ေနာက္ ငါးႏွစ္ႏွင့္ ရိုက္လႊတ္လိမ့္မယ္

ဟိုတစ္ေလာက မာမားဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းခ်ခါနီး က်ေတာ္အျမဲေျပာေလ့ရွိတဲ့အတိုင္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္၊ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ဖို႔ မွာတယ္။ မာမားက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့ သူေဆးလဲမွန္မွန္ေသာက္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးလဲ ဂရုစိုက္ပါတယ္တဲ့။ ေျမးေတြ ခ်ီ၊ ေျမးေတြထိန္းပါ အုံးမယ္တဲ့ဗ်။

မာမားကသာ ေျမးေတြထိန္းမယ္ ဘာညာေျပာေနတာ သူသား က်ေတာ္မ်ိဳး မစြံတာ သူအသိသား။ ေနာက္ႏွစ္ဆို အသက္က ထိပ္စီးဂဏန္းေျပာင္းေတာ့မယ္ ဒါေတာင္ အခုထက္ထိ မစြံေသးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဗ်။ က်ေတာ္ေျပာေျပာေနတဲ့ တရုတ္မကေလးကေကာလို႔ အတြင္းသိတစ္ခ်ိဳ႕က ေမးလာၾကရင္ က်ေတာ္ေမာင္ပုလု ေျဖႏိုင္တာကေတာ့ သူနဲ႔က်ေတာ္ အခုခ်ိန္ထိ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ ခင္ဗ်ား လို႔သာ ေျဖႏိုင္ပါမယ္။ (လက္ေႏွးေၾကာင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ၀န္ခံလိုက္ပါတယ္)

အဲဒီေတာ့ လြတ္လပ္သူ ဘေလာဂါ ညီမေလးမ်ား စာရင္းသြင္း ကူညီႏိုင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား…(စတာေနာ္ စိတ္ဆိုးရဘူး)။

ေနာင္ငါးႏွစ္တဲ့ မေတြးခ်င္ဘူး။ လုပ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ လုပ္ရမဲ့ အရာေတြက တစ္ထပ္တည္း မက်တတ္ဘူးဗ်။ က်ေတာ္လုပ္ခ်င္တာ ေတြကေတာ့

၁။ ေဆာ့ဝဲလ္ စီဒီအေရာင္းဆိုင္ ဖြင့္ခ်င္တယ္…

၂။ Popular လို စာအုပ္ေတြ စာေရးကိရိယာေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ၾကီး ဖြင့္ခ်င္တယ္။ (ေနာက္ဆုံးမရေတာ့လဲ လွည္းတန္းက D-Mate လို ဆိုင္ေလာက္လည္း အိုေကတယ္)

၃။ Country style ဘီယာဆိုင္ေလး ဖြင့္ခ်င္တယ္။

ေနာက္ငါးႏွစ္ေနလို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကေန မိုင္ ၆၀၊ ၃ဖာလုံေဝးတဲ့အရပ္ ေလာ္လီကားၾကီးေတြ ေအာက္မွာ ဆီဂ်ီးတေပေပ၊ ဗိုက္ပူပူ ကြမ္းတံေတြး တပ်စ္ပ်စ္နဲ႔ လူၾကီးကိုေတြ႕ရင္ ဘေလာ္ဂါ ပုလုေကြးလားလို႔ ေမးၾကည္႔ပါ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဆုိၿပီး လဖက္ရည္လိုက္တုိက္လိမ့္မယ္ဗ်။။။။

လူပ်ိဳၾကီးပဲလား လို႔ ထပ္မေမးနဲ႔ .... ရိုက္လႊြတ္လိမ့္မယ္။

Complaint

က်ေတာ္ ဆိုဒ္ထဲမေရာက္ခင္ အရင္-ရုံးမွာတုံးက က်ေတာ့ဖုန္းေဘလ္ဟာ ၅၀မေက်ာ္ဘူးဗ်။

ဆိုဒ္ထဲေရာက္ေတာ့ supplier ေတြ sub-con ေတြ (တစ္ေယာက္ေသာသူနဲ႔ ေျပာတာေတြေကာေပါ့) နဲ႔ဆိုေတာ့ တစ္လလ ကို 140 နီးနီးက်တယ္ဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုပီ call back card ဝယ္သုံးတယ္။ outgoing call ကိုလည္း ေခြ်တာႏိုင္သေလာက္ ေခြ်တာလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းေဘလ္ ထြက္လာတဲ့အခါမွာ တစ္ရာေက်ာ္ကကို မဆင္းဘူး။ callback card ဖိုးကုန္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့လက တမင္ကို သိသာေအာင္ ဖုန္းကုိ အထြက္ CALL နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ဂရုစိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းေဘလ္က ဒုံရင္း ၁၀၀ေက်ာ္က မဆင္းျပန္ဘူး။ စိတ္တိုလာတာနဲ႔ ဖုန္းလုိင္းရဲ႕ Customer service ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငါဒီေလာက္မေျပာပဲ ဖုန္းေဘလ္ေတြ အရမ္းက်တယ္၊ ဘာညာ Complain တက္တယ္။ သူတို႔ကေျပာတာေတာ့ က်ေတာ္ယူထားတဲ့ Voice Mail ေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီ voice mail service က က်ေတာ္ တစ္စုံတစ္ခုေၾကာင့္ ဖုန္းမကိုင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းဝင္လာရင္ သူတို႔ voice mail ထဲမွာ သိမ္းထားတယ္တဲ့။ ၿပီးမွ နားေထာင္ခ်င္ရင္ ျပန္ဖြင့္နားေထာင္ေပါ့။ က်ေတာ္ ဒီဆားဗစ္ကို ယူသာ ယူထားတာ။ တစ္ခါမွ မသုံးျဖစ္ပါဘူး။ ဘယ္သူကမွလဲ voice mail မခ်န္ထားပါဘူး။ You have reached ဆိုတာနဲ႔ ဖုန္းကို ခ်လိုက္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူလည္ Singtel က အဲဒီလုိ စဝင္တာနဲ႔ ၁မိနစ္ျဖတ္သဗ်။

အဲဒီ ဆားဗစ္စ္အတြက္ တစ္လ ၅က်ပ္ေပးရသဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေတာ္ဖုန္းေဘလ္ က်တာပါတဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေတာ္ကလည္း က်ေတာ့ voice mail box ထဲကို ဝင္ရင္လည္း တစ္လကို အခု ၃၀မေက်ာ္ေလာက္ပါဘူး။ အခု ၃၀ဆိုရင္ေတာင္ တစ္မနစ္ ၁၅ျပားနဲ႔တြက္ရင္ နည္းနညး္ေလးပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေဝလည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ေလ။ ဒါနဲ႔က်ေတာ္လည္း တစ္လ ငါးက်ပ္ေပးရတဲ့ အဲ့ဒီ voice mail ၾကီးကိုျဖဳတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။

ေဟာ ဒီလ ဖုန္းေဘလ္ထြက္လာေတာ့ ၇၀နီးပါးပဲက်ေတာ့တယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္သြားတယ္မသိ။ အမွန္ဆို ဒီလ အထြက္ေကာ မ်ားတယ္။1818 ကဒ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ေခၚဖို႔သုံးတဲ့ M1 prepaid ကဒ္သုံးတဲ့ ဖုန္းအစုပ္ေလးက ေၾကာင္ေနတာနဲ႔ပဲ ဒီလုိင္းဖုန္းနဲ႔ ဒါရုိက္ေခၚတာေတာင္ ဒီလ ၇၀နီးပါပဲက်သဗ်။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။

ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတေလလည္း ျငိမ္ခံမေနတာကေကာင္းတယ္။ ကြန္ပလိန္းေလး နည္းနည္းတက္ေပးႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။

ျပန္လာခဲ့ပါ ....

က်ေတာ့ အနားမွာ မရွိတာ ဒီေန႔ဆို တစ္ပတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီေလ။ သူကေတာ့ ဟုိမွာေပ်ာ္ေနမွာေပါ့။ က်ေတာ္သာ သူမရွိလို႔ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာေလ။

က်ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြဟာ သူနဲ႔ အတူစားေနက် ထမင္းဆိုင္ေလးကို ဦးတည္လာခဲ့မိတယ္။ က်ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေပါ့။ ရင္ထဲမွာ ဘာလိုေနလဲ။ တစ္ခုခုေပါ့။

အရင္ကဆို သူနဲ႔ က်ေတာ္တူတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဒီလမ္းေလးေတြေလ။ မ်ားေသားအားျဖင့္ က်ေတာ္သူကို အမ္အာရ္တီမွာေစာင့္ေနတယ္။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္တစ္ခုခုကို ဖတ္ရင္းေပါ့။ အခုေတာ့ သူကိုေစာင့္စရာမလိုပဲ တစ္ကိုယ္ထဲ ေလွ်ာက္ေနမိတယ္။

လူရႈပ္ရႈပ္ food court ေတြကိုေက်ာ္လာရင္ မီးပိြဳင္ေလးနားက လူကူးမ်ဥ္းက်ားကေန လမ္းကေလးကို ျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ကုကၠိဳလ္ပင္ရိပ္ေတြေအာက္က သူနဲ႔ က်ေတာ္ စားေနက်ေနရာေလးကို ေရာက္မယ္။ ဆိုင္ေလးကို က်ေတာ္ေရာသူေရာ ႏွစ္သက္မိတာက လူမရႈပ္တာက တစ္ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ ထိုင္စရာထုိင္ခုံေလးေတြဟာ ျမန္မာျပည္က ထိုင္ခုံေလးေတြလို ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္းေပါ့။ ဆိုင္ေရွ႕ဘက္က ေထာင့္က်က်ေနရာေလ ဟာ သူရယ္ က်ေတာ္ရယ္ ထုိင္ေနက်ေနရာေလးေလ။

ဆိုင္ထဲမွာ တရုတ္၊ျမန္မာ၊ မေလး စားစရာေတြရွိေပမဲ့ က်ေတာ္တို႔စားေနက်ကေတာ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးေပါ့။ သေဘာေကာင္းတဲ့ အစ္ကိုၾကီးထည္႔ေပးေလ့ရွိတဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကိုယူ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွထိုင္ကာ သူရယ္က်ေတာ္ရယ္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ကာ စားတယ္။ သူက ဟင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေတာ္ကို ထည္႔ေပး က်ေတာ္ကလည္း ဟင္းေတြ ျပန္ထည္႔ေပးရင္း ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာ စားေလရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေတာ္စားေနတဲ့ ဒီျမန္မာဆုိင္ေလးက ဟင္းေတြ အေၾကာင္းလည္း ပါတာေပါ့။ ဟင္းခ်က္ထားတဲ့ လက္ရာဟာ ဆိုင္ထမင္းဟင္း ပုံစံမေပါက္ပဲ အိမ္ဟင္း အိမ္ထမင္းဟင္း ပုံစံေလးဆိုေတာ့ အေမ့လက္ရာ အလြမ္းေျပေလ။ “အသီးအရြက္ ဟင္းနည္းတယ္ေနာ္”လို႔ က်ေတာ္က ေျပာရင္ သူက ”ဟုတ္တယ္ .. အသီးအရြက္ဟင္း ဒီထက္ပိုမ်ားရင္ေကာင္းမယ္” လို႔ သူကျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။

ဒီဆိုင္ေလးရဲ႕ ေရွ႕ထိုင္ေနက်ထိုင္ခုံေလးမွာ သူက သူအိမ္က မိသားစုအေၾကာင္း ေဆြမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းကို ေအးေအးေဆးေဆးေျပာကာ ရင္ဖြင္ေလ့ရွိသလို က်ေတာ္ကလည္း က်ေတာ့္ အလုပ္အကိုင္ အေၾကာင္းကို ေျပာဆုိ ျငင္းခုန္ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီျမန္မာဆိုင္ေလးက ခ်က္တဲ့ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကို လူမ်ိဳးျခားေတြ စားကာ အားေပးေနေတာ့ က်ေတာ္က ”သူတို႔ေတြ ေသြးတက္ေနလို႔ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနဦးမယ္“ လုိ႔ေျပာပီး ရီေနခဲ့မိတယ္ဗ်ာ...

အခုေတာ့ သူမပါပဲက်ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေငါင္းစင္းစင္းေနနဲ႔ ထမင္းစားေနမိတယ္ေလ။ စားပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပဲ “ေအာင္ ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္ blk 431 .#01-296 clementi ave 3”ကေန တစ္ကိုယ္ထဲ ထြက္ခြါေနမိလာေတာ့တယ္။ က်ေတာ္ စိတ္ထဲေျပာေနမိတာကေတာ့ အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ ေတာ့ဗ်ာ........

ခပ္ထုံထုံ ခပ္အအ ခပ္နနေကာင္

က်ေတာ္ အရိုးသားဆုံးေျပာရရင္ မလိမ္တတ္ဘူး။ သူတစ္ပါးကို လိမ္ရင္လဲ အလိမ္ေပၚတာမ်ားတယ္။ အဲ က်ေတာ္ထက္ အ တဲ့ သူကိုေတာ့ လိမ္လို႔ရမွာေပါ့ဗ်ာ။

ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ငါးပိေၾကာ္ေတြ ဘာေတြေၾကာ္ရင္ က်ေတာ္က ခိုးစားေနက်။ က်ေတာ္တို႔ အိမ္မွာက ငါးနီတူေျခာက္ေလးေတြကို ငရုတ္သီးေလးနဲ႔ မၾကာမၾကာေၾကာ္စားေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီလုိေၾကာ္ပီဆို က်ေတာ္လူၾကီးေတြ အလစ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ ခုိးစားေနက်။ တစ္ခါေပါ့ က်ေတာ္ခိုးစားတာ အိုးအဖုံးက ျပဳတ္က်ပီး ဂလုံဂလြမ္ျမည္ပါေရာ။ ဒါနဲ႔ အသာေလးပုံးေနတာေပါ့။ လူၾကီးေတြ မသိေလာက္ဖူးဆိုမွ အိမ္ေရွ႕ထြက္တယ္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ မာမီက သားၾကီး ငါးပိေၾကာ္ ခိုးစားတယ္မဟုတ္လားလို႔ ေမးတယ္ဗ်။ က်ေတာ္က သားသားမစားပါဘူး လို႔ လိမ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ပါးစပ္မွာ အကြက္လိုက္ၾကီး အဆီေတြ ဝင္းေနတာကို မားမားတို႔မသိပဲေနမလားဗ်။ အဲဒီေလာက္ အလိမ္ေတာ္တာ။

တစ္ခါလဲ စလုံးမွာ ငါးေၾကာ္ခိုးစားပါတယ္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတုန္းေပါ့။ အဲဒီ ငါးေၾကာ္ခိုးစားမႈဟာ အြန္လုိင္းေပၚေတာင္ ေရာက္သဗ် ။ လိမ္တက္တာေျပာတာပါ။

ရုိးသားမႈနဲ႔ အတူ ပြင့္လင္းမႈကလဲ ပါလာၿမဲပါ။ ဒီစာကို ေရးတာက က်ေတာ္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ေပါ့။ က်ေတာ္ကေတာ့ က်ေတာ့္အရွိအတိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို အပြင့္လင္းဆုံးေျပာတတ္တယ္။ သူက်ေတာ့္ကို ေျပာသင့္တာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ညီေရ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို လွဴမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ....

