တစ္ခ်ိဳ႕ ႏွစ္အခ်ိဳးတစ္
တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္အခ်ိဳးတစ္
အားလုံးဟာ အခ်စ္ျဖင့္
တစ္ေယာက္ေသာ သူကေနာက္ႏွစ္
သူဂ်ီေတာ့ မက္ေဆ့ငါ ျမင္သျဖင့္
သူလဲပဲ အခ်စ္ျဖင့္
တစ္ခ်ိဳ႕က အြန္လိုင္းခ်စ္
အျပင္မွာလည္း အခ်စ္စစ္
သူတို႔လဲပဲ အခ်စ္ျဖင့္
သိုးေဆာင္းေတြေခၚ က်ဴးပစ္
ငါတို႔ေခၚ ျမားနတ္ေမာင္ျဖစ္
သူဟာေလ ငါ႔ ကိုမပစ္
ငါ့မွာေတာ့ ဒုကၡျဖင့္….။
္သြားခဲ့သည္။ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို က်ေတာ့ အမ၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္ကေျပာျပတာပါ။ သူက ရခုိင္မွာ စက္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ရခုိင္လို စက္ခ်ဳပ္တဲ့သူကို စက္ဆရာမ(စက္သမ)လို႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ရခိုင္နဲ႔ ခ်င္းနဲ႔က ဆက္စပ္ေနတာပါ။ ခ်င္းေတြက ေတာင္ေပၚမွာ ေနတာမ်ားပါတယ္။ ေစ်းေန႔ေတြမွာ လာၿပီး သူတို႔ဆီက ထြက္တဲ့ကုန္ေတြကို ေစ်း္မွာလာေရာက္ေရာင္းခ်ၿပီး သူတို႔လိုတာေတြကို ျပန္၀ယ္သြားတက္ၾကပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ ခ်င္းမတစ္ေယာက္ဟာ ေစ်းကိုလာၿပီး သူမွာပါတာေတြေရာင္း၊ ေနာက္သူလိုတာေတြ ၀ယ္ပါသတဲ့။ သူဟာ အက်ၤီစ(ပိတ္စ) တစ္စကို ၀ယ္ၿပီး အက်ၤီခ်ဳပ္ဖို႔ စက္သမဆီကို သြားပါသတဲ့။ ရခုိင္စက္သမေတြဟာ ပိတ္စ အရမ္းခိုးတယ္လို႔ သူသိထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စက္သမဆီေရာက္ေတာ့ ပိတ္စကို သူ႔ေရွ႔တင္ျဖတ္ၿပီး တစ္ခုဆီကို ဘာအတြက္ဆိုတာ ေျပာဖို႔ စက္သမကို ခိုင္းပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စက္သမကလဲ ပိတ္စကို သူ႔ေရွတင္ျဖတ္ၿပီး ဒါက အက်ၤိလက္၊ ဒါက ေကာ္လံ၊ ဒါက ေရွ႕ကိုယ္ထည္၊ ဒါက ေနာက္ကိုယ္၊ ဒါက ငို႔ဖ လိုတစ္ခုဆီပုုံၿပီး ျပပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခ်င္းမကလဲ “အင္း နင္ေျပာေတာ့လဲ အားလုံးဟာ ကြတ္တိပဲ။ နင္တို႔ ဘယ္မွာခိုးလို႔လဲ”လို႔ ေျပာၿပီး စက္ဆရာမ ခ်ိန္းတဲ့ရက္မွာ ျပန္လာယူ မယ္လို႔ ေျပာၿပီး စက္ဆိုင္ ကေန ထြက္ခြာသြား ပါတယ္၊
ခ်င္းမ.. မသိတာက စက္သမေျပာတဲ့ “ငို႔ဖ” ဆိုတာ “ငါ့ဖို႔” ဆိုတာကိုပါ..ဟားဟား……..
