ္ထဲမွာ က်ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔အမ်ားဆုံး ထြက္တဲ့ႏိုင္ငံထဲမွာ အဆင္ ၁၀ ထက္ကိုတုိးတက္ လာဘို႔ရွိတယ္လို႔ပါပါ တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါဆို သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔နဲ႔ လ်ွပ္စစ္တိုးထုတ္ပါလား။ အခုအေျခအေနမွာေတာင္ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ စက္ရုံေတြစက္စြမ္းအားျပည့္ မလည္ႏိုင္ရွာဘူး။ ဓါတ္ေငြ အလုံအေလာက္မရွိလို့ လို႔သိရပါတယ္။ ဓါတ္ေငြလုံေလာက္ေအာင္ ရရင္လည္း စက္ရုံထက္ေဆာက္ဖို့ စက္ေတြ၀ယ္ဖို႔ အတြက္အဆင္မေျပပါဘူး။ ႏိုင္ငံကို စက္ေတြမေရာင္းဖို့ အားလုံးကပိတ္ထားပါတယ္။
အဲဒိေတာ့ မီးမလာ။ မီးမလာေတာ့ မီးစက္ေတြ၀ယ္။ မီးစက္အတြက္ ေဒၚလာကုန္။ ဆီမရွိေတာ့ ဆီ၀ယ္ ဆီအတြက္ေဒၚလာကုန္။ သဘာ၀ဓါတ္ေငြေရာင္းရတဲ့ေငြေလး ဟာ အဲဒီလို နဲ့ပဲကုန္သြားပါေတာ့တယ္။ ကုလားခပ္တဲ့ေရ ကုလားေျခ ေဆးတာနဲ့ကုန္ သလိုေပါ့။ေနာက္ဆုံး ဘယ္သူေတြ ခ်မ္းသာသြားလဲဆိုေတာ့ ဆီပါမစ္ခ်ေပးတဲ့သူ၊ဆီသြင္းခြင့္ ရတဲ့သူ။ စက္သြင္းခြင့္ပါမစ္ခ်ေပးတဲ့သူ၊ စက္သြင္းတဲ့သူေတြပဲေပါ့။ တုိင္းျပည္ကေတာ့ ဒုံရင္းက ဒုံရင္းပါပဲ။
တဆက္ထဲ Nuclear energy အေၾကာင္းဆက္ေျပျခင္ပါေသးတယ္။ nuclear energy အတြက္ဆို ၿပီး အစိုးရအကုန္အက်မ်ားစြာ ခံၿပီး ကေကာင္ေတြကို Russia ကိုလႊတ္ပါတယ္။ သူတို့ျပန္လာေတာ့ ဘာတက္လာလည္းဆိုေတာ့ တတ္တာတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ ေရခဲက်ဳံးတက္တာတစ္ခုပါပဲ။ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ေရခဲက်ဳံးၿပီး အိမ္ကိုေငြျပန္ပို႔ေနလို့ပါ။ master thesis ဆိုၿပီ 10 မ်က္ႏွာေလာက္ရွိတဲ့ project ေရးခိုင္းၿပီး master ေပးၿပီးျပန္လႊတ္ လိုက္တာပါ။ nuclear နည္းပညာကို ဘယ္ႏိုင္ငံက ေတာ္ရုံနဲ့ေပးမလဲ။ ပညာေတာ္သင္ဖို႔ လႊတ္တာကလည္း ဘာမတက္ညာမတက္ေကာင္ေတြ။