က်ေတာ္က အရွိကို အရွိတုိင္း ရိုးရုိးသားသားေျပာတတ္ ေတြးတက္ လုပ္ကိုင္တတ္ေတာ့ က်ေတာ္သယ္ရင္းက မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္ ။ မင္းက “အ” ရုံတင္မကဘူး။ တုံးပါတုံးတာတဲ့ဗ်။ ေျပာခ်င္လဲ ေျပာပါေစ။ က်ေတာ္ကေတာ့ အားလုံးအေပၚမွာ အရင္အတုိင္း ဆက္ဆံရင္း ”ခပ္ထုံထုံ ခပ္အအ ခပ္နန ေကာင္” အျဖစ္ေနသြားမွာပါေလ။

photo: rebekccahkim .file.wordpress.com

ေျခလွမ္း တစ္လွမ္း ...စတင္ျခင္း

အဲဒီ Virtual World ထဲကုိ ဝင္ၾကည္႔ရင္ ေကာင္းမလား၊ မေကာင္းဘူးလား။ လုပ္သင့္သလား မလုပ္သင့္ဘူး။ စဥ္းစာေနတဲ့ ရက္ေတြ လေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။ သူနာမည္နဲ႔ လိပ္စာကို သိေနတာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ သုံးႏွစ္ေလာက္ကတည္းက။

က်ေတာ့္ကို ခင္လို႔ invite လုပ္ထားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးေတြ သယ္ရင္းေတြ မနည္းဘူးဆိုတာ အခု အေကာင့္ဖြင့္လုိက္မွ သိရတယ္။ အရင္ကေတာ့ က်ေတာ့ ဂ်ီေမးထဲကို ဟုိသယ္ရင္းကပို႔ ဒီသယ္ရင္းကပို႔တဲ့ စာလႊာေလးေတြ ေရာက္လာေပမဲ့ မသိသလိုေနေနခဲ့တယ္။

ဟုိတစ္ပတ္ကမွ ျမန္မာျပည္က ညီငယ္တစ္ေယာက္က အဲ့ဒီမွာ အေကာင့္မရွိဘူးလားလို႔ ေမးတယ္။ က်ေတာ္က မရွိဘူးလို႔ ေျဖေတာ့ ဟာ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္ေနာက္က်တာပဲ ဘာညာနဲ႔ အေျပာခံလုိက္ရတယ္။ အင္း အဲဒီအေကာင့္ မရွိတာနဲ႔ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ ဘာညာ အေျပာခံရတာေတာ့ ဟုတ္ေသးဘူးထင္တယ္ေနာ္။

ၿပီးေတာ့ အိမ္ကႏွစ္ေကာင္ အားေနရင္ လယ္စိုက္ရတာနဲ႔ ဘာေမြးညာေမြးလုပ္ရတာနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ။ ကိုယ္က မသိသလိုေနေပမဲ့ ၾကာလာေတာ့ ဘာလဲ ညာလဲေတာ့နည္းနည္း သိခ်င္လာတယ္။ ကဲ ဒါနဲ႔ပဲ မထူးေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ ေနလည္ ခန အားေနတုန္း အေကာင့္ဖြင့္လုိက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လယ္မစိုက္ဘူး။ ဘာမလုပ္ဘူးလို႔ေတာ့ စိတ္ကူးထားတာပါပဲ။

အေကာင့္ဖြင့္ဖို႔ တစ္ေယာက္ေသာသူက သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ က်ေတာ္ ေလွ်ာက္ကဲေနမွာ စိုးလို႔နဲ႔တူပါတယ္။ အခု အေကာင့္ဖြင့္ေနတုန္း သူကို သတိရေနမိတယ္။ သူ ခြင့္ျပဳမွာပါေလ..(ခြင့္ျပဳေနာ္.. ခြင့္မျပဳလဲ ဖြင့္ၿပီးသြားပီ)။Virtual World ထဲကိုေတာ့ ေျခလွမ္း တစ္လွမ္း စတင္မိေနၿပီ .....။။။။

P for Puluque…ပ for ပုလုေကြး

P for Puluque…

1. What is your name : Puluque (ေမြးတုန္းက ၁၂ ေပါင္ေက်ာ္သူမို..)

2. A four Letter Word : Push (အလုပ္ေတြ မၿပီးလုိ႔ sub con: ေတြကို တစ္ခ်ိန္လုံး push လုပ္ခိုင္းေနတာ )

3. A boy's Name : PiPi Tom (ၾကည့္ရနည္းလား)

4. A girl's Name : Pa Pa Wa Ti (ခုႏွစ္ေဆာင္တိုက္ခန္း မီးမထြန္းပဲလင္းတယ္ဆိုလို႕ PUB တစ္ခု သက္သာေအာင္လို႕)

5. An occupation : Plumber (ပိုက္ျပင္ဆရာ.. ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတတ္ေပမဲ့ ဆရာၾကီးေလသံနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကို ခိုင္းေနတဲ့ က်ေတာ္္…)

6. A color : Purple (အခုတေလ အဲဒီအေရာင္နဲ႔ အကၤ်ီေတြကို အရမ္းၾကိဳက္ေနေပမဲ့ အသားမဲတဲ့ က်ေတာ္ မဝတ္ရဲဘူးဗ်)

7. Something you'll wear : Pants (မဝတ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ…ပုဆိုးက အိမ္မွာေတာ့ တစ္ခါတေလ ဝတ္တယ္)

8. A food : Papaya Salad ( ဗမာလုိပဲ ပဲမႈန႔္နဲ႔ သုပ္သုပ္၊ ရခိုင္လုိပဲ ပုဇြန္ငါးပိနဲ႔ သုပ္သုပ္၊ ယိုးဒယားလိုပဲ သုပ္သုပ္ ၾကိဳက္ပါတယ္)

9. Something found in the bathroom : Push button ( ကိစၥၿပီးရင္ အဲဒီခလုပ္ေလးကို ႏွိပ္ေနက်ေလ)

10. A place : Peninsula ( အပတ္တိုင္း ေရာက္ေနက်ေပါ့…)

11. A reason for being late : Please wake up (ထမယ္ၾကံလိုက္ ျပန္အိပ္လိုက္နဲ႕)

12. Something you'd shout : PA PA! Help me! (စိတ္ညစ္လာရင္ ေအာ္ပစ္မယ္)

13. A movie title : P---(ဇာတ္ကားေတြအမ်ားၾကီး သိတယ္ဟုတ္)

14. Something you drink : Pepsi (ေရႊျပည္ၾကီးမွာ မရတာ ၾကာျပီေလ)

15. A musical group : Pink Floyd (ဂ်ဴးခဏခဏ ေရးေနလုိ႕ တစ္ခါမွေတာ့ နားမေထာင္ဖူးဘူး)

16. An animal : People (မ်ိဳးႏြယ္တူတယ္ေလ)

17. A street name : Pine Road (ထင္းရွဴးနံ႕ေလးေတြ ေမႊးလို႕)

18. A type of car : Pajero (အိမ္မွာ ေစ်းသြားရင္ စီးတာေပါ့)

19. The title of a song : Power of love (အရမ္းအားျပင္းတယ္ေျပာၾကတာပဲ)

20. A verb : Pay me more (နည္းနည္းေလးနဲ႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္)

***********
ပ for ပုလုေကြး

1. What is your name : ပုလုေကြး

2. A four Letter Word : ပိန္ပိန္ပါးပါး

3. A boy's Name : ေပါသြပ္ (သမိန္ေပါသြပ္)

4. A girl's Name : ျပာကလပ္စိန္

5. An occupation : ပလာတာသည္

6. A color : ျပာတာတာ

7. Something you'll wear : ပိတ္အက်ၤ ီ

8. A food : ပိန္းဥ

9. Something found in the bathroom : ပီပါ (ေရထည့္ဖုိ႕ပါ)

10. A place : ပ်ဥ္းမနား (မမဆီကို အလည္သြားမလားလို႕)

11. A reason for being late : ပ်င္းၾကီးလို႕ (အိပ္ေနတာေလ)

12. Something you'd shout : ပါပါးေရ ကယ္ပါ…

13. A movie title : ပုဂံမွာသာတဲ့လ (ေမသန္းႏုကို ရူးေရာ)

14. Something you drink : ပဲႏို႕

15. A musical group : ပဲခူးျမိဳ႕မတီး၀ိုင္း (ရွိမရွိမသိ ရမ္းတုတ္လုိက္တာ)

16. An animal : ပလာတူး

17. A street name : ျပည္ေတာ္သာလမ္း (ခ်ိဳင့္ေတြခ်ည္းေလ)

18. A type of car : ပါဂ်ရိုေပါ့ (အၾကမ္းစီးဖုိ႕ပါ)

19. The title of a song : ပ်ိဳ႕ဆုေတာင္း (ဆရာတင္ေရးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေပါ့)

20. A verb : ပိတ္သည္ (တံခါးပိတ္ထားမွ ဒါေတာင္ အတင္းလာေနၾကေသးတယ္..)

မမတန္ခူး တဂ္တဲ့ပို႔စ္ေလးပါ။ က်ေတာ့ကို တစ္ခါမွ မတဂ္ဖူးဘူးလုိ႔ မမကေျပာေပမဲ့ က်ေတာ္ မွတ္မိေနတာကေတာ့ ဒါဟာ ဒုတိယ အၾကီမ္ တဂ္တာပါ။ ဝိုင္းကူးကာ ေခါင္းေျခာက္ခံ စဥ္းစားေပးတဲ့ တစ္ရြာကို အပိုင္းစား ကိုဝိုင္တီယူ အဲေလ ကိုရြာသားေလး (htu) ကို သိုင္းခရု သိုင္းလိပ္ သိုင္းပုရြက္ဆိပ္ပါဗ်ာ။

ေတာကစား ထြက္ျခင္း

အမတ္ၾကီးမ်ား

ဖလား။။။။

ငါ ျခေသၤ့ျပည္႔သခင္ ျခေသၤ့ဗရင္ၾကီး ေတာေကာင္ရွားတဲ့ ကြ်န္းစုတ္မဟာ ကေန ၾကီးၾကယ္ျမင့္ျမတ္ ကြ်န္းၾကီးမဟာ ျပည္ျမန္မာသို႔ ေတာေကာင္ရွာထြက္ ေတာကစားထြက္ေတာ္ မူမယ္ အမတ္ၾကီးမ်ား။။။။

ေကာင္းျမတ္လွေၾကာင္းပါ ဖလား။ ကိုယ္ေတာ္ျခေသၤ့ စလုံးမွာေန စလုံးေရေသာက္တာ (၁၀)လၾကာေတာ့ ေတာကစားမထြက္ ေတာေကာင္ငတ္ေတာ္ မူေလမေပါ့ ဖလား။

ေအး.. မွန္လွတယ္ အမတ္တို႔…။

ေတာကစားထြက္ ေတာေကာင္ေတြဖမ္း ဖို႔ ဘယ္လိုမ်ား စီစဥ္ထားေတာ္မူပါသလဲ ဖလား။

ေဟ….ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ စလုံးစံခ်ိန္ စေနေန႔ ခြန္ႏွစ္နာရီခြဲတိတိ စစ္အဲ မဟာ ယာဥ္ေတာ္သာနဲ႔ ထြက္ေတာ္မူမယ္ အမတ္ၾကီးမ်ား. ေရႊေရာင္ဝင္းပ ေအးျမလွတဲ့ ေရႊျပည္ကို ဆိုက္ေရာက္တဲ့ ငါကိုယ္ေတာ္ကို ဒဂုန္တိုင္းသား ေတာေကာင္မ်ားက စီးၾကိဳမယ္ကြဲ႕။ အဲဒီေနာက္ ငါကိုယ္ေတာ္ အနားေတာ္ ေထာက္ရင္း အခ်ိဳေတြသကာေလာင္း ခ်ဳိသာလွတဲ့ စံရိပ္ၿငိမ္မွာ ဒဂုန္တိုင္းသား ေတာေကာင္သားနဲ႔ ေတာကစားေတာ္မူမယ္ကြဲ႕။ သူႏိုင္ ငါႏိုင္အၿပိဳင္ၾကဲ အႏိုင္ႏြဲကာ ဒဂုန္တိုင္းမွာ သုံးရက္ၾကာေနၿပီးရင္ သကာလ ငါ့ေမြးရက္ေျမမွာ အေျခစုရေအာင္ ၾကြခ်ီမယ္ေမာင္မင္းတို႔။

ဖခည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေမြးရပ္ေျမမွာ ငါးရက္ တစ္ပတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး သကာလ အထက္ျပည္ အထက္အရပ္ ေရႊမန္းရိပ္ခိုကာ ရွမ္းျပည္က လမ္းမွား လမ္းသလားလာတဲ့ ရွမး္ေတာေကာင္ေတြ ရွာေဖြပစ္ခတ္ စားေသာက္ေတာ္ မူမယ္ကြဲ႕..။

ရွမ္းစာမက္တဲ့ ငါကိုယ္ေတာ္အတြက္ ရွမ္းစာစားရင္း စစ္ကိုင္း၊ မင္းကြန္း၊ အင္းဝနဲ႔ ေမၿမိဳ႕မက်န္ အေျခဆန္႔လို႔ ေတာခရီးႏွင္မဟဲ့။ အထက္ျပည္တေၾကာ စုံဆန္ ေမ်ာရင္း ဆယ္ရက္ၾကာ အပန္းေျဖ အလြမ္းေတြေဝၿပီးရင္ ေမြးရပ္ေျမ ခဏျပန္ ေအာင္ပြဲၾကီး ခံမဟဲ့။

အခါအခြင့္သင့္ မငံ့လင့္ရေအာင္ ေမြးရပ္ေျမမွာလည္း ေတာေကာင္ရွာဦးမဟဲ့။ ေမြးရပ္ေျမမွာ ငါ့အၾကိဳက္ေတာေကာင္ ရွာမေတြ႕ခဲ့ရင္ စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ ဆီကူးမယ္ကြဲ႕။ ကဲကဲ ဒါေတြကေတာ့ အၾကမ္းဖ်ဥ္း အစီအစဥ္ေတြပဲ ေမာင္မင္းတို႔ရဲ႕။

ဖုံးေတာ္ ၾကီးလွ အရွင္မ်တ္ဖလား။ တန္ခိုးၾကီးတဲ့ ---ဘုရားဆီ အဖူးေမွ်ာ္ ထြက္ရင္း ေတာကစား မထြက္ေပေတာ့ဘူးလား ဘုရား။

ေဟ..ေဟ.. ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ တျမန္ႏွစ္ကာေလကြဲ႕။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ အသစ္အသစ္ ေတြနဲ႔ ေတာကစား ထြက္မဟဲ့။

ေတာေကာင္ရွာထြက္ ေတာကစားထြက္ဖို႔ လက္နက္လူသူ ျပည္႔စုံၿပီလား ဖလား ။

ေအးကြဲ႕ လက္နက္ေတြကေတာ့ esprit, g2000, top man, levis, puma မက်န္ နစ္ကီ အစုံဝယ္လို႔ ေတာေကာင္ဖမ္းမဟဲ့ အမတ္တို႔ ။ လက္စြဲေတာ္ အိုင္ဖုန္း ဟန္တစ္လုံးနဲ႔ အသျပာ ႏွစ္ရာကပ္ နစ္ကီ ဖိနပ္ကို စီးရငး္္နဲ႔ ေတာကစားထြက္ေတာ္ မူမယ္ေမာင္မင္းမ်ား…။

သင့္ျမတ္လွေၾကာင္းပါ ဖလားးးးးးးးးး။ သင့္ျမတ္လွေၾကာင္းပါ ဖလားးးးးးးးးး။

(photo..blog.summacentral.com)

နာရီေလးမ်ားနဲ႔ က်ေတာ္

လူတိုင္းမွာ နာရီေလးတစ္လုံးေတာ့ အနည္းဆုံး ရွိတတ္ၾကမွာပါ။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕မွာဆို နာရီေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကမွာ။ က်ေတာ့မွာလည္း နာရီေလးေတြ ရွိပါတယ္။
နာရီဆိုတာ အခ်ိန္ၾကည္႔ဖို႔ လိုတဲ့ အခါ မရွိမျဖစ္ေပါ့။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဟိတ္ဟန္ထုတ္ဖို႔၊ လူအထင္ၾကီးဖို႔ ပဲထုတ္ဖို႔ အတြက္ အသုံးခ် တတ္ၾကေသးတာေလ။

အဲဒီနာရီေလးနဲ႕ က်ေတာ္စေတြ႔တာက က်ေတာ္ ၉တန္းကတည္းကေပါ့။ နာရီေလးဟာ ေတာက္ေျပာင္သလို နာမည္လည္း ေက်ာ္ၾကားတယ္။ စေတ႔ြ စကေတာ့ နာရီေလးဟာ က်ေတာ္နဲ႔ ခပ္စိမ္းစိမ္းရယ္။ သူ႔ကို က်ေတာ္က သိေနေပမယ့္ နာရီေလးက က်ေတာ္ကို သတိထားမိမယ္ မထင္ေပါင္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းတိုင္း ေတြ႔ေနက် နာရီေလးကို က်ေတာ္ဟာ ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး တကၠသိုလ္တက္ေတာ့ နာရီေလးနဲ႔ က်ေတာ့ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈဟာ ပိုလာခဲ့တယ္။ နာရီေလးနဲ႔ က်ေတာ္ဟာ သြားအတူ ျပန္အတူျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ စိတ္ေကာက္တတ္ သလို တစ္ခါတေလ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြ မ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နာရီေလးနဲ႔ က်ေတာ္ တို႔ရဲ႕ေန႕ရက္ေတြဟာ ေရႊြေရာင္ေန႕ရက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့သလို မုန္တိုင္းတိုက္တဲ့ေန႕ ေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ နာရီေလးဟာ က်ေတာ့ အတြက္ အျမဲတမ္း အခ်ိန္မွန္ခဲ့တယ္။

တကၠသိုလ္ ၄တန္း ၅တန္း ႏွစ္ေတြမွာ နာရီေလးနဲ႔ က်ေတာ္ တစ္ခါတေလ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္လိုက္၊ တစ္ခါတေလ တူတူရွိလိုက္နဲ႕ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ နာရီေလးကိုသာ က်ေတာ္ဟာ တစ္ခါတေလ ဂရုမစိုက္လိုက္ ဂရုစိုက္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ေပမယ့္ နာရီေလးက က်ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ျပည္႔ အဆင္သင့္ရွိေနခဲ့တယ္။

ဖိုင္နယ္ေရာက္ေတာ့ ပါးပါးနဲ႔ မားမားက က်ေတာ့ အတြက္ လက္ကိုင္ဖုန္းေလး တစ္လုံး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းေလး ရေတာ့က်ေတာ္ဟာ နာရီေလးကို ဂရုစိုက္မႈ ပိုနည္းခဲ့တယ္။ နာရီပတ္ရမွာ စိတ္သိပ္မပါေတာ့သလိုပဲ။ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးထဲက နာရီကို ပဲၾကည္႔ျဖစ္ သုံးျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ နာရီေလးကို ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။