က်ေတာ္ ဒီေနရာမွာ ေျပာလိုတဲ့ ပုံရိပ္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ကို ကုိယ္စိတ္ထဲမွာ ထင္က်န္ေနတဲ့ သူရဲ႕ အျပဳအမူ၊ ဟန္ပန္ အမူအရာ ကိုပါ။
ဥပမာ..မဝါဝါ ခိုင္မင္း လို႔ က်ေတာ္ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အားလုံးခင္မင္တဲ့ ဘေလာ္ဂါမမၾကီးလို႔ ျမင္ၾကမွာပါ။
ကိုရန္ေအာင္လို႔ က်ေတာ္ေတြးလုိက္တာနဲ႔ အဲ့ဒီအစ္ကိုၾကီးဟာ အိမ္မက္နတ္သမီး ကို အပိုင္း ၂ ထိပဲေရးၿပီး ဆက္မေရးေတာ့တဲ့ ကိုေရခဲညွပ္ အျဖစ္ ျမင္ေယာင္မိေနတာကိုပါ။
အဲဒီလုိပုံရိပ္ အျဖစ္ျမင္ေယာင္ဖိုဆိုတာ လိုအပ္တာေတြကေတာ့ အျမင္ခံဖို object (အရာဝတၳဳ)။ရွဳျမင္တဲ့သူ (သို႕) ၾကည္ျမင္သူနဲ႔ သူရဲ႔ ရႈေထာင့္(ခံစားမႈ)တုိ႔ပါပဲ။
အရင္ကဆို ျမန္မာလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ေဖာ္ေရြ သေဘာေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြေနတဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ လူတိုင္းက ရႈျမင္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံသားလို႔ဆိုလိုက္တာ နဲ႔ အလုပ္ၾကိဳးစားၿပီး က်ိဳးႏြံတဲသူေတြ အျဖစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျမင္ၾကပါတယ္။
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာလို႔ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ သာသနာေတာ္ကို ျပစ္မွားတဲ့ စစ္အာဏာ၇ွင္ အုပ္စိုးတဲ့ ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာက ေျပာင္းလဲရႈျမင္လာ ၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ နာဂစ္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ တစ္မိ်ဳး ေျပာင္း လဲရႈျမင္လာၾက ျပန္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ပုံရိပ္ေတြဟာ က်ေတာ္တို႔ ျပဳလုပ္မႈနဲ႔ တုိက္ရိုက္ အခ်ိဳးက်ေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ ေတြဟာ က်ေတာ္တို႔နဲ႔ သြယ္၀ိုက္ၿပီး သက္ေရာက္မႈ ရွိေနပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးက်ေတာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်ေတာ္တို႔ဟာ က်ေတာ္တို႔ရဲ႔ ပုံရိပ္ေတြကို ျပဳလုပ္သူျဖစ္သလို က်ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ၊ လူမ်ိဳး အားလုံးရဲ႔ ပုံရိပ္ေတြ အျဖစ္ သက္ေရာက္မွဳ ရွိတာေၾကာင္ ့ က်ေတာ္တို႔အားလုံးဟာ မိမိရဲ႕ ပုံရိပ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ထိန္းသိမ္းရင္း ႏိုင္ငံ ရဲ႔႕ ပုံရိပ္ကို ျမင့္တင္ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။။။
-------------------------------------------------------------------------------------------------ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပုလုေကြး လဲတစ္ခါတစ္ေလ ဒီလို စာမ်ိဳးေတြ ေရးခ်င္လာလို႔ ေရးလုိက္မိတာပါ။ အမွားပါသြားရင္ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ၀န္မေလးပါဘူး။ ပုံရိ္ပ္ဆိုတာ ရွဳျမင္သူ၇ယ္။ ရွဳျမင္ခံ အရာဝတၴုဳရယ္၊ ရွဳေထာင့္ ရယ္ေပၚမူတည္ၿပီး ကြဲျပားေနမွာပါ။
အာလုံးလဲ ဒီသတင္းေလးကို ဖတ္ၿပီးေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။ မေန႔ ေဒါက္တာလြဏ္ေဆြ ဆိုဒ္မွာတင္ထားတာကိုပါ။ သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ၀န္ၾကီးဌာန (သပန) ကေန႔ၿပီး ေဒါက္တာ ၂၃ ေယာက္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ေလ်ာ္ေၾကးေပးခိုင္းတာပါ။ က်ေတာ္ဖတ္ၾကည္႔ရသေလာက္ေတာ့ အားလုံးဟာ ဦးေသာင္း(ဝန္ၾကီး) ရဲ႕သားသမီးေတြပါပဲ။ က်ေတာ္တို႔ ytu နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ ေက်ာင္းထြက္ စစ္စစ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
