ျပန္လာခဲ့ပါ ....

က်ေတာ့ အနားမွာ မရွိတာ ဒီေန႔ဆို တစ္ပတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီေလ။ သူကေတာ့ ဟုိမွာေပ်ာ္ေနမွာေပါ့။ က်ေတာ္သာ သူမရွိလို႔ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာေလ။

က်ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြဟာ သူနဲ႔ အတူစားေနက် ထမင္းဆိုင္ေလးကို ဦးတည္လာခဲ့မိတယ္။ က်ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေပါ့။ ရင္ထဲမွာ ဘာလိုေနလဲ။ တစ္ခုခုေပါ့။

အရင္ကဆို သူနဲ႔ က်ေတာ္တူတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဒီလမ္းေလးေတြေလ။ မ်ားေသားအားျဖင့္ က်ေတာ္သူကို အမ္အာရ္တီမွာေစာင့္ေနတယ္။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္တစ္ခုခုကို ဖတ္ရင္းေပါ့။ အခုေတာ့ သူကိုေစာင့္စရာမလိုပဲ တစ္ကိုယ္ထဲ ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။

လူရႈပ္ရႈပ္ food court ေတြကိုေက်ာ္လာရင္ မီးပိြဳင္ေလးနားက လူကူးမ်ဥ္းက်ားကေန လမ္းကေလးကို ျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ကုကၠိဳလ္ပင္ရိပ္ေတြေအာက္က သူနဲ႔ က်ေတာ္ စားေနက်ေနရာေလးကို ေရာက္မယ္။ ဆိုင္ေလးကို က်ေတာ္ေရာသူေရာ ႏွစ္သက္မိတာက လူမရႈပ္တာက တစ္ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ ထိုင္စရာထုိင္ခုံေလးေတြဟာ ျမန္မာျပည္က ထိုင္ခုံေလးေတြလို ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းေပါ့။ ဆိုင္ေရွ႕ဘက္က ေထာင့္က်က်ေနရာေလ ဟာ သူရယ္ က်ေတာ္ရယ္ ထုိင္ေနက်ေနရာေလးေလ။

ဆိုင္ထဲမွာ တရုတ္၊ျမန္မာ၊ မေလး စားစရာေတြရွိေပမဲ့ က်ေတာ္တို႔စားေနက်ကေတာ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးေပါ့။ သေဘာေကာင္းတဲ့ အစ္ကိုၾကီးထည္႔ေပးေလ့ရွိတဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကိုယူ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွထိုင္ကာ သူရယ္က်ေတာ္ရယ္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ကာ စားတယ္။ သူက ဟင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေတာ္ကို ထည္႔ေပး က်ေတာ္ကလည္း ဟင္းေတြ ျပန္ထည္႔ေပးရင္း ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာ စားေလရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေတာ္စားေနတဲ့ ဒီျမန္မာဆုိင္ေလးက ဟင္းေတြ အေၾကာင္းလည္း ပါတာေပါ့။ ဟင္းခ်က္ထားတဲ့ လက္ရာဟာ ဆိုင္ထမင္းဟင္း ပုံစံမေပါက္ပဲ အိမ္ဟင္း အိမ္ထမင္းဟင္း ပုံစံေလးဆိုေတာ့ အေမ့လက္ရာ အလြမ္းေျပေလ။ “အသီးအရြက္ ဟင္းနည္းတယ္ေနာ္”လို႔ က်ေတာ္က ေျပာရင္ သူက ”ဟုတ္တယ္ .. အသီးအရြက္ဟင္း ဒီထက္ပိုမ်ားရင္ေကာင္းမယ္” လို႔ သူကျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။

ဒီဆိုင္ေလးရဲ႕ ေရွ႕ထိုင္ေနက်ထိုင္ခုံေလးမွာ သူက သူအိမ္က မိသားစုအေၾကာင္း ေဆြမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းကို ေအးေအးေဆးေဆးေျပာကာ ရင္ဖြင္ေလ့ရွိသလို က်ေတာ္ကလည္း က်ေတာ့္ အလုပ္အကိုင္ အေၾကာင္းကို ေျပာဆုိ ျငင္းခုန္ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီျမန္မာဆိုင္ေလးက ခ်က္တဲ့ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကို လူမ်ိဳးျခားေတြ စားကာ အားေပးေနေတာ့ က်ေတာ္က ”သူတို႔ေတြ ေသြးတက္ေနလို႔ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနဦးမယ္“ လုိ႔ေျပာပီး ရီေနခဲ့မိတယ္ဗ်ာ...