ေက်ာင္းေတြၿပီး သင္တန္းေတြတက္ ေတာ့လဲ က်ေတာ္ဟာ နာရီေလးကုိ က်ေတာ္ အနီးမွာ ရွိေနေစလိုက္ အေဝးမွာ ထားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ သယ္ရင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အားမလို အားမရျဖစ္မႈေတြ ရိွေနခဲ့ေပမယ့္ က်ေတာ္ဟာ နာရီေလးကို က်ေတာ္နဲ႔ တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမႈ မရွိခဲ့ဘူး။ ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆနာေတြကို က်ေတာ္ မရင္ဆိုင္ခ်င္ဖူး။ ဒါေပမယ့္ နာရီေလးဟာ က်ေတာ့အတြက္ဆုိရင္ အျမဲအဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ နာရီေလးနဲ႔ က်ေတာ္ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈေတြဟာ ျဖဴစင္စြာပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ က်ေတာ္ နဲ႔ နာရီေလးရဲ႕ ခင္မင္မႈကို အေရာင္ေတြ ဆိုးခ်င္ေပမယ့္ ေဆးရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေတြ (effect) ေတြကို က်ေတာ္မလိုခ်င္ျပန္ဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ က်ေတာ္ သင္တန္းေတြၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို သြားရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နာရီေလးဟာ က်ေတာ့္ကို သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပြားေလး တစ္ခုကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။
စလံုးေရာက္စေန႔ေတြမွာ အခက္အခဲေတြကို ၾကံဳတိုင္း နာရီေလးကို ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ရင္း က်ေတာ္ အားေတြရွိလာခဲ့တယ္။

စလုံးမွာ ေနသားက်လာေတာ့ က်ေတာ္ဟာ စလံုးစတိုင္ ဖန္စီနာရီေလး တစ္ခ်ိဳ႕ကို စိတ္ဝင္စားလာခဲ့မိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခဏအငွားသုံးရင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဝယ္ရင္းနဲ႔ နာရီေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ က်ေတာ့္ သမိုင္းမွာ ပါလာခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္။

စကၤာပူ ေလးေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့


ဒါေပမဲ့ သူရဲ႕ ကိုယ္ပြား နာရီေလးဟာေတာ့ က်ေတာ္႔ အတြက္ အျမဲတမ္း အစားထိုးမရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ နာရီေလးပါပဲ။

သူမရဲ႕ ကိုယ္ပြားေလး

(မမဝါဝါ တဂ္စ္တဲ့ ပို႕စ္ပါ။ နားရႈပ္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေလးဖတ္ၾကည္႔ေနာ္။ နဲနဲ သေဘာေပါက္သြားပါလိ္မ့္မယ္။)

ဘုန္းဘုန္း ရာဇိႏၵ ( ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)) ရဲ႕ မဂၤလာ အေတြးမ်ား စာအုပ္ကုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ လကတည္းက စဖတ္မိပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စာေတြကို က်ေတာ္ စဖတ္ဖူးတာက အခ်စ္ႏွင့္ ဝိပႆနာ စာအုပ္ပါ။

အခု မဂၤလာအေတြးမ်ား စာအုပ္ကိုေတာ့ မာမီ ျမန္မာျပည္ကေန ၿပီးခဲ့တဲ့ လက ပို႔ေပးလို႔ဖတ္ရတာပါ။ (စာတိုက္ကေန စာအုပ္ေတြပို႔ဖို႔ အစစ အရာ စီစဥ္ ေပးတာက အခ်စ္ဆုံးသူမေပါ့..)။

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ မဂၤလာအေတြးမ်ား စာအုပ္ကို ဖတ္ရေတာ့ က်ေတာ္မွာ ဆင္ျခင္စရာ၊ ဗဟုသုတေတြ၊ ျမတ္ဗုဒရဲ႕ အဆုံအမေတြကို မွတ္သား ရပါတယ္။ ဘုန္ဘုန္းဟာ မဂၤလာအေတြးမ်ား စာအုပ္ကို ေရွးေရွးရဟန္းစာဆို၊ လူစာဆုိတုိ႔ ေရးသားခဲ့တဲ့ မဂၤလာသုတ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြကို အဓိကထားၿပီး ေရးတယ္လို႔လဲဆိုထားပါတယ္။ သေျပကန္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ ပရိတ္ၾကီး နိႆယသစ္ကို လက္ကိုင္ထားၿပီး ေရးတယ္လို႔လဲ ဆိုပါတယ္။

က်ေတာ္ ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သက္တာေလးေကာက္ႏွဳတ္ၿပီး ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ ၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္လုံးကို ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ စုစုေပါင္း ၂ ပုဒ္ ျဖစ္ က်ေတာ့ ဘေလာ့ေလးမွာ တင္ဖူးပါတယ္။ က်ေတာ္ အဲဒီလိုတင္ေတာ့ သယ္ရင္းတစ္ခ်ိဳ႕က စာအုပ္ကို ဖတ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာအီးဘြတ္ခ္ေတြ ရွိတဲ့ http://www.foreverspace.com/ ရွာၾကည္႔ပါတယ္။ ဝယ္လို႔ရရင္လဲ ဝယ္မယ္ေပါ့။ ၿပီးမွ capture ျပန္ဆြဲ- pdf ဖိုင္ျပန္ခုတ္ၿပီး ဖတ္ခ်င္တဲ့သူေတြ ဖတ္ရေအာင္ တင္ေပးမယ္ စိတ္ကူးပါတယ္။ (က်ေတာ့္မွာက အဲ့ဒီ forever ebook ဆိုဒ္ရဲ႕ prepaid အေကာင့္ရွိတယ္ေလ။ ဘယ္သူ ဝယ္ေပးတာလဲ မေျပာဘူး အေသသတ္)။

ေဖာ္အဲဗား အီဘြတ္ခ္ ဆိုဒ္ထဲမွာ ၾကည္႔ေတာ့ စာအုပ္ကို free ေပးထားပါတယ္။ ေဒါင္းလုဒ္ဆြဲလိုက္တာ ေဒါင္းလုပ္လင့္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဘယ္မွာမ်ား ရွိမလဲလို႔ googling လုပ္လိုက္ေတာ့ ဒီဆိုဒ္ေတြမွာ ေတြ႕တာနဲ႔ အားလုံးအတြက္ လမ္းညႊန္လိုက္ပါတယ္။
ဒါက online ကေန တိုက္ရိုက္ဖတ္ဖို႔ပါ
ဒါကေတာ့ အပိုင္သိမ္းခ်င္ရင္ သိမ္းဖို႔အတြက္ ေဒါင္းလုဒ္ လင့္ပါ။

၁။ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္း ေမြးျမဴဖို႔
၂။ ပရဟိတလုပ္ဖို႔
၃။ ပညာတက္ဖို႔
၄။ ဝိပႆနာ တရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေတြနဲ႔ ေရးသားထားတဲ့ ဘုန္ဘုန္း ရာဇိႏၵ @ ရေဝႏြယ္ (အင္းမ) ရဲ႕ မဂၤလာ အေတြးမ်ား စာအုပ္ကို လူမ်ိဳး ဘာသာမေရြး လူတိုင္းဖတ္သင့္ မွတ္သင့္ ကာ လိုက္နာက်င့္သုံးသင့္တယ္လို႔ က်ေတာ္ ထင္ပါတယ္။

Singapore = စကၤာပူ # ဆင့္ကာပူ

ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က PUB Ulu-Pandan WRP ရုံးထဲသြားၿပီး ပါမစ္ သြားတင္တယ္။ Consultant က လူၾကီးရုံးထဲ ဝင္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးေနတုန္း က်ေတာ္က အျပင္မွာေနခ့ဲရင္း သူတို႔ Notice Board မွာ ဟုိေလွ်ာက္ဖက္ ဒီေလွ်ာက္ဖက္ရင္း ေအာက္က စာေလးေတြကို ေတြ႕လို႔ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ စကၤာပူ ဘဝ ေတြထင္ဟတ္တာေပါ့။

In Singapore, the majority of us live in Highly Dangerous Buildings (HDB),And most people have already got used to Paying and Paying (PAP).Not only do you have to pay, you Pay Until Bankrupt (PUB).

When you fall sick and happen to be admitted to a Money Operating Hospital (MOH),You might be able to use your Cash Prior to Funeral (CPF) fund.If you are out of luck, you may meet doctors who Never Use Heart (NUH) to treat you,And you will be Sure to Give up Hope (SGH).

To help ease the traffic, motorists have to pay Cash On Expressway (COE).If that doesn't help, they can always Eternally Raise Prices (ERP) on the roads.If you don't own a car, you can always make a Mad Rush to the Train (MRT),OR get squashed in a bus Side By Side (SBS).
Lastly, under all these pressures, there are not many places we can relax,Not even the good old place we used to go because it has becomeSo Expensive and Nothing To See Actually (SENTOSA)!!!

HDB= Housing Development Board # Highly Dangerous Building
PAP= People's Action Party # Pay And Pay
PUB= Public Utilities Board #Pay Until Broke
CPF=Central Provident Fund Cash Prior to Funeral or Coffin Provision Fund # Cash Prior to Funeral
NUH=National University Hospital# Never Use Heart
SGH=Singapore General Hospital# Sure Giveup Hope
ERP=Electronic Road Pricing # Everytime Raise Price
MRT=Mass Rapid Transit# Mad Rush to Train
SBS=Singapore Bus Service # Side by Side
SENTOSA = So Expensive and Nothing To See Actually

(မမဝါဝါ လာရင္ MRT (Mad Rush to the Train) ၾကီး စီးၿပီး ေစ်းၾကီးၿပီး တကယ္ဘာမွ ၾကည္႔စရာမရွိတဲ့ Sentosa ကို သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

သၾကၤန္ပန္း

က်ေတာ့္ ႏွလုံးသား ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပြင့္လန္းခဲ့တဲ့ ပန္းကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့မွာေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ခဏတာ ပြင့္လန္းခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သက္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္မွန္ပြင့္လန္းခဲ့တယ္။ (အၿမဲတမ္းရင္ထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ တစ္ပြင့္ထဲေသာ ပန္းေလးေပါ့…။)
အဲဒီေန႔ သၾကၤန္မတိုင္ခင္တစ္ရက္ ၁၂ရက္ေန႔ေပါ့။ က်ေတာ္တို႔ သယ္ရင္းတစ္စု သၾကၤန္ပြဲႏႊဲဖို႔ တိုပါးရိုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရဲ႕ အဝင္ဘယ္ဘက္မွာက က်ေတာ္တုိ႔ ရခိုင္မ႑ပ္၊ ညာဘက္ မွာက စတုဒီသာ မဏၭာပ္ေတြ အမ်ားၾကီး။ ဘုရားကို ဦးခ်။ ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာေတာ့ ရခိုင္မ႑ပ္ကေန လြင့္လာတဲ့သီခ်င္းသံက

ရုိးရာပြဲဆို အမ်ိဳးသြီးနဲ႔ အားပီးရေအာင္
မပ်က္မကြက္ ကိုယ္ေရာက္ အေခါက္တိုင္းပင္
ထိုင္မသိမ္းနဲ႔ ရင္ယွားဆင္ထား
မမတစ္ေယာက္ တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ကဟန္
လက္ခုပ္သံ ၾသဘာမဆုံးေအာင္

အိုး..ဒီသီခ်င္းၾကားလိုက္မွ က်ေတာ့္ ရင္ထဲကိန္းေအာင္ေနတဲ့ ရခိုင္စိတ္ကေလး ဘယ္လုိမွထိန္းမရခဲ့။ ညီအစ္ကိုေတြ အစ္မေတြနဲ႔ တူတူကဖို႔ ေက်ာင္းေအာက္ကို အေျပးကေလး ဆင္းသြားခဲ့မိတယ္။

ဂစ္တာသမား အမ်ိဳးသားစိတ္ တရိပ္ရိပ္ဝင္
ရိုးရာက မမတို႔ေက်းဇူးပင္
ေလးစားလို စိတ္က ခင္မင္ခ်င္
မိတ္ဆက္မွ အေရးမထား ဟန္ကိုျမင္
လျပည္႔တိမ္ဖုံးလား ပုံအသြင္

က်ေတာ္လည္း ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔ အတူကေနလိုက္ က်ေတာ္မ်က္ဝန္းထဲ သၾကၤန္ပန္းေလး ေရာက္လာေတာ့ ကေနတဲ့ လက္အစုံ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ အိုး..က်ေတာ့ရဲ႕ သၾကၤန္ပန္းကေလး ပါလား။ သူေလးဟာ မ႑ပ္ အျပင္မွာ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူကေနပါလား။

ဆံပင္ကုပ္ဝဲေလးနဲ႔ သၾကၤန္ပန္းကေလး ဟာ လွပလြန္းလွတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အဝင္ ျခေသၤ့ရုပ္ၾကီးေဘးမွာ လွပစြာကေနတဲ့ သူမ။ က်ေတာ္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ေရသန္႔ပုလင္းေလးထဲ ေရေတြဟာ သၾကၤန္ပန္းအေပၚ သြန္း ျဖန္းမိေနပါကလား။ ေရစိုစို သၾကၤန္ပန္းေလးဟာ မ်က္လုံးကေလး ပင့္ၾကည္႔ပီး က်ေတာ့သၾကၤန္ေရစင္ေတြကို ခံယူေနရွာတယ္ေလ။

ရိုးရာက မမ
ရိုးရာက မမ
ဂစ္တာသမားအား စိမ္းကားလုိက္ေတပင္
စိမ္းေရပင္ တရားမ်ားပါးဖိုးကား
ရိုး….ရာကမမ
ရိုး…ရာကမမ
ဂီတ ဥယ်ာဥ္ ပန္းမ်ိဳးက တစ္ရာႏွစ္ရာ
ရနံျဖာျဖာ ျခားနားဂတ္ေစာ္မဆန္းပါ
ကိုင္တြယ္သုံးစြဲ တူရိယာရာ ကြဲေစာ္ပါ

သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ အတူ က်ေတာ္နဲ႔ သၾကၤန္ပန္းကေလး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကေနမိတယ္။ အိုး..သၾကၤန္မေလးေရ။ သူမရဲ႕ ႏြဲေႏွာင္းတဲ့ အကေတြၾကားထဲမွာ က်ေတာ္ နစ္ေမ်ာေနမိပါလား။

“ဒီးးးးးးးး ဒီးးးး”
အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ က်ေတာ့ ဖုန္းကေလးျမည္လာတယ္ဗ်ာ။ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ ေခၚတာ။ ဖုန္းေျပာဖို႔ သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ေဝးရာ ေနရာကို ေလ်ွာက္လာခ့ဲမိတယ္။ ခဏတာ သယ္ရင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီး က်ေတာ္ သၾကၤန္ပန္းကေလး ဆီျပန္အလာ။ ဟင္ က်ေတာ့္ သၾကၤန္ပန္းကေလး ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ။ ဟို ဟုိ ဒီ ဒီ အျမန္ရွာေနမိတယ္။ စတုဒီသာ မ႑ပ္ေတြ ဘက္မ်ားသြားသလား။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေပၚပဲတက္သြားသလား။ က်ေတာ့္ ေရွ႕က ခုေလးတင္ေပ်ာက္သြားတဲ့ သၾကၤန္းပန္းကေလးကို အေမာတေကာ လုိက္ရွာေနမိတယ္။ သြားၿပီီ..က်ေတာ္ သၾကၤန္ပန္းကေလး..ဘယ္မွာမွ ရွာမရေတာ့ပါလား။

တစ္ႏွစ္မွာ၊တစ္လ
တစ္လမွာ တစ္ရက္
ခက္ခဲတဲ့ ရက္ဗု…

အိုး…က်ေတာ္႔ရဲ႕ သၾကၤန္ပန္းကေလး။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ရက္ပဲ ပြင့္လန္းသြားပါလား။ ေနာက္နွစ္ခါမွာ က်ေတာ့္ ရင္ထဲ တဖန္ျပန္လည္ကာ ပြင့္လန္းေစဖို႔ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ သၾကၤန္ပန္းကေလးေရ…။

သူခိုးသတိ

အထူးသတိေပးေၾကျငာခ်က္ -

မိမိအိမ္တြင္ သူခိုးက်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ပါက
ယေန႔ ျမန္မာျပည္ အက္ဥပေဒအရ မိမိေရာ သူခိုးပါ ေထာင္က်ႏိုင္သည္။

(သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့ မက္ေစ့မွာေတြလို႔ သေဘာက်ပါသျဖင္ တင္လုိက္ပါသည္)

ပါးပါးနဲ႔ မားမား

ပါးပါးနဲ႔ မားမားက ငယ္ခ်စ္ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ပါးပါး သာမန္ယာဥ္ထိန္းရဲေလး ဘဝမွာ မားမားက ဆရာမေပါက္စ။ ယာဥ္ထိန္းရဲေပါက္စေလး ပါးပါးက ဆရာမေပါက္စေလး မာမားကို ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကားတားေပးရင္းနဲ႕ တြယ္တာလာတဲ့ သံေယာဇဥ္။။။

မားမားက ပါးပါးေလာက္ မခ်စ္တက္ဘူး။ အေျခၾကီးတယ္ေျပာမလား။ ရန္ကုန္သူ မဟုတ္ေပမဲ့ ရန္ကုန္မွာၾကီး ရန္ကုန္ကပဲေက်ာင္းပီးတဲ့ သူဆိုေတာ့ တနယ္သား သာမန္ယာဥ္ထိန္းရဲေလး တစ္ေယာက္ကို စိတ္ကူးထဲ မထည္႔ခဲ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနအရ မိဘရပ္ထံျပန္ၿပီးေနာက္ ဆရာမ ဝင္လုပ္တဲ့ မားမား ကို ယာဥ္ထိန္းရဲေလးပါးပါး ဘယ္လို ၾကိဳးစားလုိက္တယ္မသိ။ ခ်စ္သြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။


သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ မားမားရဲ႕အေဒၚ(ငယ္ငယ္ေလးထဲက အေမလိုပဲတူတူေနခဲ့သူ)က မဂၤလာပြဲကို မတက္ေရာက္ဘူး။ အေမြျပတ္ စြန္လႊတ္တယ္ ဘာညာမေၾကျငာေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္း မေခၚေတာ့ သေလာက္ပဲ။ ေနာက္ဆုံးသံေယာဇဥ္အေနနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ရင္ ပန္ဖို႔ သစ္ခြပန္းေတြကို ေရခဲဘူးနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန ေနာက္ဆုံးပို႔ေပးခဲ့တယ္ ေျပာပါတယ္။ ပါးပါး မားမားတို႔ မဂၤလာေဆာင္မွာ လာေရာက္တဲ့သူေတြကို ျပန္လက္ေဆာင္ေပးတာက ဖန္ခြက္ထူထူေလးေတြ။ အနီေရာင္ အဝိုင္းေလးေတြ၊ အျပာေရာင္ အဝို္င္္းေလးေတြ ခ်ယ္သထားတဲ့ ဖန္ခြက္ထူထူေလးေတြကို ေဆြမ်ိဳးေတြရွိရာ ရြာေတြဘက္ အလည္သြားရင္ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ ယေန႔ထက္တုိင္ ေတြရေသးသဗ်။ အိမ္မွာေတာ့ ၂လုံးလား ၃လုံးလားမသိ ဗီရုိေဒါင့္မွာ ရွိေသးတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ က်ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္လဲ လူလားေျမာက္ၾကီးျပင္းလာၿပီး ပါးပါးနဲ႔ မားမားကေတာ့ ယေန႔တိုင္ ခ်စ္ၾကဆဲပဲဗ်။ တစ္ခါတေလ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ ရွိေပမဲ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျဖစ္တာဟာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ရွိရင္လဲ သားသမီးေတြ ကိစၥေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ပါးပါးက မားမားကို ထမင္းစားပီးတုိင္း ကြမ္းဝါးေကြ်းတယ္။ သူစားေနက် ကြမ္းကို ညက္ေအာင္ဝါးပီး အနညး္ငယ္ကုိ မားမားကို ေကြ်းေလ့ရွိသဗ်။ မားမား မအားလုိ႔ ပါးပါးကလည္း သြားစရာရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးဆို ဝါးပီးသား ကြမ္းေလးကို စားပြဲခုံေလးေပၚတင္ပီး ထားခဲ့သဗ်။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ေတာ့ ပါးပါးကိုယ္တိုင္ ခြံေကြ်းတာမ်ားပါတယ္။

ပါးပါးေကာ မားမားေကာ စာအရမ္းဖတ္ပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ ပါးပါး၊ မားမားက စာအုပ္ဝယ္မယ္ဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ပိုက္ဆံကုန္တယ္ ဘာညာ တားေလ့မရွိဘူး။

ညဖက္ ညဖက္ ဆို ပါးပါး အိပ္ေတာ့မယ္ဆို သူဖတ္ေနက် ေဘာလုံးဂ်ာနယ္ေတြ၊ ေနာက္ က်ေတာ္တို႔ ဝယ္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြအားလုံးကို ယူပီး အိပ္ခန္းထဲဝင္ေတာ့တာပဲ။ ဂ်ာနယ္ တစ္မ်က္ႏွာ ႏွစ္မ်က္ေလာက္ပဲ ဖတ္ရေသးတယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေကာ။ ဒါေၾကာင့္ မာမီက ပါးပါးကို စတယ္ “စာေပ၌ ေမြ႕ေပ်ာ္သူၾကီး” တဲ့။ ပါးပါးက သူကိုစမွန္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အၿမဲတမ္းလိုလို အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဂ်ာနယ္ေတြ စာအုပ္ေတြ တစ္ထပ္ၾကီးကို ယူပီး အိမ္ခန္းထဲ ကို စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ဝင္ကာ အရွက္ေျပ “စာအိပ္ေတာ့မယ္” လို႔ေျပာတက္တယ္။

က်ေတာ္က ဆရာမ ခင္ခင္းထူး စာေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ ဟုိ အေစာပိုင္းတုန္းက ဆရာမ စာေတြကို ဖတ္ေတာ့ ဖတ္မိတယ္။ သိပ္သတိမထားမိဘူး။ ေရႊအျမဳေတ မွာ ဆရာမရဲ႕ အခန္းဆက္ ဝတၳဳ အညာသူ အညာသား ကြ်န္မတို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားမွာ ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိသြားတယ္။ အဲဒီအထဲက မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆုံးကေတာ့ေတာ့ ႏွလုံေရာဂါ ျဖစ္လို႔ နတ္သြားေမးတာ နတ္ကေတာ္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တာတဲ့ေလ” ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္က မာမီလဲ ႏွလုံးခန ခန ေအာင့္တာ တင္းက်ပ္ပီး ျဖစ္ေနေတာ့ မာမီကို စၾကတယ္ေလ “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တယ္ေပါ့”..။ မာမီကို ပထမဆုံ အဲဒီလို “ျမင္းျဖဴရွင္ ခြာရွပ္တယ္”လို႔ စတာက ပါးပါး ပါ။ ပါးပါး ကလည္း ဆရာမ ခင္ခင္းထူ စာေတြကို ၾကိဳက္လို႔ ဖတ္တယ္ေလ။


အဲဒီလိုပဲ က်ေတာ့္ပါးပါးနဲ႔ မားမားတို႔ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စလိုက္ေနာက္လိုက္ နဲ႔ဗ်။ ပါးနဲ႔ မားကို အလြမ္းေျပေရလိုက္တာပါ။


(ပါးပါး၊ မားမားလုိ႔ ေခၚလို႔ ပုလုေကြး တရုတ္မဟုတ္ပါ။ ပါးပါးက ရခိုင္၊ မာမီက ဗမာ..။ ရခိုင္လို အေဖကို ပါၾကီးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ပါၾကီးလို႔ေခၚေနရာကေန ေနာက္ပိုင္း ပါးပါးလို႔ျဖစ္သြားသဗ်၊ အေမကိုကေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးထဲက မာမီလို႔ေခၚပါတယ္ဗ်ာ)

ေႏွာင္းေႏြ ဆုံမွတ္

ဘယ္သူမွလဲ မဖိတ္၊ ဘယ္သူနဲ႔မွလဲ မသိ၊ သြားမယ္လုိ႔လဲ အစီအစဥ္မခ်ထားေပမဲ့ ေရာက္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေႏွာင္းေႏြဆုံမွတ္ လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ sp သၾကၤန္ပြဲကိုပါ။

သူတို႔ေတြ ဒီလို ဓါတ္ပုံစုရိုက္ၾကေတာ့လဲ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို သတိရေနမိတယ္။

ေၾကျငာထားတဲ့ စတင္ခ်ိန္ထက္ ၁နာရီေက်ာ္ေနာက္က်ေပမဲ့ ေျဖေဖ်ာ္တင္ဆက္မႈေလးေတြက က်ေတာ့ရဲ႕ ညစ္ေနတဲ့ စိတ္ကို ျပန္လည္ၾကည္ႏူးေစပါတယ္။




ပြဲခ်ိန္မွာ ဓါတ္ပုံမရိုက္ဖို႔ ေျပာထားေပမဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းနကၡတ္သမားမို႔ ရသေလာက္ေတာ့ ရိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။



ဒါက ဘရိတ္တိုင္း မွာ snack စားပီး နားေနခ်ိန္မွာ က်ေတာ္ ေတြရာျမင္ရာကို ရိုက္ထားတာဗ်။ တိုက္ပုံျဖဴျဖဴ၊ပိုးပုဆိုး.ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ျမန္မာ ညီငယ္ေလးေတြကို လဲေတြ႕ရသဗ်။ အျပင္မွာဆုိ ေရြႊစစ္ မစစ္ ခြဲလို႔ လုံးဝမရေလာက္ႏိုင္ေအာင္ လန္တဲ့ ညီမငယ္ေလးေတြကိုေတာ့ ေငးေမာၾကည္႔ရတာလဲအေမာရယ္။

နားခ်ိန္ပီးေတာ့ ႏွစ္ပါသြားပါ ။ က်ေတာ္လဲ ခ်ိန္းထားတာရွိေနတာေၾကာင့္ ႏွစ္ပါးသြား တစ္ဝက္ပဲၾကည္႔ပီးျပန္ခဲ့ရတယ္။ ေထာပတ္ထမင္းနဲ႔ ၾကက္သားဟင္းလဲ လြတ္သြားသဗ်။ ဒီပြဲမွာေနတုန္း က်ေတာ့ အသက္ တစ္ဝက္ေလာက္ငယ္သြားတယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ့ ပြဲလဲပီးေကာ ငါအသက္ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနပါပေကာလားလုိ႔ သံေဝဂရသြားသဗ်။။။။

Obsessed ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ရုံးပိတ္ရက္

ဒီတစ္ပတ္ ဘယ္မွ ဂ်လန္းဂ်လန္း မလုပ္ပဲနဲ႔ အိမ္မွာပဲေနမယ္စိတ္ကူးထားတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္အလုပ္ေတြကို လုပ္၊ ေနာက္ၿပီး အားရင္ၾကည္႔ရေအာင္ movies ေတြကို ေဒါင္းလုပ္ဆြဲထားမိတယ္။ ဆြဲထားတဲ့ movies ေတြက
၁။ obsessed
၂။ harry potter and the half blood prince
၃။ Transformer 2

အရင္ဆုံးၾကည္႔ျဖစ္တာက ကိုရြာသားေလး (ဝိုင္တီယူ) ညႊန္းထားတဲ့ Obsessedပဲ။ သူက ဂ်ဴးရဲ႕ ေၾကမြသြားေသာ တိမ္တိုက္္မ်ားနဲ႕ ဒီ Obsessed ကုိ ယွဥ္ညႊန္းထားတာကိုး။ က်ေတာ္က ဂ်ဴး ရဲ႕ေၾကမြသြားေသာ တိမ္တိုက္မ်ားကို ၾကိဳက္လြန္းလို႔ အပိုင္ဝယ္ထားတာ။ မၾကာခန ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီထဲက ျမႏွင္းဆီ ရဲ႕ အခ်စ္ကိုလည္း ခံစားလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ရယ္။ မိန္းမေတြက ခ်စ္မိရင္ မလြယ္ပါလား ဆိုတာကိုေတြးမိတာ။

Lisa ကုိက်ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ဘုရားတမိသြားတယ္။ အလိုေလး။ Lisa ကို ေၾကာက္လြန္းလို႔ အဲဒီကားကို ၾကည္ေနတုန္း ၃ ခါ နားၿပီး ဆက္္ၾကည္႔ရတယ္ဗ်ာ။ ျမႏွင္းဆီ နဲ႔ ျမတ္စု၊ Lisa နဲ႔ Derek ။ သူတို႔ၾကားက သနားစရာ ျဖဴ နဲ႔ Sharon။ အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားတဲ့ Lisa၊ ျမႏွင္းဆီတို႔ကို ၾကည္႔ၿပီး ရင္ေမာလြန္းလို႔ဗ်ာ။

ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည္႔ၿပီး ဟုိတေလာကမွဖတ္ထားတဲ့ ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)ရဲ႕ မဂၤလာ အေတြးမ်ား စာအုပ္ စာမ်က္နွာ ၂၄၃ မဂၤလာအေတြးမ်ား အပိုင္း ၃၇ ကို သြားသတိရမိတယ္။ ဘုရားကေတာ့ အခ်စ္ ၃ မ်ိဳးရွိသတဲ့ဗ်။ အဲဒီအခ်စ္ ၃မ်ိဳးကေတာ့
၁။ ဝီတိကၠမ အခ်စ္ (အာရုံတစ္ခုခုကို ေတြ႕ၿပီး ကိုယ္ႏွဳတ္ ကို မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကာယကံေျမာက္၊ ဝဇီကံေျမာက္ လြန္းက်ဴးလိုက္တဲ့ အခ်စ္
၂။ ပရိယု႒ာနအခ်စ္ (စိတ္ထဲကပဲ ထၾကြေသာင္းက်န္းေနတဲ့အခ်စ္)
၃။ အႏုသယ အခ်စ္ (သတၱဝါေတြရဲ႕ သႏၱန္ မွာ အစဥ္သျဖင့္ ကိန္းေနတဲ့ အခ်စ္၊ ပ႗ိသေႏၶကတည္းက ပါလာတဲ့ အခ်စ္

အနာဂါမ္ မျဖစ္ေသးသမွ်ေတာ့ ဘယ္သူမွ အခ်စ္နဲ႔မကင္းၾကပါဘူး (အနာဂါမ္စစ္ သူမျဖစ္ အျပစ္လြန္က်ဴးသည္)။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ အျပစ္နည္းတဲ့ အခ်စ္ ျဖစ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။

ျမတ္စု၊ Derek တို႔ကလည္း သာမန္ပုထုဇဥ္ဆိုေတာ့ လဲ သူတို႔ခမ်ာ ဘယ္လိုထိန္းႏိုင္ပါမလဲဗ်ာ။ သီခ်င္းေလးေတာင္ ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။ ၿမဲၿမဲခိုင္တဲ့ ေက်ာက္ရုပ္ေတြေတာင္ တြန္းတိုက္ပါမ်ား နဲ႕နဲ႕လို႔လာတယ္ တဲ့ဗ်ာ။ က်ေတာ္ေလေၾကာရွည္ေနတာ ၾကာပါတယ္။ ဒီ Obsessd ဇာတ္ကားေလးကို ၾကည္႔ၾကည္႔လိုက္ပါအုံးဗ်ာ....

ဒီမွာေဒါင္းလုပ္လင့္ေတြပါ။

http://www.mediafire.com/?itwgwuyzzqf
http://www.mediafire.com/?yfnmnyykmtc
http://www.mediafire.com/?dn1gmwqyqmq
http://www.mediafire.com/?mzezc0nb5jl
http://www.mediafire.com/?gkm4kyozqnj
http://www.mediafire.com/?jnimnitmgmz
http://www.mediafire.com/?4znunktzcmu
http://www.mediafire.com/?utzqrkvjdm2

ေဒါင္းၿပီးသြားရင္ HJsplit နဲ႔ ျပန္ေပါင္းပါ။ ေပါင္းပုံ ေပါင္းနည္းကေတာ့
၁။ အရင္္ဆုံး movies ဖိုင္ ေဒါင္လုပ္လင့္မ်ားအားလုံးကို ေဒါင္းပါ။ ေဒါင္းပီးရင္..ဖိုင္အားလုံးကို ဖိုလ္ဒါတစ္ခုထဲထည္႔လုိက္ပါ။
၂။ ျပီးေနာက္ အဲဒီ အပိုင္းမ်ာ ကုိဆက္ရန္အတြက္ Hjsplit ရွိရန္လုိအပ္ပါသည္။ မရွိသူမ်ား ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းလုဒ္လုပ္ပါ။
၃။ Hjsplit ကုိေဒါင္းလုဒ္လုပ္ၿပီး ရလာတဲ့ zip ဖုိင္ကုိျဖည္ပါ။ မွ်ားျခစ္ပုံစံေလးနဲ႔ Hjsplit လုိ႔ေရးထားတဲ့ Icon ေလးကုိေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။
၄။ သင္ခုန ေဒါင္းလုပ္ခ်ထားတဲ့ Part 1, Part 2. 3 4 5 ဖုိဒါ (Folder) ထဲကုိ Hjsplit Icon ကုိ copy ကူးလုိက္ပါ။
၅။ ၿပီးေနာက္ Hjsplit ကုိ click လုပ္ၿပီးဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ Join ဆုိတာကုိ Click လုပ္ပါ။ Input File ဆုိတာကုိ Click ထပ္လုပ္ၿပီး ကုိယ္ခုန ေဒါင္းထားတဲ့ Part 1 ကုိေရြးေပးၿပီး Open လုပ္လုိက္ပါ။
၆။ Start ဆုိတာကုိ Click လုပ္လုိက္တာနဲ႔ သူဟာသူ ဖုိင္ဆက္ေပးၿပီး ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ဖုိင္တစ္ခုရသြားပါလိမ့္မယ္။
၇၊ အဲဒီ movies ဖိုင္ကို ၾကည္႔ဖို႔ အေကာင္းဆုံး ပေလယာကေတာ့ VLC player ပါ။ ဒီေနရာကေန ေဒါင္းပါအုံးဗ်ာ....