ေလ်ာ္ေၾကးေငြကလည္း 23 သိန္းကေန 10 သိန္း အနည္းဆုံးေပး ေဆာင္ရပါမယ္။ မေပးရင္ အေရးယူမယ္တဲ့ွွွဗ်။ က်ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတက္တုန္းကလဲ ၾကိဳ႔ကုန္းေက်ာင္းထဲမွာ အခုလိုပဲ black list ထဲထားတဲ့ ဆရာေတြရဲ႔နာမည္ကို စာလုံးမဲၾကီးေတြနဲ႔ လူသိေအာင္ေၾကျငာထားပါတယ္။
မလုပ္ခ်င္ေတာ့ လို႔ အလုပ္ထုပ္တယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးေပးခိုင္းတယ္။ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္လို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီထြက္တယ္ဗ်ာ။ ဒါဟာ ျပသာနာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအထိက ကိစၥမရွိပါ။
ဒါေပမဲ့ ဦးေသာင္းရဲ႕ လူမဆန္တဲ့ ယုတ္မာမွဳ ကေတာ့ black list စာရင္းထဲ တည္႔ၿပီး ျပည္၀င္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံတကာ သြားခြင့္ ပိတ္တာကိုပါပဲ။ ဒါဟာယုတ္မာတာပဲ။ မလုပ္ခ်င္လို႔ ေလ်ာ္ေၾကးလဲ ေပးရေသး ျပည္၀င္ခြင့္၊ ႏိုင္ငံတကာ သြားခြင့္ ပိတ္ပင္ခံရပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံအျပင္ကို ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ကိစၥမရွိေပမဲ့ အထဲမွာေနတဲ့သူ အျပင္မထြက္ရေသးတဲ့သူ ေတြ အတြက္ေတာ့ စိတ္ညစ္စရာပါ။ ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ေခြးကို
ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္တာပါပဲ။
ေလ်ာ္ေၾကးမေပးဘူး၊ လူကလဲ ႏိုင္ငံအတြင္းမရွိဘူးဆိုရင္ သက္ရာမိဘ(ဒါမွမဟုတ္ ဇနီး။ ေယာက်ၤား) ကို အေရးယူပါတယ္။ ဦးေသာင္း ပဲ မႏိုင္ႏိုင္တာကို လုပ္တာေပါ့။
ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ထြက္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ ၇မယ္( black list ထဲမထဲ့ဘူး) ဆိုရင္ ထြက္ခ်င္တဲ့ သူေတြ သပန မွာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေနာက္ဆုံး သပနမွာ ဦးေသာင္းတစ္ေယာက္ပဲ က်န္မယ္ထင္ပါတယ္။
Sources;(1) http://drlunswe.blogspot.com/
(2) http://www.khitpyaing.org/?p=117
(3) သိပၸံနွင္႔နည္းပညာ၀န္ၾကီးဌာန
အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ ေပးဆပ္ျခင္းတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရယူျခင္း။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ စြန္႔လြႊတ္ျခင္း။
….State ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက ေမေမကေျပာတယ္.. အခ်စ္ကို မရွာနဲ႔အုန္း.. ငယ္ေသးတယ္.. တကၠသိုလ္ေရာက္မွရွာတဲ့…
….ပထမႏွစ္၊ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ..ေျပာျပန္တယ္… သုံးတန္း.ေလးတန္းေရာက္မွ အခ်စ္ကို ရွာတဲ့ဗ်..
….ေလးတန္း၊ငါးတန္း၊ ဖိုင္နယ္ေရာက္ေတာ့ ေျပာျပန္တယ္… အလုပ္ထဲေရာက္မွ ရွာတဲ့…
ဟိဟိ.. ဒါက က်ေတာ့ ေမေမနဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ေျပာစကား။။။
…..က်ေတာ့ အခ်စ္က နီးမလိုနဲ႔ေဝးေနတယ္…
…..လြယ္မလိုနဲ႔ ခတ္ေနတယ္…..
…..တိမ္မေရာင္နဲ႔ နက္တယ္….
…..အားလုံးဟာ က်ေတာ့ေၾကာင့္ပဲ….
က်ေတာ့ အစ္ကိုၾကီးလိုခင္တဲ့ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ “မင္းရင္ဆုိင္ရဲရမယ္ေလ.. စြန္႔စားရဲရမယ္ေလ”တဲ့။
“ဟုတ္တယ္ ကိုၾကီး က်ေတာ္ဟာ အခ်စ္အတြက္ စြန္႔စားဝ့ံတဲ့ သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။” မစြန္႔စားဝံ့တာလား၊ မစြန္႔စားခ်င္တာလား။ တကယ္ေသခ်ာတာကေတာ့ မစြန္႔စားခ်င္တာပဲ ျဖစ္မည္ထင္သည္။