အခုေတာ့ သူမပါပဲက်ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေငါင္းစင္းစင္းေနနဲ႔ ထမင္းစားေနမိတယ္ေလ။ စားပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပဲ “ေအာင္ ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္ blk 431 .#01-296 clementi ave 3”ကေန တစ္ကိုယ္ထဲ ထြက္ခြါေနမိလာေတာ့တယ္။ က်ေတာ္ စိတ္ထဲေျပာေနမိတာကေတာ့ အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ ေတာ့ဗ်ာ........

ခပ္ထုံထုံ ခပ္အအ ခပ္နနေကာင္

က်ေတာ္ အရိုးသားဆုံးေျပာရရင္ မလိမ္တတ္ဘူး။ သူတစ္ပါးကို လိမ္ရင္လဲ အလိမ္ေပၚတာမ်ားတယ္။ အဲ က်ေတာ္ထက္ အ တဲ့ သူကိုေတာ့ လိမ္လို႔ရမွာေပါ့ဗ်ာ။

ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ငါးပိေၾကာ္ေတြ ဘာေတြေၾကာ္ရင္ က်ေတာ္က ခိုးစားေနက်။ က်ေတာ္တို႔ အိမ္မွာက ငါးနီတူေျခာက္ေလးေတြကို ငရုတ္သီးေလးနဲ႔ မၾကာမၾကာေၾကာ္စားေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီလုိေၾကာ္ပီဆို က်ေတာ္လူၾကီးေတြ အလစ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ ခုိးစားေနက်။ တစ္ခါေပါ့ က်ေတာ္ခိုးစားတာ အိုးအဖုံးက ျပဳတ္က်ပီး ဂလုံဂလြမ္ျမည္ပါေရာ။ ဒါနဲ႔ အသာေလးပုံးေနတာေပါ့။ လူၾကီးေတြ မသိေလာက္ဖူးဆိုမွ အိမ္ေရွ႕ထြက္တယ္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မာမီက သားၾကီး ငါးပိေၾကာ္ ခိုးစားတယ္မဟုတ္လားလို႔ ေမးတယ္ဗ်။ က်ေတာ္က သားသားမစားပါဘူး လို႔ လိမ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ပါးစပ္မွာ အကြက္လိုက္ၾကီး အဆီေတြ ဝင္းေနတာကို မားမားတို႔မသိပဲေနမလားဗ်။ အဲဒီေလာက္ အလိမ္ေတာ္တာ။

တစ္ခါလဲ စလုံးမွာ ငါးေၾကာ္ခိုးစားပါတယ္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတုန္းေပါ့။ အဲဒီ ငါးေၾကာ္ခိုးစားမႈဟာ အြန္လုိင္းေပၚေတာင္ ေရာက္သဗ် ။ လိမ္တက္တာေျပာတာပါ။

ရုိးသားမႈနဲ႔ အတူ ပြင့္လင္းမႈကလဲ ပါလာၿမဲပါ။ ဒီစာကို ေရးတာက က်ေတာ္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ေပါ့။ က်ေတာ္ကေတာ့ က်ေတာ့္အရွိအတိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို အပြင့္လင္းဆုံးေျပာတတ္တယ္။ သူက်ေတာ့္ကို ေျပာသင့္တာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ညီေရ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို လွဴမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ....

က်ေတာ္က အရွိကို အရွိတုိင္း ရိုးရုိးသားသားေျပာတတ္ ေတြးတက္ လုပ္ကိုင္တတ္ေတာ့ က်ေတာ္သယ္ရင္းက မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္ ။ မင္းက “အ” ရုံတင္မကဘူး။ တုံးပါတုံးတာတဲ့ဗ်။ ေျပာခ်င္လဲ ေျပာပါေစ။ က်ေတာ္ကေတာ့ အားလုံးအေပၚမွာ အရင္အတုိင္း ဆက္ဆံရင္း ”ခပ္ထုံထုံ ခပ္အအ ခပ္နန ေကာင္” အျဖစ္ေနသြားမွာပါေလ။

photo: rebekccahkim .file.wordpress.com