ရခိုင္သခြားသီးသုပ္

အခုလို ဂြ်န္၊ ဂ်ဴလိုင္ မိုးရာသီေရာက္ၿပီဆို က်ေတာ္တို႔ ရြာမွာ ခဝဲသီး၊ သခြားသီး၊ ပဲေထာင့္ရွည္သီေတြ လႈိင္လႈိင္ေပၚပီဗ်။ က်ေတာ္တို႔ ရြာရဲ႕ အပိုင္းတစ္ပိုင္း ျဖစ္တဲ့ ရွမ္းစုလို႔ အမ်ားေခၚၾကတဲ့ အရပ္မွာ ပအို႔စ္ ေတြေနၾကတယ္ဗ်။ သူတို႔က ရာသီအလိုက္ သီးႏွံေတြကို စိုက္ၾကၿပီး ဒီရာသီဆို ခဝဲသီး၊ သခြားသီး တို႔ထြက္ၿပီေလ။

အိမ္ကို သတိရတာနဲ႔ ဒီအခ်ိန္ဆို မာမီသုပ္ေကြ်းေလ့ရွိတဲ့ ရခိုင္ သခြားသီးသုပ္ကေလးကို စားခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္နားက ဆိုင္မွာ သခြားသီး ဝယ္ၿပီး ကိုယ္ဖာသာ ကိုယ္သုပ္စားလိုက္တယ္ဗ်ာ..။ ဘယ္လိုသုပ္ရတာကိုလဲ ဘေလာ့ကေနမွ်ခ်င္တာနဲ႔ပဲ ….

ရခုိင္လို သခြားသီးသုပ္ဖို႔..သခြားသီး၊ ငရုပ္သီးစိမ္း၊ ၾကက္သြန္၊ နံနံပင္၊ ပုစြန္ငါးပိ၊ သံပုရာသီး၊ ပုစြန္ေျခာက္ တို႔လိုပါတယ္။

အရင္ဆုံး သခြားသီးကို ထက္ျခမ္းျခမ္းၿပီး ဇြန္းအၿမီးဖ်ားေလးနဲ႔ ျခစ္ရမယ္။ ျခစ္ထားတာေလးကို ဇလုံတစ္လုံးနဲ႔ ထည္႔ထားေပါ့။

ငရုတ္သီးေထာင္းဖို႔က ငရုတ္သီးရယ္၊ ၾကက္သြန္နီရယ္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ရယ္ကို ေရာေထာင္း။ ငရုတ္ဆုံ မရွိရင္ေတာ့ ေမႊစက္နဲ႔သာ ေမႊပါဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္က မထည္႔လဲရတယ္။ အခ်ိဳအတြက္သာ ထည္႔တာပါ။

ေနာက္ ဆား၊ ဟင္းခ်ိဳမုန္႔ နည္းနည္းထည္႔။ ေထာင္ထားတဲ့ ငရုတ္သီးနဲ႔ ျခစ္ထားတဲ့ သခြားသီးကို ေရာနယ္လိုက္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သံပုရာရည္ ေလးညွစ္ထည္႔။ အနံေလးေမႊးဖို႔ ပင္စိမ္းေလးထည္႔ဗ်ာ။ စလုံးမွာက ပင္စိမ္းရြက္ ရွားေတာ့ နံနပင္ပဲထည္႔ေပါ့ဗ်ာ။ အေပါ့ အငန္ ျမည္းၿပီး ရင္ သုံးေဆာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့ ရခိုင္သခြားသီးသုပ္ ကိုရရွိမွာပါ။

(စလုံးက သခြားသီးေတြက ျမန္မာျပည္မွာလို လတ္လတ္ဆက္ဆက္ မဟုတ္ေတာ့ မခ်ိဳဘူးဗ် တစ္ခုခု လိုေနသလိုပဲ သိပ္စားလို႔ မေကာင္းဘူး)

အျမတ္ဆုံး ဝိပႆနာ ကုသိုလ္

ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္ (အင္းမ) ၏ မဂၤလာ အေတြးမ်ား စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၃ ၊ မဂၤလာ အေတြးမ်ား (၁၈)..မွ စာမ်ားအား ျပန္လည္ စာစီ စာရုိက္ပါသည္)။

ဝိပႆနာ ရႈမွတ္တဲ့ ေယာဂီဟာ အေျခခံ ႏွစ္ခ်က္ကို သတိထားရပါမယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္က (၁)ပစၥဳပၸန္တည္႔တည္႔ျဖစ္ရပါမယ္၊ (၂) ကိုယ္ရဲ႕ အရွဳ႕ခံ အာရုံဟာ ထင္ရွားရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပါ။ ဥပမာ. ေရခ်ဳိးေနတုန္းမွာ ဝင္တယ္ ထြက္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဖာင္းတယ္ ပိန္တယ္လို႔ ရႈမွတ္လို႔ မရပါဘူး။ ေရခ်ိဳးေနတာ ထင္ရွားေနတဲ့ အတြက္ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ကိုယ္အမူအရာ ကိုပဲ မွတ္ရမွာပါ။ အထူသျဖင့္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အရႈခံအာရုံဟာ ထင္ရွားရွိေနဖို႔ပါ။

စိတ္အမူအရာ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း လိုက္လိုက္ မွတ္ေနတာ၊ လိုက္လိုက္သိေနတာကို စိတၱာႏုပသာနာ သတိပ႒ာန္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေရွ႕စိတ္ျဖစ္ေနတာေလးကို ေနာက္စိတ္ကေလးက လိုက္လိုက္သိေနတာပါ။ ဒါကို ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ “ေရွ႕စိတ္ျဖစ္ဘိ၊ ေနာက္စိတ္သိ၊ သိတိုင္းအပူစင္” ဆိုတဲ့ လကၤာေလးနဲ႔ ကပ္မွတ္ထားလိုက္ ေစခ်င္ပါတယ္။

ဆိုပါစို႔။

ကိုယ္က လူတစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ေဒါသ ျဖစ္လုိက္ၿပီ။ ဒါဆို လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ပစ္လုိက္ၿပီး ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေလးကို သတိထား စိုက္ၾကည္႔လုိက္ပါ။ ေဒါသေလးက ဘယ္လိုေလး ျဖစ္ေနတာလဲ စသျဖင့္ ေဒါသရဲ႕ သေဘာေလး အထိမိေအာင္ သတိထားၾကည္႔ပါ။ ဒါဆို ႏွလုံးက ပုံမွန္ထက္ ခုန္ေနတာ၊ ခႏၶာကိုယ္က တင္းက်ပ္ေနတာ၊ (တခ်ိဳ႕ဆို အသားေတြေတာင္ တဆက္ဆက္တုန္ေန တတ္ပါတယ္။) ပင္ပန္းေနတာ၊ ပူေလာင္ေနတာ စသည္ေတြကို ေတြရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီေဒါသရဲ႕ သေဘာေလးေတြကို သိႏိုင္သမွ်သိေအာင္ သတိကပ္ၿပီး ေဒါသျဖစ္တယ္။ ေဒါသျဖစ္တယ္ လို႔ အခ်က္သုံးဆယ္ ေလးဆယ္ေလာက္ မွတ္ပစ္ေနလိုက္ပါ။ တကယ္ဆိုေတာ့ ဝိပႆနာမွာ စကားလုံးဆိုတာ မလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဝိပႆနာ အားမထုတ္ဖူးေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ စကားလုံးကို အကူအညီယူၿပီး မွတ္တာ ပိုအဆင္ေျပတတ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာကို ေတာ္ေတာ္ေလး အားထုတ္ထားဖူးတဲ့ သူကေတာ့ စကားလုံးမလိုပါဘူး။ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေလးကို သိေနဖို႔ပါပဲ။

အတိတ္အတိတ္ဘဝက ဝိပႆနာ အထုံပါရမီပါခဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ ဝိပႆနာတရားကို ေတာ္ေတာ္ေလး အားထုတ္ထားဖူးတဲ့သူဆိုရင္ စူးစိုက္ၿပီး ရႈမွတ္ေနစဥ္မွာပဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေလလည္း ကုန္ပ်က္သြားတာ၊ မွတ္သိေနတဲ့ မွတ္သိစိတ္ကေလးလည္း ကုန္ပ်က္ကုန္ပ်က္သြားတာကို သိခြင့္ရလိုက္မယ္၊ သိခြင့္ရလိုက္ၿပီဆိုရင္ “ ေၾသာ္…ငါ့ႏွယ္ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ” ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္ၿပံဳးေလး ေတာင္ ျပဳံးလိုက္ပါးဦးမယ္။

အကုသိုယ္စိတ္ျဖစ္၊ ၿဖစ္တာနဲသိ သိတာနဲ႔မွတ္ၿပီး ပယ္ပစ္တဲ့ အက်င့္ေလးကို စြဲေနေအာင္ ေရွ႕ဘဝအထိိ အထုံဝါသနာ ပါသြားေအာင္ အထူးေလ့က်င့္ထားသင့္ပါတယ္။ အက်င့္ဆိုတာ က်င့္ပါမ်ားသြားရင္း စြဲသြားတာပါ။

အဓိကကေတာ့ စျဖစ္ဖို႔ပါ။ စျဖစ္ရင္ စြဲသြားတာပါပဲ။

မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္တာက အကုသိုလ္ပါ။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္တာကို သိလိုက္တာက ကုသိိုလ္ပါ။ သာမန္ကုသိုလ္ေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာဝနာကုသိုလ္ပါ။ ျဖစ္တုန္းကေတာ့ အကုသိုလ္ပါပဲ၊ မွတ္လုိက္ေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အကုသိုလ္ ျဖစ္တာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ပီပီ အကုသိုလ္စိတ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ကေတာ့ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ စိတ္ပ်က္ရမယ့္ အရာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္တာနဲသိ၊ သိတာနဲ႔မွတ္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ အကုသိုလ္စိတ္ တစ္ခုကို ရႈမွတ္ၿပီး ပယ္ပစ္လုိက္ႏိုင္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳမႈ ပီတိေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီၾကည္ညိဳမႈ ပိတိေတြ ျဖစ္လာရင္ ဘာနဲ႔မွ ႏွဳိင္းယွဥ္လို႔ မရေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္ဆိုတာ ရႈမွတ္ဖူးသူေတြ ပိုသိပါတယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ ကုိယ့္စိတ္ည့ံေလးေတြကို ျပဳျပင္ယူယူသြားရတာပါပဲ။ ကိုယ္က ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ရယ္၊ ျမင့္ျမတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ရယ္ ရွိဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ျပဳျပင္ရင္း ျပဳျပင္ရင္းနဲ႔ စိတ္ထားေတြ ျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ခ်ိန္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေတြ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ေတြ ျပန္ေတြးမိရင္ ရယ္ခ်င္စရာေတာင္ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။

ကဲ ..စာဖတ္သူ ..မေကာင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တာနဲ႔သိ၊ သိတာနဲ႔ မွတ္ပစ္ၾကည္႔ပါလား.. အကုသိုလ္ကေန အျမတ္ဆုံး ဝိပႆနာကုသိုလ္ ျဖစ္သြားေအာင္ေလ။


စာစီ စာရိုက္ ပူေဇာ္သူ ..ပုလုေကြး

ျမတ္ဝါဆို

သကၤန္လွဴေခ်စို႔
သယ္ရင္းေတြ sms ေပး။
လွဴေခ် စို႔ ျမတ္သကၤန္း
Toa Payoh ေက်ာင္းမွာေလး။

တူညီစုံတြဲ လွဴဒါန္းေနစဥ္

(ပုလုေကြးတို႔ အတြဲ လုံးဝမဟုတ္ပါ..ပုလုေကြး ခ်စ္ခ်စ္က ျမန္မာျပည္မွာ သူမ်ားေတြကို အားက်လို႔ ရိုက္ထားတာ)

အိမ္သာေရ ျပန္ေသာက္တဲ့ ႏိုင္ငံလား???

“ခင္ဗ်ား အခု စကၤာပူမွာ ေနေနတာလား။ ခင္ဗ်ား ေသာက္ေနတဲ့ေရ၊ သုံးေနတဲ့ေရေတြဟာ အိမ္သာေရေတြလား (သို႔) စြန္ပစ္ေရ (sewage) ေတြကို သန္႔စင္ (treatment) လုပ္ထားတဲ့ေရေတြလား” အဲဒီလို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာရင္ဘယ္လို ေျဖမလဲ။

စလုံးမွာ ေရရွားတယ္ဆိုတာ (ေရ အရင္းအျမစ္ရွားတာပါ..ပုိက္ပိုက္တတ္ႏိုင္ရင္ ၾကိဳက္သေလာက္သုံးလုိ႔ရတယ္ေနာ္ ..) အားလုံးသိၾကပါတယ္။ ေရအမ်ားစုကို မေလးရွားကေန ဝယ္ရပါတယ္။ မေလးရွားနဲ႔ ၂၀၁၁ အထိ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။

စကၤာပူမွာ ေရရႏိုင္တဲ့ အရင္းအျမစ္ၾကီးေလးခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ (1) local Catchments (2) Johor Water (3) Desalted Water (4) NEWater တို႔ပါပဲ။ အဲဒီထဲက ထူျခားတဲ့ NEWater အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္။ NEWater ဆိုတာကေတာ့ စြန္႔ပစ္ေရ ကိုျပန္သန္႔စင္ထားတဲ့ ေရပါ။ အဲဒီလို စြန္႔ပစ္ေရေတြကို ျပန္သန္႔စင္ထားတဲ့ေရကို ကမာၻမွာ စကၤာပူက စတင္သတ္မွတ္ ေခၚတာကေတာ့ NEWater လို႔ေခၚပါတယ္။

စကၤာပူ ေရအရင္းအျမစ္ၾကီးေလးခု

စြန္႔ပစ္ေရ ေတြကို သန္႔စင္တဲ့ စက္ရုံေလးရုံ အခုေလာေလာဆယ္ စကၤာပူလည္ပတ္ ေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ Bedok, Kranji, Ulu Pandan and Seletar Water Reclamation Plants တို႔ပါပဲ။ ၂၀၀၈ ဧၿပီလမွ စတင္တည္ေဆာက္တဲ့ Changi Water Reclamation Plant ဟာ လုံးဝ ပီးစီးသြားရင္ အၾကီးဆုံးျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပီး အဲဒီစက္ရုံကေန တစ္ေန႔ကို ေရဂါလံ ၅၀မီလီယံ ဂါလံ ျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

စြန္႔ပစ္ေရကို သန္႔စင္တဲ့နည္းကေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ စြန္ပစ္ေရေတြကို tanks ၾကီးေတြန႔ဲ စုုပါတယ္။ အဲဒီစုထားတဲ့ ေရဆိုးေတြကုိ ဖစ္တာေတြနဲ႔ စစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစစ္ထုတ္လုိက္တဲ့ အခါမွာ အညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ ေရဟာ ကြဲျပားသြားပါတယ္။ အညစ္အေၾကးေတြကို သတ္သတ္ tank ေတြနဲ႔ စုပါတယ္။ ဖစ္တာကို ျဖတ္သြားတဲ့ေရေတြကို RO နညး္နဲ႔ထပ္မံသန္႔စင္ပါတယ္။

အဲဒီလို နည္းအဆင့္ဆင့္နဲ႔ သန္႔စင္လိုက္တဲ့ အခါ ေရဟာ လုံးဝနီးပါး သန္႔စင္လိုက္တဲ့ ေရကို ရရွိပါတယ္။ ဖစ္တာကို ျဖတ္မသြားတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို tank ေတြနဲ႔ စုထား။ digester ေတြမွာသိုေလွာင္ကာ ဓါတ္ေငြ႕ ထုတ္ပါတယ္။ ရရွိလာတဲ့ ဓါတ္ေငြကိုေတာ့ plant က စက္ေတြလည္ပတ္ဖို႔ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားထုတ္ယူဖို႔ သုံးပါတယ္။

ေနာက္ဆုံး ဘာမွသုံးမရေတာ့တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကုိ အပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ ေျမၿသဇာအေနနဲ႔ သုံးပါတယ္။ ဒါကေတာ့ sewage water ေတြကို သန္႔စင္တဲ့ နည္းလမ္းအၾကမ္းဖ်င္းပါ။

Water Reclamation Plant တစ္ခု၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕

အဲဒီလုိ စြန္႔ပစ္ေရကို ျပန္သန္႔စင္လို႔ ရလာတဲ့ေရ အမ်ားစုကို စက္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ သုံးးပါတယ္။ ေသာက္သုံးေရအျဖစ္မသုံးဘူးလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ……..သုံးပါတယ္။ ေသာက္ပါတယ္။ ဟိဟိ။

စြန္႕ပစ္ေရေတြကို RO နည္းနဲ႔ သန္႔စင္လုိက္တဲ့ အခါမွာ ေရမွာေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ Mineral အက်ိဳးျပဳ ဓါတ္သတၱဳေတြ အကုန္လုံးနီးပါးဟာ ဖယ္ရွားခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စြန္႔ပစ္ေရကို သန္႔စင္လို႔ ရရွိတဲ့ ေရ (NEWater) ကို သဘာဝေရေတြနဲ႔ ေရာပီး သုံးပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ အခုက်ေတာ္ေသာက္ေန သုံးေနတဲ့ေရ pub ေရ (portable water) လို႔ေခၚပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပမာဏလဲ ဆိုေတာ့ အခု က်ေတာ္တို႔ ေသာက္ေန၊ သုံးစြဲေနတဲ့ ေရရဲ႕ ၁ရာခိုင္ႏွဳန္းပါ။ ေနာက္ပိုင္းဆုိ ၂.၅ ရာခိုင္ႏွဳန္း အထိတိုးဖို႔ရွိပါတယ္။

