ပါးပါးနဲ႔ မားမား

ပါးပါးနဲ႔ မားမားက ငယ္ခ်စ္ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ပါးပါး သာမန္ယာဥ္ထိန္းရဲေလး ဘဝမွာ မားမားက ဆရာမေပါက္စ။ ယာဥ္ထိန္းရဲေပါက္စေလး ပါးပါးက ဆရာမေပါက္စေလး မာမားကို ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကားတားေပးရင္းနဲ႕ တြယ္တာလာတဲ့ သံေယာဇဥ္။။။

မားမားက ပါးပါးေလာက္ မခ်စ္တက္ဘူး။ အေျခၾကီးတယ္ေျပာမလား။ ရန္ကုန္သူ မဟုတ္ေပမဲ့ ရန္ကုန္မွာၾကီး ရန္ကုန္ကပဲေက်ာင္းပီးတဲ့ သူဆိုေတာ့ တနယ္သား သာမန္ယာဥ္ထိန္းရဲေလး တစ္ေယာက္ကို စိတ္ကူးထဲ မထည္႔ခဲ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနအရ မိဘရပ္ထံျပန္ၿပီးေနာက္ ဆရာမ ဝင္လုပ္တဲ့ မားမား ကို ယာဥ္ထိန္းရဲေလးပါးပါး ဘယ္လို ၾကိဳးစားလုိက္တယ္မသိ။ ခ်စ္သြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။


သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ မားမားရဲ႕အေဒၚ(ငယ္ငယ္ေလးထဲက အေမလိုပဲတူတူေနခဲ့သူ)က မဂၤလာပြဲကို မတက္ေရာက္ဘူး။ အေမြျပတ္ စြန္လႊတ္တယ္ ဘာညာမေၾကျငာေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္း မေခၚေတာ့ သေလာက္ပဲ။ ေနာက္ဆုံးသံေယာဇဥ္အေနနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ရင္ ပန္ဖို႔ သစ္ခြပန္းေတြကို ေရခဲဘူးနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန ေနာက္ဆုံးပို႔ေပးခဲ့တယ္ ေျပာပါတယ္။ ပါးပါး မားမားတို႔ မဂၤလာေဆာင္မွာ လာေရာက္တဲ့သူေတြကို ျပန္လက္ေဆာင္ေပးတာက ဖန္ခြက္ထူထူေလးေတြ။ အနီေရာင္ အဝိုင္းေလးေတြ၊ အျပာေရာင္ အဝို္င္္းေလးေတြ ခ်ယ္သထားတဲ့ ဖန္ခြက္ထူထူေလးေတြကို ေဆြမ်ိဳးေတြရွိရာ ရြာေတြဘက္ အလည္သြားရင္ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ ယေန႔ထက္တုိင္ ေတြရေသးသဗ်။ အိမ္မွာေတာ့ ၂လုံးလား ၃လုံးလားမသိ ဗီရုိေဒါင့္မွာ ရွိေသးတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ က်ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္လဲ လူလားေျမာက္ၾကီးျပင္းလာၿပီး ပါးပါးနဲ႔ မားမားကေတာ့ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ၾကဆဲပဲဗ်။ တစ္ခါတေလ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ ရွိေပမဲ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျဖစ္တာဟာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ရွိရင္လဲ သားသမီးေတြ ကိစၥေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ပါးပါးက မားမားကို ထမင္းစားပီးတုိင္း ကြမ္းဝါးေကြ်းတယ္။ သူစားေနက် ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးပီး အနညး္ငယ္ကုိ မားမားကို ေကြ်းေလ့ရွိသဗ်။ မားမား မအားလုိ႔ ပါးပါးကလည္း သြားစရာရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးဆို ဝါးပီးသား ကြမ္းေလးကို စားပြဲခုံေလးေပၚတင္ပီး ထားခဲ့သဗ်။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့ ပါးပါးကိုယ္တိုင္ ခြံေကြ်းတာမ်ားပါတယ္။

ပါးပါးေကာ မားမားေကာ စာအရမ္းဖတ္ပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ ပါးပါး၊ မားမားက စာအုပ္ဝယ္မယ္ဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ပိုက္ဆံကုန္တယ္ ဘာညာ တားေလ့မရွိဘူး။

ညဖက္ ညဖက္ ဆို ပါးပါး အိပ္ေတာ့မယ္ဆို သူဖတ္ေနက် ေဘာလုံးဂ်ာနယ္ေတြ၊ ေနာက္ က်ေတာ္တို႔ ဝယ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြအားလုံးကို ယူပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္ေတာ့တာပဲ။ ဂ်ာနယ္ တစ္မ်က္ႏွာ ႏွစ္မ်က္ေလာက္ပဲ ဖတ္ရေသးတယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေကာ။ ဒါေၾကာင့္ မာမီက ပါးပါးကို စတယ္ “စာေပ၌ ေမြ႕ေပ်ာ္သူၾကီး” တဲ့။ ပါးပါးက သူကိုစမွန္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အၿမဲတမ္းလိုလို အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဂ်ာနယ္ေတြ စာအုပ္ေတြ တစ္ထပ္ၾကီးကို ယူပီး အိမ္ခန္းထဲ ကို စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ဝင္ကာ အရွက္ေျပ “စာအိပ္ေတာ့မယ္” လို႔ေျပာတက္တယ္။

က်ေတာ္က ဆရာမ ခင္ခင္းထူး စာေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ ဟုိ အေစာပိုင္းတုန္းက ဆရာမ စာေတြကို ဖတ္ေတာ့ ဖတ္မိတယ္။ သိပ္သတိမထားမိဘူး။ ေရႊအျမဳေတ မွာ ဆရာမရဲ႕ အခန္းဆက္ ဝတၳဳ အညာသူ အညာသား ကြ်န္မတို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားမွာ ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိသြားတယ္။ အဲဒီအထဲက မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆုံးကေတာ့ေတာ့ ႏွလုံေရာဂါ ျဖစ္လို႔ နတ္သြားေမးတာ နတ္ကေတာ္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တာတဲ့ေလ” ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က မာမီလဲ ႏွလုံးခန ခန ေအာင့္တာ တင္းက်ပ္ပီး ျဖစ္ေနေတာ့ မာမီကို စၾကတယ္ေလ “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တယ္ေပါ့”..။ မာမီကို ပထမဆုံ အဲဒီလို “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တယ္”လို႔ စတာက ပါးပါး ပါ။ ပါးပါး ကလည္း ဆရာမ ခင္ခင္းထူ စာေတြကို ၾကိဳက္လို႔ ဖတ္တယ္ေလ။


အဲဒီလိုပဲ က်ေတာ့္ပါးပါးနဲ႔ မားမားတို႔ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စလိုက္ေနာက္လိုက္ နဲ႔ဗ်။ ပါးနဲ႔ မားကို အလြမ္းေျပေရလိုက္တာပါ။


(ပါးပါး၊ မားမားလုိ႔ ေခၚလို႔ ပုလုေကြး တရုတ္မဟုတ္ပါ။ ပါးပါးက ရခိုင္၊ မာမီက ဗမာ..။ ရခိုင္လို အေဖကို ပါၾကီးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ပါၾကီးလို႔ေခၚေနရာကေန ေနာက္ပိုင္း ပါးပါးလို႔ျဖစ္သြားသဗ်၊ အေမကိုကေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးထဲက မာမီလို႔ေခၚပါတယ္ဗ်ာ)