“မင္းတို႔ ဘာသာတူေတြပဲေလ ညွိယူလို႔ရမွာပါ” လို႔ေျပာတဲ႔ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ စကား ။ ကိုယ္တို႔က ဘာသာတူေတြပဲ ဒါေပမဲ့ မတူတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲေလ။ ကိုယ္လို ဗမာစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ နဲ႔ သူလို ဗမာျပည္မွာေမြးတဲ့ စိနမေလး အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ၾကီးမားလွတဲ့ ျခားနားခ်က္တစ္ခုပဲ။
မမတန္ခူးကေတာ့ “အခ်စ္ဆိုတာကို သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ နံရံပါးပါးေလး တစ္ခ်က္ကို ျဖိဳလွဲခဲ့တယ္တဲ့ေလ”။ မမေရ.. နံရံရဲ႔ အျခားတစ္ဖက္မွာ ဘာေတြလဲ ဆိုတာ က်ေတာ္သိေနလို အဲဒီနံရံကို ျဖိဳဖို႔ က်ေတာ္ အားမရွိဘူးေလ။
က်ေတာ္ ကြမ္းယင္မယ္ေတာ္ၾကီးကို လဲ မ မခုိင္းခ်င္ပါ။ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ သူမအိမ္သြားတိုင္း က်ေတာ္ေသာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းၾကီးထဲ သြားၿပီးေတာ့လဲ က်ေတာ္ စာသြားမခ်ခ်င္ပါ။ မေတာ္ရတဲ့ က်ေတာ့ ေယာက္ဖေလး နဲ႔လဲ အတြင္းအား အေၾကာင္း အခ်ိန္မေရြး ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါသည္။
ဒါေပမဲ့ က်ေတာ္သူကို သိပ္ခ်စ္တာ သူလဲသိသလို က်ေတာ္ကို သူခ်စ္တာလဲ က်ေတာ္ သိပ္သိတာေပါ့။
အခ်စ္ဆုိတာ ဘာလဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔က အခ်စ္ဆိုတာ ေပးဆပ္ျခင္းတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ ရယူျခင္းတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ စြန္႔လႊတ္ျခင္းတဲ့။ က်ေတာ္ကေတာ့ “အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္ေနဖို႔ပဲ လိုပါသည္။”
က်ေတာ ပထမေရးထားတာက ဒီပို႔စ္ေလး မဟုတ္ဘူး။ အရင္ေရးထား တာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ ပုလုေကြးဆုိတာ ဘယ္သူဆိုတာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က သိသြားရင္ သူ႔အတြက္မေကာင္းႏိုင္တာေၾကာင့္ အားလုံးကို ကိုယ္ဟာကို ဆင္ဆာလုပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အထက္က ပို႔စ္ေလးပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလုံးဟာ ျမန္မာျပည္မွာပဲျဖစ္ခဲ့တာေတြပါ။ စလုံးမွာ ဟုတ္ဖူးေနာ္။ က်ေတာ္ ဘာေတြေရးတာလဲဆိုတာ ေဝဝါးေနရင္ေတာ့ ဒီသီခ်င္းေလး နားေထာင္လိုက္ပါေနာ္။ မမတန္ခူးနဲ႔ သယ္ရင္းဂ်ဴလိုင္ ေက်နပ္ႏိုင္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ဂ်ပန္မေလးမိဂုမိက သီးခ်င္းေတြ ၾကိဳက္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဘယ္သူမ်ား ဒီလိုေျပာမလဲလို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ႔ က်ေတာ္ ဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါ။ က်ေတာ္ ဖန္တီးတာမဟုတ္ေပမဲ့ က်ေတာ္ တင္ဆက္တာကို အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ေနမိတာပါ။ က်ေတာ္ အားလုံးအတြက္ ရွဲလ္ လိုက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ သီခ်င္းလင့္ကို သူ႔ကိုပဲေပးမလို႔။ ဒီလိုပို႔စ္ေလးတင္လိုက္ေတာ့ လည္း ပို႔စ္အသစ္တစ္ခုျဖစ္တာေပါ့။ ပို႔စ္အသစ္ေရးရမွာ ပ်င္းေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။
ပထမဆုံးက အေ၀းက ဧည္႔ခန္း အဖြဲ႕ရဲ႕ သီခ်င္းေလးေတြပါ။ အဲ့ဒီအဖြဲ႔ေလးကို က်ေတာ္တို႔ သုံးတန္း(တတိယႏွစ္) EC ေမာင္မယ္သစ္လြင္ၾကိဳဆုိပြဲ တုန္းက လာဆိုတာ။(သူမ်ားေတြနဲ႔ မတူ သုံးတန္း ေရာက္မွ သစ္လြင္ၾကိဳပြဲ အလုပ္ခံရတဲ့ က်ေတာ္တို႔ေတြေလ.. အားလုံးဟာ အဘ ေမာင္ေသာင္းရဲ႕ ေက်းဇူးေတြပဲ..ေက်းဇူးၾကီးပါေပ့) သယ္ရင္းေတြက ေကာင္းတယ္။ နားေထာင္ၾကည္႔ဆိုတာနဲ႔ နားေထာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာင္းပုံျပင္ကေတာ္ေတာ္ေလး ေပါက္ၿပီး က်ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္တို႔ က်န္သီခ်င္းေတြက ထင္သေလာက္မေပါက္ဘူး။