အဲဒီအိမ္သာေရလို႔ အလြယ္ေခၚတဲ့ စြန္႔ပစ္ေရကေန သန္႔စင္လို႔ ရရွိတဲ့ ေရဟာ လုံးဝ ေရသန္႔နီးပါသန္႔စင္ပါတယ္။ ဒါဆို က်ေတာ္တို႔ စြန္႔ပစ္ေရကို ဘာလို႔ ဒါရိုက္မေသာက္တာလဲ။ ဟုတ္ကဲ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြ စိတ္ထဲမွာ အိမ္သာေရကို ျပန္ေသာက္တယ္၊ သုံးတယ္လို႔ စြဲသြားမွာဆိုးတာက တစ္ခ်က္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အက်ိဳးျပဳ ဓါတ္သတၱဳေတြ (mineral) ေတြ မပါေတာ့တာေၾကာင့္ပါ။

“ခင္ဗ်ား အခု စကၤာပူမွာေနေနတာလား။ ခင္ဗ်ား ေသာက္ေနတဲ့ေရ၊ သုံးေနတဲ့ေရေတြဟာ အိမ္သာေရေတြလား (သို႔) စြန္ပစ္ေရ (sewage) ေတြကို သန္႔စင္(treatment) လုပ္ထားတဲ့ေရေတြလား” ကဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာရင္ဘယ္လို ေျဖမလဲ။
“ဟုတ္ကဲ ေသာက္လဲေသာက္ပါတယ္..မေသာက္လဲ မေသာက္ပါဘူးေပါ့..” တရားဝင္ေၾကျငာထားတာကေတာ့ ၂.၅ ရာခုိင္ႏွဳန္းပဲ။ ဒီထက္ ဘယ္ေလာက္ပိုတယ္ မပိုတယ္ဆိုတာကေတာ့ ပုလုေကြးလဲ မသိ။
“ကဲ ေရးရတာ ပင္ပန္းတယ္ဗ်ာ အိမ္သာေရ(စြန္႔ပစ္ေရ) ေတြကို သန္႔စင္ထားတဲ့ေရေတြ ေရာထားတဲ့ေရ တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္လိုက္အုံးမယ္ဗ်ာ… ဂလု ဂလု ဂြတ္”

(ဒီစာဖတ္ပီးလို႔ စကၤာပူမွာေနပီး ေရေသာက္ရတာ စိတ္ညစ္သြားရင္ ပုလုေကြးနဲ႔ မဆိုင္ စာဖတ္သူနဲ႔သာ သက္ဆိုင္ပါေၾကာင္း)

Ref: www.pub.gov.sg
www.wikipedia.com
(all photos are captured from the pub website)

အလကၤာႀကီးကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပမလဲ

ပုလုေကြး ငယ္ငယ္က ဇာတ္ေတြၾကည္႔ရတာ ေတာ္ေတာ္ ဝါသနာပါပါတယ္။ အေဒၚအငယ္ အပ်ိဳၾကီးနဲ႔ အတူတူ ပုလုေကြးတို႔ ေမာင္ႏွမ ၾကည္႔ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ ဇာတ္ထဲမွာဆို အမ်ားဆုံးၾကည္႔ျဖစ္တာက သစၥာေမတၱာ ေရႊမန္းသဘင္ ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က နာမည္ၾကီး မႏၱေလးသိန္းေဇာ္၊ မိုးဝင္းတို႔ကို လဲၾကည္႔ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကိဳက္ဘူးဗ်။ သိန္းေဇာ္ဆို ကတာက ႏြဲ႔လြန္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ မိုးဝင္း၊ မိုးမင္း တို႔ကို ေတာ့လုံးဝ ခံစားလို႔မရတာပါ။ ပန္တ်ာၾကည္လင္ေတာ့ ၾကိဳက္ပါတယ္။

ပုလုေကြးတို႔ ပဲခူးဘုရားပြဲဆိုတာကလည္း သၾကၤန္မတိုင္ခင္ နဲ႔ သၾကၤန္တြင္းမွာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲက်င္းပတာကလား။ ပဲခူးဘုရားပြဲက တျခားေသာဘုရားပြဲေတြနဲ႔ မတူဘူးခင္ဗ်ာ။ သူက တစ္ႏိုင္ငံလုံးက နာမည္ၾကီးဇာတ္ေတြ ၅ ၊ ၆ ၊ ၇ ခုေလာက္ကို တခ်ိန္ထဲမွာ ျပိဳင္တူသြင္းတာခင္ဗ်။ ဇာတ္ေတြကလည္း သူတို႔ရုံလူျပည္႔ဖို႔ အျပိဳင္ကၾကတယ္ခင္ဗ်။ ဘယ္လိုပဲ ဇာတ္ေတြမ်ားမ်ား ပုလုေကြးတို႔ တူဝရီး ႏွစ္တုိင္းအားေပးေနၾက ကေတာ့ သစၥာေမတၱာေရႊမန္းသဘင္ ပါပဲ။

ေရႊမန္းသဘင္ကို ပဲခူးသူေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားေပးသလဲ (ကဲသလိုဆို) မင္းသား ခ်မ္းသာက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အစပဲပ်ိဳးရေသးတယ္၊ ေအာက္ကေန မင္းသားနဲ႔ အျပိဳင္လိုက္ဆိုၾကတာဗ်။ ဥပမာဗ်ာ..ေရႊလက္ခုပ္သံ သီခ်င္းကို မင္းသားခ်မ္းသာက ေရႊလက္ခုပ္သံ လက္ခုပ္သံ..ဆိုပီး အစပဲပ်ိဳးရေသး ေအာက္ကေန..မိုးလုံးျပည္႔ညံ ျခိမ့္ျခိမ့္သံ။ အာကာေဝယံ..ျဗဟၼာေျပထံ၊ လူအေပါင္း ဝိုင္းကာကဲ ဆူဆူညံညံ ဘာသံလဲလို႔ ခ်မ္းခ်မ္းကတဲ့ ပြဲေတာ္သဘင္မွ တီးလုိက္ပါတဲ့ ေရႊလက္ခုပ္သံ….ဘာညာ ဘာညာဆိုပီး ဆက္ဆိုၾကတာ(ပုလုေကြးေတာင္ ေမ့ကုန္ပီ)။

ပုလုေကြး ဇာတ္စၾကည္႔တဲ့ အခ်ိန္က မင္းသားကိုခ်မ္းသာက ငယ္ေသးသဗ်။ ဦးဝင္းဗိုလ္၊ ဦးဆန္းဝင္း တို႔က ဦးေဆာင္ပီးကတာဗ်။ မင္းသားဝင္းဗိုလ္ဆို ဝဝေလးနဲ႔ ကတာလဲလွသဗ်။ ဦးဆန္းဝင္း ကတာလဲ အားေပးၾကတာပါပဲ။(က်ေတာ္ မင္းသားဦးဝင္းေမာင္ ကတာကို သိပ္မၾကည္႔ဖူးပါ) ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မင္းသားခ်မ္းသာက ေရႊမန္းသဘင္ ကိုဦးေဆာင္လာခဲ့တယ္။ မင္းသားခ်မ္းသာရဲ႕ ျပဇာတ္ေတြဆို ပုလုေကြးမွတ္မိသေလာက္ ပ်ိဳတို႔ေမာင္ရွင္လိမ္ျပန္ေတာ့(အဲ ဒါက ခ်မ္းသာေရးတာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္)၊ ခင္ဦးနဲ႔သား (ညြန္႔ဝင္း ရုပ္ရွင္ ျပန္ရိုက္ထားတယ္)၊ ဖိုးသၾကၤန္ တို႔ ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကိဳက္ခဲ့တာပါ။

ႏွစ္ပါးသြား ကေတာ့ ပုလုေကြး အၾကိဳက္ဆုံးပဲခင္ဗ်။ ဝင္းဗိုလ္၊ ဆန္းဝင္း၊ ခ်မ္းသာ တို႔ ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔ မင္းသမီးေတြ ျဖစ္တဲ့ လွလွသန္း၊ေရႊကူးတင္၊ ေ႒းေ႒းျမင့္၊ ေနာက္ေတာ့ ပိုင္ပိုင္ခ်မ္း စတဲ့ မင္းသမီးေတြ ရဲ႕အကေတြဟာ ႏွစ္ပါးသြားပီပီ ျမိဳင္ဆုိင္တယ္ဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕ဇာတ္ေတြမွာက ႏွစ္ပါးသြားလို႔သာဆိုတယ္ မင္းသမီးေတြက ထိုင္ရာက မထ ငုတ္တုတ္ဗ်။ မင္းသားပဲ ကေနတာေလ။ လူရႊင္ေတာ္ၾကီးေတြ ျဖစ္တဲ့ ေရႊခဲ၊ ရာျပည္႔ (ေနာက္္ ေမ့ကုန္ပီဗ်ာ..နာမည္ေတြ၊) တို႔ ရဲ႕ ျပတ္လုံးေတြဟာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ လွလွသန္းရဲ႕ အသံျပဲၾကီးနဲ႔ ခ်မ္းေရ..ခ်မ္းေရ ဆိုပီး ခ်မ္းသာကို ေခၚတဲ့ အသံ၊ ဆန္းေရ ဆန္းေရ ဆိုပီး ဆန္းဝင္းကို ေခၚတဲ့ အသံေတြကို အခုထိ နားထဲၾကားေယာင္ေသးသဗ်။

၁၉၉၅ ပတ္ဝန္းက်င္ေရာက္ေတာ့ ဆန္းဝင္းသား တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္း ဟာ ဇာတ္ထဲကို အစပ်ိဳးဝင္ေရာက္လာသဗ်။ တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္းရဲ႕ ပုဂံအက ဟာလဲ ၾကည္႔လိုေကာင္းတယ္ဗ်။ ေနာက္ပိုင္း ေရႊမန္းသဘင္ဟာ ႏွစ္ခုကြဲသြားတယ္။ ခ်မ္းသာနဲ႔ ဆန္းဝင္းတို႔က တစ္ဇာတ္၊ မင္းသားဝင္းဗိုလ္က တစ္ဇာတ္။ တစ္ႏွစ္ေပါ့ အဲဒီ ေရႊမန္းသဘင္ ဇာတ္ႏွစ္ခုလုံး ပဲခူးဘုရားပြဲမွာ အျပိဳင္ကၾကတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ပုလုေကြးလဲ ဘယ္ဇာတ္မွ မၾကည္႔ေတာ့ဘူး။ မၾကာပါဘူး မင္းသားဆန္းဝင္း က အေမရိကန္မွာ အေျခခ်။(မက်ိန္းေသပါ)။ မင္းသားခ်မ္းသာလဲ ပဲခူးသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ပီး ဇာတ္ဆက္မကေတာ့ သေလာက္ပါပဲ။ သစၥာေမတၱာေရႊမန္းသဘင္ကို တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္းနဲ႔ သူ႕ညီမက ဦးေဆာင္ကလာတယ္။ ပုလုေကြးလဲ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ဇာတ္ေတြနဲ႔ ေဝးေနခဲ့တာေပါ့။ (ဦးဝင္းဗိုလ္သား စည္သူဗိုလ္ ကတာကို နဲနဲပဲ ၾကည႔္ဖူးပါတယ္..မၾကိဳက္ပါ)

အလကၤာေက်ာ္စြာ ေရႊမန္းဦးတင္ေမာင္ ခ်ခဲ့မ်ိဳးေစ့ကို မင္းသား ဆန္းဝင္း၊ မင္းသား ဝင္းဗိုလ္၊ မင္းသား ဝင္ေမာင္၊ မင္းသားခ်မ္းသာ တို႔ဟာ အလကၤာရဲ႕ေသြးပီသစြာနဲ႔ ျမန္မာဇာတ္သဘင္ ေခတ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္ဗ်ာ။ (ဦညႊြန္႔ဝင္းကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ေပါ့)။

တေန႔ သယ္ရင္းအေတာင္က burmese classic ကေနပီး ရုပ္ရွင္ဖြင့္ထားတယ္ဗ်။ သူဖြင့္ထားေတာ့ ပုလုေကြးလဲ ၾကားေနရတာေပါ့။ လူရႊင္ေတာ္က ခြန္းေတာက္ဆိုသံၾကားေတာ့ ေအာ္အၿငိမ့္ပဲ လို႔ထင္ခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္း အသံၾကားမွ ေအာ္ေရႊမန္းသဘင္ပါလားဆိုပီး သူ႔ကြန္ပ်ဴတာဆီ အေရာက္သြားပီး ၾကည္႔ေနမိတယ္။ ေရႊမန္းသဘင္ဆို စိတ္ကၾကည္႔ခ်င္လာတာနဲ႔ ဇာတ္ကားနာမည္ဘာလဲလို႔ အေတာင္ကို ေမးမိတယ္။ အဲဒီမွာ ငါးပါးေမွာက္ေတာ့တာကလား။ သူေျပာတာက “ခိုင္သင္းၾကည္တို႔ ကတဲ့ပြဲ (၃)တဲ့”။ ဗ်ာ အလကၤာ မ်ိဳးဆက္ တင္ေမာင္ဆန္းမင္းဝင္း ကဦးေဆာင္ပီးကတဲ့ ဇာတ္ကို ခိုင္သင္းၾကည္တို႔ ကတဲ့ပြဲ လို႔နာမည္တပ္ခံရသဗ်။ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။

ပုလုေကြးဟာ ေယာက်ၤားဝါဒီကို ပဲဆြဲကိုင္ထားတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ခုိင္သင္းၾကည္ရဲ႕ မကတက္ ကတက္နဲ႔ ကထားတာကို ခုိင္သင္းၾကည္ တို႔ ကတဲပြဲ ဆိုပီး နာမည္တပ္ခံရေတာ့ အဲဒီအေခြကို ဆက္ၾကည္႔ဖို႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့ဘူး။ အလကၤာၾကီး ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲဗ်ာ…။ (တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီအေခြက ႏွစ္ပါးသြားကနဲနဲေလးပါ၊ ျပဇာတ္ေတြ ဘာညာေတြနဲ႔ ..)

(youtube မွာတင္ထားတဲ့ မင္းသားခ်မ္းသာရဲ႕ ခင့္ဆုေတာင္း သီခ်င္းရယ္၊ မင္းသား ဆန္းဝင္းရဲ႕ ခင့္ဆုေတာင္း ကို ၾကည္႔သြားပါအုံးဗ်ာ။ မႏွစ္က ျမန္မာျပည္ျပန္တာ ပုလုေကြး မွာရွိတဲ့ သစၥာေမတၱာေရႊမန္းသဘင္ ရဲ႕ အေခြွေတြကို ယူက်ဴ႕မွာတင္ဖို႔ဆိုပီး အားခဲထားေပမဲ့ အေခြေတြက ဖတ္မရေအာင္ပ်က္ေနေတာ့ လက္ေလွ်ာခဲ့ရတယ္ဗ်ာ။ အေခြေတြဝယ္မယ္ဆိုပီး လိုက္ရွာတာလဲ မရဘူးဗ်ာ။ ရွိတဲ့လူေတြမ်ား ေရႊမန္းသဘင္ အက အလွေတြကို youtube မွာတင္ေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ )

ေရာက္တက္ရာရာ အေတြး သတင္းမ်ား

၁။ အာရွထိပ္သီး စီပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး အင္အားၾကီးမားတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သူတို႔ရဲ႕ လူလုိက္ပါစီးနင္းမဲ့ တတိယေျမာက္အာသယာဥ္ကို လာမဲ့ အဂၤါေန႔မွာ လြႊင့္တင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ားမွာ မေန႔ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။ အဆိုပါ ဇင္ေယာ္၃ အမည္ရ အာကာသယာဥ္ကို ႏုိင္ငံအဓိပတိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ စက္ခလုပ္ႏိွပ္ ကာလႊြင့္တင္မည္႔ အေၾကာင္း သတင္းမ်ားမွာေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။

၂။ စကၤာပူႏိုင္ငံမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားဟာ သူတို႔ႏုိင္ငံမွ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားမ်ားအား ျမန္မာႏုိင္ငံသို ေစလႊတ္ေရး အတြက္ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္တစ္ရပ္ကို ေရးထိုးႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို လာမည္႔ စေနေန႔တြင္ ေရာက္ရွိမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆိုပါသေဘာတူညီမႈရရွိပါက စင္ကာပူႏုိင္ငံသားမ်ားအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆိုက္ကားေမာင္းျခင္း၊ လယ္ထြန္ျခင္း၊ ဆီအုန္းစိုက္ျခင္း စတဲ့ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိမွာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

၃။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အၾကီးဆုံး ဆက္သြယ္ေ၇းကုပၼဏီၾကီးမွ ယခုလ အကုန္တြင္ touch screen ဖုန္း အလုံးတစ္သိန္း အား ဦးရာလူစနစ္ျဖင့္ အလကားေပးသြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း စီအန္အန္ သတင္းမွ ေၾကျငာသြားပါတယ္။ အဆိုပါဖုန္းမ်ားတြင္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၅၀ဖိုး ဖုန္းေခၚဆိုႏိုင္မည္႔ ပရီပိတ္ကဒ္မ်ားလည္း ပါဝင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

၄။ ျမန္မာ့လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားလုပ္ငန္းပိုင္ အလုံဓါတ္အားျဖန္ျဖဴးေရးငွာနခြဲမွ ဓါတ္အားပို႔လႊတ္စက္မ်ား ယာယီခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ ဓါတ္အားပို႔လႊႊတ္မႈ ၄ မိနစ္ ၃စကၠန္ၾကာမွ် ျပတ္ေတာက္မႈ မေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါ ၄မိနစ္ ၃စကၠန္ၾကာ ဓါတ္အားျပတ္ေတာက္မႈ အတြက္ စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ားသို ေလ်ွာ္ေၾကး ျမန္မာက်ပ္ ၅သန္းေပးေခ်ရမည္႔ အေၾကာင္း ျမန္မာလွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားလုပ္ငန္း ဝဘ္ဆိုဒ္တြင္ တရားဝင္ ေၾက ျငာထားေၾကာင္း သိရွိ၇ပါသည္။


