က်ေတာ္၏ ဗရုတ္သုတ္ခ

မမ၀ါ တက္ထားတဲ့ “ဗရုတ္သုတ္ခေန႔” ။ဘယ္ေနမ်ား ျဖစ္မလဲ။ စလုံး လုိ ပုံမွန္ လည္ပတ္ေနတဲ့ ေန႔ေတြထဲမွာ ဘယ္ေန႔ကမ်ား က်ေတာ္ ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္ေနခဲ့လဲ။

အင္း အဲဒီေန႔ဗ်။ ေတာသားေလး စလုံးကို ေရာက္ေတာ့ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္တာက စေနေန႔ .. ဒါနဲ႔ ေရာက္တဲ႔ေနကတညး္က အလုပ္ေတြတင္.. ပထမဆုံး အင္တာဗ်ဴက ေရာက္ၿပီး ေလးရက္ေျမာက္ေန႔ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ စရတယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႔ေတာ့တာပဲ။ အင္တာဗ်ဴးလာဖို႔ ဖုန္းလာတာက အဂၤါေန႔ ညေန။ ဖုန္းလာေတာ့ ရင္ကလဲတုန္။ စလုံးတရုတ္မရဲ႔ အဂၤလိပ္ကို ကိုယ္ကနားမလည္္။ ဒုကၡကို္ ေရာက္ေရာ။ ဒါနဲ႔ တက္သမ်ွ မွတ္သမ်ွ အဂၤလိပ္ေလးနဲ႔ နာ့ကို မင္းတို႔လိပ္စာ email ပို႔ေပးလို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။

ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္ေရာက္ေတာ့ ပုလုေကြးတစ္ေယာက္ အင္တာဗ်ဴးသြားပါေတာ့မယ္။ ရႈိးနဲ႔ စမိုးနဲ႔ စတိုင္အျပည္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ သြားတုန္းကေတာ့ အေကာင္းဗ်။ ပထမေရးေျဖ ေျဖရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေျဖႏိုင္တယ္။

ေနာက္တစ္ပိုင္း လက္ေတြ႔ကို ေန႔လည္ထမင္းစားၿပီး ေျဖရမွာ။ ဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစားၿပီးအျပန္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။ စီးလာတဲ႔ ဖိနပ္အေကာင္းစား တရုတ္လုပ္က ျပသာနာရွာပါေတာ့တယ္။ ပထမဆုံး ခြာကကြာလာတယ္ဗ်ာ။ ခြာကြာတာေလာက္ေတာ့ ျပသာာနာရွိဘူးေပါ့။ ေမွးၿပီးစီးသြားမယ္။ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ အေရာက္မွာ ဖိနပ္ထဲက သံျပားက ဂလုပ္ဆိုထြက္က်လာပါေရာ။ သံျပားနဲ႔ လမး္ထိၿပီးထြက္လာတဲ႔ အသံနဲနဲက်ယ္ေတာ့ အတူပါလာတဲ ဖားတစ္ေကာင္က ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီးေနာက္လွည္ၾကည္႔။ ကိုယ့္မွာ ရွက္ရွက္နဲ႔ ဘာမွျဖစ္ဘူးေပါ့ ရွက္လိုက္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။

ရုံးထဲအ၀င္မွာ ျပသာနာကထက္ ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ ဂ်ပန္ကုပၼဏီဆုိေတာ့ ရုံးအ၀င္ကို အားလုံးဖိနပ္ခ်ြတ္ကတယ္။ ဖိနပ္ခ်ြတ္ေတာ့ ကိုယ္႔ဖိနပ္ အစုတ္ေလးက သိသာေနတယ္။ ဟိဟိ။ ဒါနဲ့ ေဂ်ာင္ေလးထဲမွာ ဖိနပ္ခ်ြတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္း လက္ေတြ႕ကို ေျဖရတယ္။ ေျဖရတာက လြယ္လြယ္ေလးကို ဖိနပ္ျပသာနာတက္ၿပီး ဗရုတ္သုတ္ချဖစ္တာနဲ႔ အားလုံးအလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ေပါ့။ အင္တာဗ်ဴး အျပန္လမ္းမွာ ဖိနပ္ေလးကို ေထာ့နဲ႔ေထာနဲ႔ နဲတရြတ္တ္ိုက္ စီးလာၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။

အိမ္ျပန္ ကားေပၚမွာကလည္း ကိုယ့္ဖိနပ္က စုတ္ေနပါတယ္။ အင္းတာဗ်ဴးက ေကာင္းေကာင္းမေျဖႏိုင္တာေတြ ေပါငး္ၿပီး ဆင္းရမဲ့မွတ္တိုင္ တစ္ခုေက်ာ္သြားပါေလေရာ။ အဲဒါလဲဒြတ္ခ။ ဖိနပ္မေကာင္းပါဘူးဆုိ လမ္းထပ္ေလ်ွာက္ရေတာမယ္။ ဖိနပ္အစုတ္ေလးနဲ႔ လမ္းကိုေမွးေလ်ွာက္လာတယ္။ လမ္းျဖတ္အကူး လမ္းတစ္၀က္ လဲေရာက္ေရာ . ဖိနပ္ခြာ တစ္ခုလုံးက ကြာသြားပါေလေရာ။ ကားလမ္းအကူး လမ္းအလည္တဲ့တဲ႔မွာ ကိုယ့္ဖိနပ္ခြာ ေလးက ထီးထီး က်န္ခဲ့တယ္။ စလုံးလို အမႈိက္နဲတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္ဖိနပ္ခြာေလး(ေအာက္ခံ ဆိုးလ္ျပားတစ္ခုလုံး)က လမ္းလည္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားေလးေပါ့။ ဟီးဟီး ရွက္လိုက္တာ။ လူေတြက ကြက္ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ ၾကည္႔သြားၾကတယ္ဗ်ာ။

အိမ္လဲ ျပန္ေရာက္ေရာ ဒီေလာက္ ဒုကၡေပးတဲ႔ ဖိနပ္ အမိႈက္ပုံးထဲကို ၀ဲပစ္လုိက္ေတာ့တယ္။

စိတ္ကလဲ ညစ္ညစ္ . ရွက္လဲရွက္ရွက္နဲ႔ အရမး္ကို ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေလး တစ္ခုပါပဲဗ်ာ။ အခုခ်ိန္ ျပန္ေတြၾကည္႔ေတာ့ ရီစရာေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဗရုတ္ဗယတ္ ေန႔ေလးတစ္ခုေပါ့။

-------------------------------------------------------------------------------------------------
အဟင္း....အဟင္း.. ပုလုေကြးတစ္ေယာက္ လည္ေခ်ာင္း၇ွင္းေနကာ တစ္ခုခုေျပာပါေတာမည္။ က်ေတာ္ ေမာင္ပုလုေကြး ဆက္လက္ၿပီး tag ခ်င္တာက ေတာ့ သယ္ရင္း ဘိုဘို(EOM). မမေလးသြန္းသြန္း. မမေလး မေဗဒါ. မမေလး မိဂုမိ တို႔ကိုပါပဲ။ ေရးေပးၾကပါ ကုန္.. ကိုကို မမတို႔ေရ...