ေက်ာင္းပုံျပင္……အေဝးကဧည္႔ခန္း
ကားမွတ္တိုင္……အေ၀းကဧည္႔ခန္း
ဒဏ္ရာအလြမ္း… အေဝးကဧည္႔ခန္း
ေနာက္ထပ္ေပးခ်င္တာက ဂ်ီလတ္ ရဲ႕သီခ်င္းေတြ။ ကိုၾကီးရင္ေမာင္က ေပးလို႔နားေထာင္ျဖစ္တာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။ သီခ်င္းေတြနာမည္ေတာ့သိဘူး။
ဂ်ီလတ္ (G-latt) 1
ဂ်ီလတ္ (G-latt) 2
ဂ်ီလတ္ (G-latt) 3
ေနာက္ တစ္ပုဒ္က ဘယ္အဖြဲ႔က ဆိုတာလဲ က်ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူလဲ sample သီခ်င္းေလးပဲ။ ဒီသီခ်င္းေလးနဲ႔ က်ေတာ္ post တစ္ပုဒ္ေရးဘူးတယ္။ စိတ္၀င္စားရင္ ဒီမွာပါ။ သီခ်င္းနာမည္ က wor ite ni
မမ၀ါ တက္ထားတဲ့ “ဗရုတ္သုတ္ခေန႔” ။ဘယ္ေနမ်ား ျဖစ္မလဲ။ စလုံး လုိ ပုံမွန္ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေန႔ေတြထဲမွာ ဘယ္ေန႔ကမ်ား က်ေတာ္ ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္ေနခဲ့လဲ။
အင္း အဲဒီေန႔ဗ်။ ေတာသားေလး စလုံးကို ေရာက္ေတာ့ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္တာက စေနေန႔ .. ဒါနဲ႔ ေရာက္တဲ႔ေနကတညး္က အလုပ္ေတြတင္.. ပထမဆုံး အင္တာဗ်ဴက ေရာက္ၿပီး ေလးရက္ေျမာက္ေန႔ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ စရတယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႔ေတာ့တာပဲ။ အင္တာဗ်ဴးလာဖို႔ ဖုန္းလာတာက အဂၤါေန႔ ညေန။ ဖုန္းလာေတာ့ ရင္ကလဲတုန္။ စလုံးတရုတ္မရဲ႔ အဂၤလိပ္ကို ကိုယ္ကနားမလည္္။ ဒုကၡကို္ ေရာက္ေရာ။ ဒါနဲ႔ တက္သမ်ွ မွတ္သမ်ွ အဂၤလိပ္ေလးနဲ႔ နာ့ကို မင္းတို႔လိပ္စာ email ပို႔ေပးလို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။
ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္ေရာက္ေတာ့ ပုလုေကြးတစ္ေယာက္ အင္တာဗ်ဴးသြားပါေတာ့မယ္။ ရႈိးနဲ႔ စမိုးနဲ႔ စတိုင္အျပည္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ သြားတုန္းကေတာ့ အေကာင္းဗ်။ ပထမေရးေျဖ ေျဖရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေျဖႏိုင္တယ္။
ေနာက္တစ္ပိုင္း လက္ေတြ႔ကို ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီး ေျဖရမွာ။ ဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစားၿပီးအျပန္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။ စီးလာတဲ႔ ဖိနပ္အေကာင္းစား တရုတ္လုပ္က ျပသာနာရွာပါေတာ့တယ္။ ပထမဆုံး ခြာကကြာလာတယ္ဗ်ာ။ ခြာကြာတာေလာက္ေတာ့ ျပသာာနာရွိဘူးေပါ့။ ေမွးၿပီးစီးသြားမယ္။ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ အေရာက္မွာ ဖိနပ္ထဲက သံျပားက ဂလုပ္ဆိုထြက္က်လာပါေရာ။ သံျပားနဲ႔ လမး္ထိၿပီးထြက္လာတဲ႔ အသံနဲနဲက်ယ္ေတာ့ အတူပါလာတဲ ဖားတစ္ေကာင္က ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီးေနာက္လွည္ၾကည္႔။ ကိုယ့္မွာ ရွက္ရွက္နဲ႔ ဘာမွျဖစ္ဘူးေပါ့ ရွက္လိုက္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။
ရုံးထဲအ၀င္မွာ ျပသာနာကထက္ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ ဂ်ပန္ကုပၼဏီဆုိေတာ့ ရုံးအ၀င္ကို အားလုံးဖိနပ္ခ်ြတ္ကတယ္။ ဖိနပ္ခ်ြတ္ေတာ့ ကိုယ္႔ဖိနပ္ အစုတ္ေလးက သိသာေနတယ္။ ဟိဟိ။ ဒါနဲ့ ေဂ်ာင္ေလးထဲမွာ ဖိနပ္ခ်ြတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္း လက္ေတြ႕ကို ေျဖရတယ္။ ေျဖရတာက လြယ္လြယ္ေလးကို ဖိနပ္ျပသာနာတက္ၿပီး ဗရုတ္သုတ္ချဖစ္တာနဲ႔ အားလုံးအလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ေပါ့။ အင္တာဗ်ဴး အျပန္လမ္းမွာ ဖိနပ္ေလးကို ေထာ့နဲ႔ေထာနဲ႔ နဲတရြတ္တ္ိုက္ စီးလာၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ျပန္ ကားေပၚမွာကလည္း ကိုယ့္ဖိနပ္က စုတ္ေနပါတယ္။ အင္းတာဗ်ဴးက ေကာင္းေကာင္းမေျဖႏိုင္တာေတြ ေပါငး္ၿပီး ဆင္းရမဲ့မွတ္တိုင္ တစ္ခုေက်ာ္သြားပါေလေရာ။ အဲဒါလဲဒြတ္ခ။ ဖိနပ္မေကာင္းပါဘူးဆုိ လမ္းထပ္ေလ်ွာက္ရေတာမယ္။ ဖိနပ္အစုတ္ေလးနဲ႔ လမ္းကိုေမွးေလ်ွာက္လာတယ္။ လမ္းျဖတ္အကူး လမ္းတစ္၀က္ လဲေရာက္ေရာ . ဖိနပ္ခြာ တစ္ခုလုံးက ကြာသြားပါေလေရာ။ ကားလမ္းအကူး လမ္းအလည္တဲ့တဲ႔မွာ ကိုယ့္ဖိနပ္ခြာ ေလးက ထီးထီး က်န္ခဲ့တယ္။ စလုံးလို အမႈိက္နဲတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္ဖိနပ္ခြာေလး(ေအာက္ခံ ဆိုးလ္ျပားတစ္ခုလုံး)က လမ္းလည္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားေလးေပါ့။ ဟီးဟီး ရွက္လိုက္တာ။ လူေတြက ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ ၾကည္႔သြားၾကတယ္ဗ်ာ။
အိမ္လဲ ျပန္ေရာက္ေရာ ဒီေလာက္ ဒုကၡေပးတဲ႔ ဖိနပ္ အမိႈက္ပုံးထဲကို ၀ဲပစ္လုိက္ေတာ့တယ္။
စိတ္ကလဲ ညစ္ညစ္ . ရွက္လဲရွက္ရွက္နဲ႔ အရမး္ကို ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေလး တစ္ခုပါပဲဗ်ာ။ အခုခ်ိန္ ျပန္ေတြၾကည္႔ေတာ့ ရီစရာေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဗရုတ္ဗယတ္ ေန႔ေလးတစ္ခုေပါ့။
ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ေက်းဇူးရွင္ ပဲခူးၿမိဳ႕ ေအာင္သုခ ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ဥဴးစႏၶိမ ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္မွ ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
နတ္ျပည္မွာ နတ္သမီးနဲ႔ နတ္သား အခ်ိဳးခ် ၾကည္ရင္ နတ္သမီးေတြက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင္ တစ္ခ်ဳိ နတ္ဗိမၼာန္ေတြမွာ နတ္သမီးသာရွိၿပီး နတ္သားမရိွပါဘူး။ နတ္သားမရွိ ေတာ့ နတ္သမီးေတြဟာ ပ်င္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္ ဘုံဗိမၼာန္တစ္ခုက နတ္သမီးေတြဟာ နတ္တို႔ ရဲ႔ အရွင္ သိၾကားမင္းၾကီးထံ ေလ်ွာက္တင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သိၾကားမင္းၾကီးက ”အသင္နတ္သမီးတို႔ သင္တို႔ ဘုံဗိမၼာန္ကို ေနာက္ ၇ ရက္ ၾကာရင္ နတ္သားတစ္ပါးေရာက္ရွိလာမယ္လို႔ ”မိန္႔ပါတယ္။ ”ယခုအခါ အဲ့ ဒီနတ္သား အေလာင္းဟာ လူျပည္က ဇရပ္တစ္ခုမွာ ေနေနရတဲ႔ လူႏူ ၾကီးပဲ။ ေနာက္ 7 ရက္ၾကာရင္ နတ္သား အေလာင္းဟာ ဇရပ္ေပၚက ျပဳတ္က်လို႔ ေျမၾကီးေပၚေရာက္တဲ႔ အခါ ေသကာနီးေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ အေနနဲ႔ ျမတ္သစ္ပင္ေတြ ဆြဲႏွဳတ္ကာ ဇရပ္၀န္းက်င္ သန႔္ရွင္းေရး ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႔ အတြက္ နတ္သားအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ” သိၾကားမင္းက ဆက္လက္မိန္႔ပါတယ္။
ညေရာက္ေတာ့ နတ္သမီးေတြဟာ သူတိို႔ရဲ႔ နတ္သားအေလာင္းအလ်ာကို သြားၾကည္႔ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူႏူၾကီးဟာ နတ္သမီးေတြကို ျမင္ေတာ့ ” အသင္နတ္သမီး ဘာအတြက္ ေရာက္ရွိလာပါသလဲ” လို႔ေမးပါတယ္။ နတ္သမီး က ”အသင္ ဟာ ေနာက္ ၇ ရက္ၾကာရင္ က်ြႏု္ပ္တို႔ ရဲ႔ ဘုံဗိမၼာန္ ကို နတ္သား အျဖစ္ေရာက္ရွိလာမွာ ျဖစ္လို႔ လာၾကည္တာပါလို႔ ” မိန္႔တယ္။ လူႏူ ၾကီးက ”က်ြနဳ္ပ္ မွာ ဘာကုသိုလ္မွ မရွိ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ နတ္ျဖစ္မည္မဟုတ္” လိုဆိုတဲ႔ အခါ နတ္သမီးက ျမတ္သစ္ပင္ေတြ ဆြဲႏွဳတ္ကာ ဇရပ္၀န္းက်င္ သန႔္ရွင္းေရး ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႔ အတြက္ နတ္သားအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
မနက္လင္းေတာ့ လူႏူၾကီးဟာ ငါမေသခင္ ခဏေလးမွာေတာင္ ကုသိုလ္ ျပဳတာ နတ္သားျဖစ္မယ္။ ငါ့မွာ ၇ ရက္ေတာင္က်န္ေသးေတာ့ ကုသိုလ္မ်ားမ်ားျပဳႏိုင္တာပဲ ဆိုျပီး ေက်ာင္း။ ဇရပ္ ၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းေရး ကို ၇ ရက္လုံးလုံး ေဆာင္ရြက္ပါတဲ႔။