၅။ ယေန႔ ေငြေၾကးေပါက္ေစ်းမ်ားကေတာ့ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁ က်ပ္= အေမရီကန္ ၁၂၀၃ ေဒၚလာ၊ စတာလင္ေပါင္၉၀၆ေပါင္၊ တရုတ္ယြမ္=၅၃၈ယြမ္၊ ဂ်ပန္ယမ္း=၁၀၀၁.၈ယမ္း၊ အိႏၵိယ ယူပီး ၁၁၃၇ယူပီး၊…..
ေရႊတစ္က်ပ္ သား=ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၂၉က်ပ္
ပလက္တီနမ္ တစ္က်ပ္သား=ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၅၀၇.၁၇က်ပ္

( အခုတေလာ က်ေတာ္ စိတ္ညစ္ေနလို႔ (က်ေတာ့္ကို စိတ္ညစ္ေအာင္ လုပ္တာဘယ္ခ်စ္ခ်စ္လဲ…) ဘာမွေရးခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ ေရးေတာ့လဲ အခုလို ေပါက္တက္ကရေလးေတြပဲ ေရးမိတာပါ)

သင္ေကာင္းလ်ွင္ ကြ်ႏု္ပ္ မဆိုးပါ

(အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ)

ဒီစကားပုံေလး ပုလုေကြး ရင္ထဲကို ေရာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။ စကားပုံေလးကို အစဥ္အတိုင္း ဖတ္ၾကည္႔စဥ္းစားမိရင္ေတာ့ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ သင္ေကာင္းေနမွေတာ့ က်ြႏု္ပ္ဆိုးလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ကုိယ္ဆိုးရင္ ကိုယ္ပဲ လူမိုက္ၾကီး မသိတက္သူၾကီး ျဖစ္ေပေတာ့မေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပုလုေကြးတို႔ေတြ တစ္ပါးသူ ေကာင္းေနသမ်ွေတာ့ ေကာင္းေနမယ္ေပါ့။

စကားပုံေလးကို ေျပာင္းျပန္ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔မိတယ္ေလ။ သူမေကာင္းရင္ ကြ်ႏ္ုပ္ဆိုးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ သူမ်ားမေကာင္းတိုင္း ကိုယ္ဆိုးသင့္ပါသလား။ မသိတက္ပဲေနသင့္ပါသလား။ အဲဒီလိုသာ ဆိုရင္ ေလာကၾကီး ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲေနာ္။ ေလာကၾကီးမေျပာပါနဲ႔ ကိုယ္ပတ္ဝန္းက်င္ေတာင္ လွပေတာ့ပါ့မလားမသိ။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက တကယ္မသိတတ္တာလား။ နားမလည္တာလားမသိ။ သူမ်ားဆီက သာလိုခ်င္ တက္ၾကတယ္ေလ။ ကုိကေပးဖို႔က်ေတာ့ ဝန္ေလးတက္ၾကတယ္။ သူမ်ားအေပၚ မေကာင္းႏုိင္ရင္ေတာင္မွ မဆိုးေတာ့ မဆိုးသင့္ပါဘူးေလ။ လူဆိုတဲ့ သတၱဝါဟာ အတၱကို ေ၇ွ႕တန္းတင္တာ မွန္ေပမဲ့ အဲဒီအတၱေတြ သိပ္မ်ားလာတဲ့ အခါ ကုိယ့္အတၱက ကိုယ့္ကို ျပန္ဝါးမ်ိဳပီး ဇာတ္သိမ္းမလွတက္ၾကပါဘူးေလ။

ပုလုေကြးရဲ႕ ခံယူခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သူကိုမဆို ကိုယ္တက္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးဖို႔ ဝန္မေလးတက္ပါဘူး။ သူဟာ ကိုယ္အေပၚမေကာင္းမွန္း သိတယ္။ တစ္ခါတေလ ေတာ့လဲ ေအာ္သူငါ့အေပၚမေကာင္းတာပဲ သူ႔ကို္ ဘာလုပ္ေပးစရာလိုလဲ လို႔ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေကာင္းတိုင္းသာ ကိုယ္ဆိုးရရင္ ပုလုေကြးတို႔ အဆုိးေတြနဲ႔ ၾကဳံရေပေတာ့မေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သူေကာင္းမေကာင္း သူ႔ဟာသူပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ အာလုံးအေပၚေကာင္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကို အျမဲေမြးျမဴဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း အားလုံးလဲ သူမေကာင္းေပမဲ့ ကိုယ္က သူ႔အေပၚေကာင္းႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္ၾကပါေစလို႔….

(ဒီပို႔္စ္ေလးကို ေရးပီတာ ၾကာလွေပါ့။ တစ္လေတာင္ေက်ာ္ပီ။ ဘာပုံေလးတင္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ မေန႔က ေသာၾကာေန႔ 5.6.09 ညေန ၇ခြဲ စလုံးအခ်ိန္ကို ရွဲဂ်ဴးလုပ္ပီးတင္ထားတာ ဘာမွားသြားတယ္မသိ..ပို႔စ္က မတက္ဘူး။ ညဘက္ကလဲ အြန္လိုင္းမတက္ျဖစ္ဘူး။ မနက္ ေရာက္မွ စစ္ၾကည္႔ေတာ့ ပို႔စ္လဲမတက္ဘူး ဆီပုံးထဲမွာလဲ ဘယ္သူမွန္းမသိ လာဆဲသြားေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ကတ္ခ်ာဆြဲပီး တင္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ပိုစ္႔ေလးအတြက္ ပုံေလးတစ္ပုံရတယ္ :) :) မဂြတ္ဘူးလားေနာ္)
------------
ပုလုေကြး
------------

ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀

မမဝါဝါ တက္စ္ထားတဲ့ ဒီတက္စ္ပုိ႔စ္ေလးကို က်ေတာ္ေရးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ အားယူရတယ္။ တက္စ္ပိုစ္ဆုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေတာ္ေရးပါတယ္။ မေရးတာဆိုလို႔ ညီငယ္ေတာင္ေပၚသား (အခုေတာ့လဲ ေတာင္ေပၚသားမဟုတ္ေတာ့ဘူးရယ္လို႔ ဂ်ီေတာ့မွာေအာ္ထားသဗ်) တက္စ္တဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းတက္စ္ပို႔ တစ္ခုပဲ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေတာ့ ဟတ္အေျခအေနမေကာင္းလို႔ မေရးတာပါ။ ခ်စ္လို႔ ခင္လို႔ တက္စ္တာကို ေရးပါတယ္ဗ်ာ။

.
ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ က်ေတာ္ ဘာျဖစ္မလဲ။ က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မေတြးခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို အနာဂတ္ဆိုတာ ၾကိဳမျမင္ရလို႔ပါ။ က်ေတာ္ကေတာ့ က်ေတာ့ road map ကို ေရတို ၁ႏွစ္ ၂ႏွစ္ေလာက္ပဲခ်ေလ့ရွိတယ္။

ေနာင္အနွစ္ ၂၀…
Option 1
က်ေတာ္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ (သူမဝါသနာပါတဲ့) ေဆာ့ဝဲလ္ဆိုင္၊ကြန္ပ်ဴတာဆိုင္ေလး တစ္ခု ဖြင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ သူမက electrical နဲ႔ေက်ာင္းပီတာေလ။ က်ေတာ္က စက္မႈနဲ႔ပီးတာဆိုေပမဲ့ ဒီလုိင္းမွာ သူမနဲ႔က်ေတာ္ ဝါသနာခ်င္းတူတယ္။ m81 multimedia ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ ဒါမွမဟုတ္ ေနျပည္ေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ပဲခူးမွာေပါ့။ သုံးခုလုံးမွာလဲ ဆုိင္ခြဲေလးေတြ ဖြင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။

Option 2
ပါၾကီး(က်ေတာ့္ေဖေဖ) ရဲ႕ လက္ရွိအလုပ္ျဖစ္တဲ့ ကားလုပ္ငန္းကို ဆက္ဦးစီးျဖစ္မလားမသိ။ “အေမ့သား” ဆိုတဲ့ ကုန္တင္ကားေတြ ရန္ကုန္-မန္းေလး အေဝးေျပးလမး္တစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ရအုံးမလားမသိ။ က်ေတာ္က စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ေပမဲ့ ရဲအရာရွိေဟာင္း ေဖေဖေလာက္ ကားေတြ၊ ဒရုိင္ဘာေတြ၊ စပယ္ယာေတြ ကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ပါ့မလားမသိ။ ပါးၾကီးက က်ေတာ့ထက္ ကားအေၾကာင္းကို ခေ၇ေစ့တြင္းက်သိတယ္ေလ။ ပါးၾကီးဆီကေန သင္ယူရမွာပါပဲ။

Option 3
ဒါမွမဟုတ္ အားလုံးကို အဆက္ျဖတ္ပီး ဘုန္းၾကီး ပဲျဖစ္ေနမလားမသိ။ ပဲခူးေအာင္သုခ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ဥဴးစႏၵိမ ရဲ႕ အဆုံးအမေတြကို ခံယူပီး တရားေတြပဲ အားထုတ္ျဖစ္ေနမလားမသိပါ။

Option ေတြလဲသုံးခုေတာင္ရွိပီ။..ေတာ္ေလာက္ပါပီ ေနာင္ အႏွစ္ ၂၀ရယ္ ရင္ေမာတယ္ကြယ္။

နစ္နိမ္း

“သားၾကီး ..” ......“ဗ်ာ”
“သားၾကီး...”......“ဗ်ာ ာ ာ ာ”
“သားၾကီး...ၾကိီး ...” “ခင္ဗ်ား....ညာ ညာ”
.

ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ေတာ္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေလးနဲ႔ ခင္ဗ်ာ လို႔ ထူးလုိက္ရတယ္ခင္ဗ်။ မထူးလို႔လဲ မရဘူးေလ။ ေက်ာင္းဆရာမ မာမီက ဘယ္ေလာက္လက္သံေျပာင္တယ္ ဆုိတာ က်ေတာ္တို႔ အသိဆုံး။ အိမ္မွာ က်ေတာ္ က အလတ္ပါ။ က်ေတာ့ထက္ အၾကီး ဘယ္သူက ေခၚေခၚ “ခင္ဗ်ား”လို႔ထူးရတယ္ခင္ဗ်။ မထူးလုိ႔ကေတာ့ နာပီသာမွတ္။ “သားၾကီး” ဆိုတာကေတာ့ က်ေတာ့ ပါးပါး၊မားမား၊ မၾကီးနဲ႔ ရင္ႏွီးသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေခၚတဲ့နာမည္ပါ။

.

မာမီကေတာ့ က်ေတာ့ကို တကၠသိုလ္ မတက္ခင္အထိ “သားၾကီး”လို႔ေခၚတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ “ဦးေတာ္ေတာ္”လို႔ေျပာင္းေခၚတယ္။ ဘာလို႔လဲဆို ေက်ာက္ေတာ္ၾကီး ဘုရားရဲ႕ ေက်ာက္တုံးေတာ္ ဒါယကာ “ဦးေတာ္ေတာ္”ရဲ႕နာမည္ကို သေဘာက်လို႔နဲ႔တူတယ္။

.

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ က်ေတာ့ ကို “ဦးေလး”တဲ့။ ဘာလို႔ဆို က်ေတာ္က မာမီကို ဆရာလုပ္လြန္းလို႔။ အိမ္မွာေနလဲ အျမဲတမ္း ဆရာလုပ္ ပူပန္ေနတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကလည္း ဖုန္းတစ္လုံးနဲ႔ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ဆို မာမီ ေဆးေသာက္ပီးပီလား။ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ ဆိုရင္လဲ ေရမခ်ိဳးပဲနဲ႔ ထမိန္ရင္လ်ားၾကီးနဲ႔ ျခံက အပင္ေတြကို ျပဳစုေနမွာ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္တာ ၾကာမွာကအစ၊ ကုိယ္ဖာသာ ကိုယ္ ေခါင္းငုံ႔ပီး ေျခသည္းဆိုး ေနမွာအဆုံး အျမဲတမ္း စိတ္ပူပီး ေမးေနေတာ့ မာမီက သ႔ူကို ဆရာလုပ္တယ္ဆိုပီး က်ေတာ့ကို ဦးေလးလို႔ ေခၚတယ္။ အခုထိလဲ တစ္ခါတေလ ဖုန္းထဲကေန “ဦးေလးလို႔” ေခၚတုန္းပဲဗ်။

.

ေနာက္ က်ေတာ့သယ္ရင္းတစ္ခ်ိဳ႕က က်ေတာ့နာမည္ အရင္းရဲ႕ေနာက္ဆုံးစလုံး (မ်ိဳးရုိးနာမည္)ကို ေခၚတယ္။ “ျဖဴ”

“ျဖဴေလး”

“ျဖဴမ”

“မိျဖဴ”

လို႔ေခၚတယ္။ က်ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွသုံးေယာက္ စလုံးရဲ႕ နာမည္ေတြက ျဖဴ နဲ႔ဆုံးတယ္ေလ။ အငယ္ဆုံးညီေလးကို သာ ျဖဴလို႔ မေခၚတာ။ က်ေတာ္နဲ႔ မၾကီး နဲ႔ကို သယ္ရင္းေတြ က ျဖဴလို႔ေခၚတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကို ဖုန္းလာရင္ “ျဖဴ”နဲ႔စကားေျပာခ်င္လို႔ဆိုရင္ အိမ္က လူေတြက ဘယ္ျဖဴနဲ႔ေျပာမွာလဲလို႔ေမးရတယ္။

.

ေနာက္ ဘေလာ့လုပ္ေတာ့ အမ်ားစုက ပုလုေကြးလို႔ ေခၚပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပုလု တဲ့။ ပုလုေလး တဲ႔။ ကြတ္ၾကီးဆိုတာေတာ့ ေခၚတာနဲပါတယ္။ မေခၚရဲလို႔နဲ႔တူပါတယ္။ (ကြတ္ၾကီး အေၾကာင္းမသိေသးရင္ ဒီမွာဖတ္ပါေနာ္)။ အသက္လုိ႔ က်ေတာ္ေခၚတဲ့ သက္ပိုင္သူကေတာ့ ကိုကိုေဂြးတဲ႔ဗ်။ ဟား ဟား။ ေနာက္ လူသိပ္မသိတဲ့နာမည္တစ္ခု။ အဲဒါကေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ပဲသိပါတယ္ေလ။

.

အခ်စ္ဆုံးသူမ (သယ္ရင္းေနာ္ တလြဲမေတြးပါနဲ႔) ကေတာ့ က်ေတာ့ နာမည္အရင္းကို သာေခၚတယ္။ ဘယ္လိုမွ ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းဘူး။ ေျပာေတာ့လဲ “နင္” နဲ႔ “ငါ”။ က်ေတာ္ကလဲ သူမကို သူမ နာမည္အရင္းသာ ေခၚပါတယ္။ ဘာဘာညာညာေတြ ေခၚပါဘူး။

.

ကဲ ဘာနာမည္က်န္ေသးလဲ။ မက်န္ေတာ့ သေလာက္ပါပဲ။ ကဲ အသက္ေရ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္။ အခု အလုပ္ထဲကေန ပို႔စ္ေရးေနတာ။ မန္ေနဂ်ာ ခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ မၿပီးလို႔ အလုပ္ျဖဴတ္လိုက္ရင္ အသက္ပဲ ေခၚေကြ်းထားရမယ္..ဟဲဟဲ။ ဘယ္သူ႔ကို မွလဲ လက္မလႊဲေတာ့ဘူး ။ အာလုံးလဲ ကုန္သေလာက္ရွိပီ။

ႏိုင္ငံျခားျပန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿငီးခ်င္းလား ???

(photo: by google, ပုံထဲက အိတ္ေတြက ပိန္ေနတယ္ က်ေတာ့တုန္းက ဖားျပဳပ္ေတြလုိ ေဖာင္းကားေန၏)

ႏိုင္ငံျခားျပန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿငီးခ်င္းလား ၾကြားခ်င္းလားမသိ????