၇ ၇က္ေျမာက္တဲ႔ ေနမွာ နတ္သမီးေတြက နတ္သားကို ေမွ်ာ္ေနေပမဲ့ နတ္သားမေရာက္လာလို႔ သိၾကားမင္းကို သြားေမးျမန္းပါတယ္။ သိၾကားမင္းက ”အသင္တို႔ လူျပည္ကို ဆင္းကာ နတ္သားအေလာင္းကို ဒီကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ နတ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ သြားေျပာခဲ့ပါ သလား”လို႔ိဆိုေတာ့ နတ္သမီးေတြက ”ေျပာခဲ႔ပါတယ္”လို႔ ျပန္ေလ်ွာက္တင္သတဲ့။ အဲဒီအခါ သိၾကားမင္းက လူႏူၾကီးဟာ ၇ ရက္ပတ္လုံး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳလုပ္တဲ႔ အတြက္ သင္တို႔ ရဲ႔ ဗုံဗိမၼာန္ကို ေက်ာ္လြန္ကာ သင္တို႔ထက္ျမတ္တဲ့ ဘုံဗိမၼာန္မွာ နတ္သားျဖစ္ေနၿပီလို႔ ” ျပန္ေျပာပါသတဲ့။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ မ်ားမ်ားျပဳက ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ခံစားရတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။
ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးပါသည္။ ရန္ကုန္မွာေတာင္ ဒီေလာက္ေအးတာ ဟိုေတာင္ေပၚမွာ ဘယ္လိုေနလိမ့္မည္မသိ။ သူတစ္ေယာက္ေကာ ခ်မ္းေနမည္လား။ ခ်မ္းေအးျခင္းနဲ႔ လြမ္းဆြတ္ျခင္း ေ၀ဒနာကို ဘယ္သူကုစားေပးမွာပါလိမ့္။
နာရီကို ၾကည္ေတာ့ နံနက္ ၄ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာ ရွိေသးသည္။ ဒါေၾကာင္သူ အိပ္ယာမွ မထေသးပဲ ႏွပ္ေနလိုက္သည္။ အမ္ပီသရီး ပေလယာေလးကိုဖြင့္ နားက်ပ္ကို နားမွာတပ္ၿပီး နားေထာင္မိေတာ့ သီခ်င္းေလးက သူကို လြမ္းေအာင္ပိုလုပ္ေနၿပီလား။
စိုုင္းဆိုင္လ္ေမာ္ ရဲ႔ သီခ်င္းေလးက နားက်ပ္ေလးမွတဆင့္ သူနား.. ႏွလုံးသားထဲကို ေရာက္လို႔လာသည္။
ကုန္လြန္ခဲ႔တဲ႔ ရက္ေတြႏွေျမာမိတယ္
ကိုယ္႔အသဲေလးေတြ ေဆြးကာက်န္ခဲ့မယ္
ခ်စ္ေသာနန္းေရ သတိရေနတယ္
ခြဲသြားေတာ့မဲ့ အလြမ္းေပးသြားတဲ႔ နန္းရယ္….
…..
ဒီသင္းတန္းကို စတက္ဖို႔ ဘယ္သူက သူကို တိုက္တြန္းတာပါလိမ့္။ ေအာင္ေလး လား.. ဒါမွမဟုတ္ ..သူကိုယ္တိုင္ တက္ခ်င္လို႔ပဲလား။ ဘားပဲေျပာေျပာ သူအတြက္ေတာ့ သင္တန္းအပ္ၿပီးထား ေတာ့ တက္ရမွာပါပဲေလ။ ရန္ကုန္မွာ အဂၤလိပ္စကားေျပာ တက္ရတာ ကလညး္မလြယ္။ သူတို႔လို ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ သူေတြအတြက္ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႔ သင္တန္းေတြက သူတို႔အတြက္ နိမ့္လြန္းေနသည္။ တခ်ိဳ႔သင္တန္းေတြက်ေတာ့ သူတို႔ နဲ႔လွမ္းလို႔မမွိ။ျမင့္လြန္းလွသည္။
သင္တန္းစဖြင့္တဲ႔ေနမွာ ေအာင္ေလးက ”ေဟ့ေရာင္ …ငါ အတန္းေရွက ေစာင့္ေနမယ္။ ၁၂ခြဲေလာက္ေရာက္လာခဲ့” ဟုေျပာကာ အိမ္မွထြက္သြားခဲ႔သည္။ ေအာင္ေလးက ၁၀ နာရီမွာ သင္တန္းတစ္ခုရွိလို ေစာထြက္သြားျခင္းပင္။
သူသင္တန္းရွိရာ အေဆာက္အဦး ေရွေရာက္ေတာ့့ ေအာင္ေလးကို မျမင္။ ဒီေကာင္ အခန္းထဲ၀င္သြားၿပီးထင္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူလည္း အခန္းေမး ျပီးေတာ့ အေပၚထပ္
တက္လာခ႔ဲသည္။
သူအတန္းထဲေရာက္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ဆရာေတြေတာ့ မေရာက္ေသး။ သူ.. ေအာင္ေလးနားမွာသြားထုိင္ေနမိသည္။
”ေဟေရာင္ .. ေနာက္က်လွခ်ီလား”
”ေအး” ဟု သူတစ္လုံးသာ ေျပာႏို္င္သည္။ ေအာင္ေလးကို သူစကားမျပန္ႏိုင္ေသး ။ သူ႔ အၾကည္႔ေတြက တစ္ေနရာကေန မခြာႏိုင္ေသး။
ခဏေနေတာ့ တီခ်ယ္ေတြ ေရာက္လာသည္။ အားလုံးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး အတန္းသားတစ္ဦးခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ခိုင္းသည္။ တီခ်ယ္က တစ္ေယာက္စီ နာမည္ေတြ ေမးၿပီးေတာ့ nick name ေပးသည္။ၿပီးေတာ့ အတန္းသား အားလုံးရဲ႔ နာမည္ေတြကို အလြတ္ မွတ္ခိုင္းသည္။ က်ေတာ့ nick name ကို တီခ်ယ္ေပးတာက သားျဖဴ တဲ့။ က်ေတာ့ နာမည္၏ ေနာက္ဆုံး စလုံး။ သူမ ရဲ႔ နာမည္းက နန္း…..။သူ႔့ ရဲ႔ ခ်စ္ေသာ နန္း..
အတန္းသားလုံး မိတ္ဆက္ၿပီးတဲ႔ အခါ တီခ်ယ္ လက္ခ်ာေပးသည္။ လက္ခ်ာ ၿပီးေတာ့ ၂ေယာက္တတြဲ စကားေျပာခိုင္းသည္။ ကံေကာင္းတာလား.. ကံဆိုးတာလားမသိ…သူႏွင့္ အတူစကားေျပာရတာ ကေတာ့ သူရဲ႔ နန္း….။ သူကစၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
”good evening နန္း………”
”good evening ကိုသားျဖဴ……..”
သူမႏွင့္ သူ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္ခဲ႔သည္။ ပထမဆုံးေန႔ ဆိုေတာ့ သူအေၾကာင္း ကိုယ္အေၾကာင္းေတြသာ အဓိက ေျပာျဖစ္သည္။
ေနာက္တေန႔မွာ သူသင္တန္း ေရာက္ေတာ့ သင္းတန္းစဖို႔ မိနစ္ ၂၀ေလာက္လိုေသးသည္။ သင္းတန္းေအာက္မွ သူတေယာက္ထဲ ရပ္ရင္း သူမအလာကို ေမ်ွာ္ေနမိသည္။ သူမလာေတာ့ ျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ..
”ကိုသားျဖဴ .. ဘယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနတာလဲဟင္”
”ေအာ္ ေအာင္ေလး ကို ေမွ်ာ္ေနတာဗ်” ဟု သူမလိမ္ခ်င္ပဲ လိမ္ေနမိသည္။ သူေမ်ွာ္ေနတာ သူမဆိုတာ နန္း..သိပါေလစ။
ဒီလိုနဲ႔ ရက္ေတြတျဖညး္ျဖညး္ကုန္းရင္း အတန္းသား အာလုံးဟာ ေမာင္ႏွမေတြလိုရင္းႏွီးလာၾကတယ္။ သူနဲ႔ နန္းရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈကေတာ့ သိပ္မတိုးတက္ေသး။
ေနာက္တပတ္မွာ သူေကာ ၊ သယ္ရင္း ေအာင္ေလးေကာ သင္တန္းမတက္ျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ သူေရာဂါတက္ေနတာကို သိေတာ့ ေအာင္ေလးက နန္းထံစာေမးရင္း ဖုန္းဆက္ဖို႔ အၾကံေပးသည္။ သူမထံ အရင္က ဖုန္းဆက္ခ်င္ေပမဲ႔ သူဖုန္းမဆက္ရဲ။ ဘာကို လန္႔ေနတာလဲမသိ။ ဒာဲဒီေန႔က သူမထံ သူဖုန္းဆက္ျဖစ္လုိက္သည္။
”ဟယ္လို.. နန္းxx နဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ”
”ဟုတ္. နန္းxx ပါ. ဘယ္သူလဲဟင္”
”က်ေတာ္ .. သားျဖဴပါ””ဟို တစ္ေန႔က သင္တန္းမွာ ဘာေတြ သင္လဲလို႔”
”ေအာ္… အဲဒီေန႔ကေတာင္ တီခ်ယ္ ဟီလာရီက ေမးေနေသးတယ္.. ကုိသားျဖဴတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာလို႔မတက္တာလဲလို႔”
”ဟုတ္တယ္… က်ေတာ္လည္း အလုပ္နဲနဲ ရႈပ္သြားလို႔ဗ်… တီခ်ယ္ ဘာေတြသင္သြားလဲ.. က်ေတာ့ကို ျပန္္ရွင္းျပေပးလို႔ရမလား”
”သင္တန္းကို ေစာေစာ လာခဲ႔ေလ.. မွတ္မိသေလာက္ ၇ွင္းျပမယ္.”
”ေက်းဇူးပဲေနာ္…”လို႔ေျပာရင္း က်ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ က်ေတာ္တို႔ အိမ္ေရွ့က ရထားလမ္းမွာ ရထားျဖတ္သြားတဲ႔ ခုန္းႏွဳန္းဟာ က်ေတာ့ ရင္ေလာက္ခုန္မယ္မထင္ဘူးဗ်ာ။။။။
--------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------
က်ေတာ္ ဒီ၀တၳဳေလးကို မေရးတက္ ေရးတက္နဲ႔ ေရးထားတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီ၀တၳဳ ေလးကို ပို႔စ္ အျဖစ္ က်ေတာ့ ဘေလာ့ေလးမွာ တင္သင္။ မတင္သင့္ စဥ္းစားေနတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာျပန္ပါေကာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေတာ္ရဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံး သယ္ရင္း ၂ေယာက္ဆီက feedback ေတြျပန္လာၿပီး ေကာင္းခ်ီး ေပး(ေဆာ္ပေလာ္တီးမွာ)ေၾကာက္လို႔ဗ်။ အခုေတာ့ တင္လိုက္ၿပီဗ်ာ......