ႏိုင္ငံျခားျပန္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ စကၤာပူဆိုတာ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ေတာ့ အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္လိုပါပဲ။ သြားလိုက္ လာလိုက္နဲ႔ ။ (တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခြင့္ျပန္တာ အမိေျမခ်စ္တဲ့ သားတို႔မီးတို႔…ရန္ကုန္ေလဆိပ္ၾကီး စည္ကားေန သူေတာင္းစားေတြ ဒုနဲ႔ေဒး….ေအာ္မွားကုန္ပါပီး စြယ္ေတာ္ရိပ္ သံခ်ပ္ေတြနဲ႔)

စလုံးေရာက္စ ပုလုေကြးရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြ ဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနခဲ့တယ္ဆိုမလားပဲ။ ေယာက်ၤားေလးတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်သလားဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ က်ပါတယ္..မားမား၊ ပါးပါးကို လြမ္းတာကိုး..အိမ္နဲ႔လဲ အၾကာၾကီးမွမခြဲဘူးတာ။ ဖုန္းေျပာပီး ငိုငိုခဲ့တာက ၂ ၾကိမ္လား မသိ။ ပီးေတာ့ အလုပ္မလုပ္ဘူးေတာ့ အလုပ္ရဲ႕ ပရက္ရွာေတြေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လဲ ေနသားက်သြားတာေပါ့ေလ။

ပုလုေကြး အတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းတာက စလုံးေရာက္စမွာ ေနစရာအိမ္အတြက္မပူရ၊ အခန္းခလဲမေပးရ။ အားလုံးကို အခ်စ္ဆုံးသယ္ရင္းက စီစဥ္ေပးထားတယ္ေလ။ ပီးေတာ့ စလုံးက ယာဥ္ေတြ စီးဖို႔အတြက္ Ez link ကဒ္က အစ၊ ဖုန္းကဒ္အဆုံး သူပဲစီစဥ္ေပးထားတာ။ ဘယ္သူလဲသိလား၊ တစ္အိမ္ထဲ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ သယ္ရင္းၾကီးေပါ့။

ပုလုေကြး စလုံးလာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသယ္ရင္းေတြက အံၾသၾကတယ္။ ဘာရူးတာလဲေပါ့။ မိဘအလုပ္ကို မလုပ္ပဲ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္ရတာလဲေပါ့။ ပုလုေကြးမိဘေတြကလဲ သေဘာတူတယ္ လာဖို႔ကိုေလ။ အိမ္က အဓိက စီးပြားေရလုပ္ငန္းကို ပါးၾကီးက ဦးစီးႏိုင္ေသးတယ္။ ပုလုေကြးကလဲ အိမ္က အလုပ္ကို သိပ္စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ စလုံးမွာ ေအာက္အီးသီးခံပီးေနခဲ့ရတာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ စလုံးေရာက္ ပီး ၁၁လနဲ႔ ခုနစ္ရက္မွာ ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္တို႔ရဲ႕ထုံးစအတိုင္း ပထမဆုံးဆက္ေၾကးေပး ..အဲမွားလို႔ အခြန္ေဆာင္ရတာေပါ့။ အခြန္ေဆာင္ရတာက spass သမားေတြထုံးစံ ၈၀ ဆိုေပမဲ့ ၆၀ေလာက္ ၇၀ေလာက္ရလဲ နဲလားဆိုပီး အန္တီဖက္တီးၾကီးကို ငိုျပရတာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၇၀နဲ႔ေစ်းတည္႔သြားတာေပါ့ေလ။

ကဲဝယ္ဖို႔ခ်မ္းဖို႔ကိစၥ။ လူတကာက ႏိုင္ငံဂ်ားျပန္ဆိုရင္ အထင္ၾကီးပီး ဟိုလက္ေဆာင္ ဒီလက္ေဆာင္ေမွ်ာ္တက္ၾကတာ ထုံးစံရယ္။ ပုလုေကြးလည္း ဝယ္ဖို႔ ခ်မ္းဖို႔ ျပင္ရတာအေမာရယ္။ ပါးပါးမားမား ဖို႔က တစ္မ်ိဳး။ တစ္ဦးတည္းေသာ အမအတြက္ကတစ္မ်ိဳး။ ေနာက္ အိိမ္နီးခ်င္းေတြ ေဆြမ်ိဳးမကင္းေတြ အတြက္က တစ္ဖုံဝယ္ရတာ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနတာပဲ။ ကို႔ပိုက္ပိုက္နဲ႔လဲ ကိုယ္ခ်ိန္ေနရေသးတာကိုး…။

မားမားၾကိဳက္တဲ့ ပင္နဆိုးနစ္ ထမင္းေပါင္းအိုးရွာ၇တာက တစ္ဒုကၡ။ ပီးေတာ့ ဂ်ပန္ ခြက္ကေလးေတြ အစုံဝယ္ရတာကတစ္မ်ိဳး။ မားမားနဲ႔ မၾကီးအတြက္ လက္ကိုင္အိတ္ ဝယ္ရတာကတစ္ဖုံ။ ေယာကၤ်ားေလးတန္မဲ့ ဗိုက္ဖုံးအက်ၤီ ရွာရတာက လဲ တစ္ဒုက္ခရယ္။ စလုံးမေတြ ဝတ္တဲ့ အကၤ်ီ ရွည္ရွည္ကို မၾကီးက ဗိုက္ဖုံးအက်ၤီပုံစံမ်ိဳး ဝတ္ခ်င္သပ ဆိုလုိ႔ Esprit သြားပီး မ်က္နွာပူပူနဲ႔ ဝင္ေမႊရတာတဲ့ အၾကိမ္လဲမနည္းဖူးဗ်။(စိတ္မေကာင္းစရာက က်ေတာ့တူေလးလား တူမေလးလားမသိတဲ့ သူကေလးဟာ လူ႔ေလာကထဲကို ေရာက္ရွိမလာခဲ့ဖူး)

ေနာက္ပီး မာမီအတြက္ ျခံပုဝါေလးေတြ ဝယ္ရတာကလည္း မေသးဘူးခင္ဗ်။ (ဒါေတာင္မားမားက အနီေရာင္နဲ႔ အညိဳေရာင္မပါေသးဘူးတဲ့ …ခုႏွစ္ထည္ေလာက္ကို သူတစ္ဦးထဲ ေမာင္ပိုင္စီး သြားတယ္ေလ..) က်ေတာ့ဆရာမအတြက္ေတာင္ တစ္ထည္ မနည္းေျပာယူထားရတာ…ဟိဟိ သိရင္စိတ္္ဆိုးမွာ…)။

ေနာက္ပီး အိမ္က ဒရိုင္ဘာေတြ စပယ္ယာေတြ အတြက္။ ဘာဝယ္၇မလဲ.ေစ်းလဲသက္သက္သာနဲ ႔ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘလန္ႏို ရွပ္ေတြကို ၁၀ထည္ေလာက္ဆြဲသြားရတယ္ခင္ဗ်ား။ ဒါေတာင္ မရတဲ့သူက သားၾကီး ဘယ္မွာလဲ လက္ေဆာင္ဆိုေတာ့ ဟီး ဟီး ဆိုပီး သြားျဖဲျပ၇တယ္။ စလုံးက လူရဲ႕ဒုက္ခ ကို သူတို႔မသိဘူး။

ေနာက္ေဆြမ်ိဳးမကင္းတစ္ကင္းေတြ အတြက္ ေရေမႊး..မူစတာဖာသြားပီး revelon ေရေမႊး ၁၅ ပုလင္းေလာက္ကိုလဲ ထိုးသိပ္ခ့ဲရေသးသဗ်။

အိမ္က ခိုင္းတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ေကာင္ေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ လက္ပတ္နာရီတစ္လုံးစီ ကို ျမန္မာျပည္က မာမီကို ၾကိဳတင္အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ပီး ဝယ္ခိုင္းထားရတယ္။ စလုံးမွာက ေစ်းၾကီးတယ္ေလ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စလုံးက ဝယ္လာသလိုလိုနဲ႔ ညာတာပါေတးေပါ။ အဲဒါကလဲ တစ္ဒုကၡ။

ေနာက္ပီး က်ေတာ့တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္း အိမ္မွာ အျမဲလာကူေပးေနတဲ့ ဒရိုင္ဘာမိန္းမအတြက္၊ သူ႔ သားနဲ႔သမီးအတြက္ အက်ၤီ ..ဒါကိုလဲမာမီကို ပဲ အပူကပ္ပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျမန္မာျပည္က ပဲၾကိဳဝယ္ခိုင္းထား၇ေသးသဗ်။ သူတို႔အတြက္ကလဲ မပါလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။ သူတို႔က က်ေတာ္ျပန္လာပီဆို သီမ္းစရာေတြ ဘာေတြကို ဒိုင္ခံသိမ္းေပး၊ စားစရာေတြကို ဒုိင္ခံေၾကာ္ေလွာ္ေပးေနက်။ အိိမ္က ေအာက္ေျခသိမ္းကို သူတို႔ပဲလုပ္ေပးေနတာ။ ပဲခူးစိန္ဟင္းက ပစၥည္းေတြ ဟာ စလုံးျဖစ္ ျဖစ္လိုျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ။

ေအာ္ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ။ အခ်စ္ဆုံးသူမ(သယ္ရင္းေနာ္ တလြဲမေတြၾကနဲ႔) အတြက္ လက္ေဆာင္။ သူမဖို႔ ေရေမႊး ေကာင္းေကာင္းေလးရယ္။ က်ေတာ္ေကာ သူမေကာ ၾကိဳက္တဲ့ အစိမ္းေရာင္..ပိုက္ဆံအိတ္..ေနာက္ပိး ေနာက္ပိး…သူမအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြေပါ့။ ဒါကေတာ့ ဒုကၡမဟုတ္…သုခဗ် (ဘယ္သူလဲဆိုတာ မေျပာနဲ႔ေနာ္ တက္ထားတဲ့ မမေရ)။

သယ္ရင္းအထီးေတြအတြက္ esprit၊ G2000, girodano နဲ႔ hang ten အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ သယ္ရင္းမေတြ အတြက္ ပိုက္ဆံအိတ္ အေသးေလးေတြ။
ေနာက္ မခ်စ္ တခ်စ္ေတြ အတြက္ေကာ လက္ေဆာင္ေတြေပါ့။ ဘယ္သူေတြလဲ မေမးနဲ႔ ေျပာဘူး အေသသတ္။

ကဲဝယ္စရာေတြ ဝယ္တာစုံေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ဖို႔ေလဆိပ္ကို ဆင္းေပါ့။ baggage က အေသးတစ္လုံး အၾကီးတစ္လုံး။ ေက်ာပိုးအိတ္ရယ္၊ လက္ကဆြဲတာ တစ္ထုတ္ေပါ့။ ဟီး ဟီး ။ baggage အၾကီး က ကီလို ၃၀ ကြတ္တိ။ အေသးက ၁၀ကီလိုေက်ာ္ေနေတာ့ ေဆာင္ေပအုံးေတာ့ ေဒၚလာ ၂၀ ။ ပလုံ ပလုံ။ ေလဆိပ္ဆင္းတာက တစ္ေယာက္ထဲ။ ေသာၾကာေနဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွမလိုက္ပို႔ႏိုင္။ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုက္ခေတြနဲ႔ေပါ့။ gate pass ျဖတ္ေတာ့ အခုပဲထည္႔ထားလိုက္တဲ့ လက္မွတ္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ရွာေပအုံးေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ။ လူက ထူပီး ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္မွေတြေတာ့ အထဲဝင္။

ျမန္မာျပည္ဝင္ေတာ့ လက္က်န္ျခေသၤ့ ၃ေကာင္ညွပ္ေပးတာေတာင္ သူမ်ားေတြက စလုံးေပးတယ္တဲ့။ ညီက ျခေသၤ့ေတြတဲ့ အစ္ကိုတို႔ ကို ေစတနာမရွိဘူးလားတဲ့။ ပုလုေကြး ဘီလိုေျပာရမလဲဟင္။ အိတ္ထဲမွာ က်န္တာဆိုလို႔ စလုံးေငြ ၃၀ေက်ာ္ ၄၀နီးပါးရယ္။ ဘီလိုမွ မေျပာေတာ့ပဲ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ဘဏ္ကဒ္ထဲမွာကလည္း သယ္ရင္းၾကီး ဆီက ေခ်းလာတဲ့ စလုံး ၅၀၀မွာ ၂၀၀ေက်ာ္က်န္တာရယ္။

ဒီလိုနဲ႔ Baggage ကိုေရြး။ အေကာက္အခြန္ကို ျဖတ္။ မားမားရဲ႕ ၾကိဳဆို အနမ္းေတြကိုခံယူရင္း အမိေျမကို ႏိုင္ငံဂ်ားျပန္တစ္ေယာက္ ေျခခ်ခဲ့တယ္။ အမိေျမမွာ သုံးစရာဆိုလို႔ ျခဴးတစ္ျပားမွ မရွိ။ ဒီေတာ့လဲ ပါးၾကီးဆီက ေပးတဲ့ မုန္းဖိုး ၂သိန္းခြဲ။ မားမီေပးတဲ့ ၁သိန္းခြဲ၊ မၾကီးေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုး ၁သိန္းနဲ႔ သယ္ရင္းေတြကို ဟိုဟာဝယ္ေကြ်း၊ ဒီမွာဧည္႔ခံ သုံးျဖဳန္းခဲ့ရတာေပါ့။ က်ေတာ္ လစဥ္လႊြဲထားတဲ့ ပိုက္ပိုက္ကေတာ့ အေလ်ာ့ခံလို႔ ျဖစ္မလားဗ်။ မိန္းမယူဖို႔ စုထားတာ၊ တိုးပြားေအာင္ အတိုးေပးထားတာကိုး ..ဟိဟိ။(ေနာက္တာေနာ္ အတည္ေျပာတာ)

(ၿငီးခ်င္းကလဲ အၾကြားပို႔စ္ ျဖစ္သြားရင္လဲ ခံရုံမွတစ္ပါးအျခားမရွိ။ က်ေတာ့ မွာ ၿငီးစရာဆိုလို႔ ဒါပဲရွိတာ။ အရင္းႏွီးဆုံးသယ္ရင္းေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ဟန္းဖုန္း ခုႏွစ္လုံး၊ ဆယ္ဘီးကားေလးစီးကလဲ က်ေတာ္ပိုင္တာမဟုတ္ပါေၾကာင္း(ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္ပါ)။ ပို႔စ္ဖက္ပီး သိပ္အထင္မၾကီးပါနဲ႔ခင္ဗ်ား ပုလုေကြးတို႔အိမ္ကရန္ကုန္ကေန မိုင္၆၀ သုံးဖာလုံတိတိ မွာရွိ့ပီး ရြာမွာေနတဲ့ ရြာသားတစ္ေယာက္ပါ)

မမဝါဝါ ရဲ႔ တက္စ္ပို႔စ္ေလးကို အဆုံးသတ္ရင္း ဆက္တက္မွာက တက္စ္ပို႔ဆို ေရးေလ့မရွိတဲ့ ေတာင္ငူသား၊ ေနာက္ပီး က်ေတာ့ကို နာမည္ဖ်တ္ပီး ကိုကိုးေဂြးလို႔ေခၚတဲ့ အသက္ေလး ။ ႏွစ္ေက်ာင္းအတူဆင္း သယ္ရင္းၾကီး july…ဒါဆိုေတာ္ေလာက္ပါပီထင္ပါတယ္)

ဘာစားမလဲ ...ရွမ္းစာ စားမလား...

phyu22: ေဟ စေနေန႔က ဘယ္သြားေနလဲ

puluque: အြန္ ..ဘယ္မွမသြားပါဘူး၊ ရုံးကိုေလ။

phyu22: ဟုတ္လို႔လား။

puluque:ဟုတ္ပါတယ္ ဘာလို႔လဲ

phyu22: စီတီးေဟာ မွာေတြ႔တယ္ေနာ္

puluque: အြန္..ဘယ္အခ်ိန္လဲ။

phyu22: ေျပာဖူး သတ္..ဘာသြားလုပ္တာလဲ

puluque: ဘယ္အခ်ိန္လဲ ေျပာမွ အမွန္ေျပာလို႔ရမွာ ၂ခါေတာင္ေလ။ ေနလည္ ၃ နာရီ ရုံးကဆင္းပီး မန္းမန္းသြားစားတာ။ ညေနက ညီတစ္ေယာက္နဲ႔ ခနသြားတာ။

phyu22: မန္းမန္းက ဘယ္မွာစား…

puluque: လြိဳင္ႏိုင္းမွာ

phyu22: လိြဳင္ႏိုငး္ ?

puluque: သိဘူးလား ဆိုင္အသစ္ေလ ဖြင့္တာေတာင္ နည္းနည္းၾကာပီး ရွမ္း အစားအစားေတြရတယ္

phyu22: သိေသးဘူး..ဘယ္နားမွာလဲ

puluque: Rolex နာရီဆိုင္မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ၊ ေျမညီထပ္မွာပဲ…ပုံပို႔လိုက္မယ္ ၾကည္႔ ရိုုက္ခဲ့တာ

phyu22: ဘာအစား အစာေတြရလဲ ေကာင္းလား

puluque: ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ တို႔ဖူးေႏြး..ေကာင္းတယ္ ရွယ္ပဲ ေနာက္ပီး ရွမ္းထမင္းခ်ဥ္…စားခ်င္သြားေအာင္ ပုံပါ ျပမယ္

phyu22:မိုက္တယ္ေနာ္…

puluque:ရက္စ္..ေနာက္ပီး ငါးေပါင္း…စားမလား..ေရာ့

phyu22: သြားရည္ေတာင္က်လာပီ

puluque: ေနာက္ေန႔သြားစားေပါ့

phyu22:အင္း

puluque:ဆိုင္ အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ကလဲ မိုက္တယ္ေနာ္ သြားၾကည္႔လိုက္

phyu22: ဟုတ္လား

puluque: ဟုတ္တယ္ နာမည္ၾကီး အာခီတက္ခ်ာ ကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ထားတယ္ဆိုပဲဗ်..

phyu22: ဟုတ္လား စိတ္ေတာင္ဝင္စားသြားပီ

puluque:ေနာက္ရွိေသးတယ္ ..စားဖို႔ ဝက္သားခ်ဥ္တဲ့ ။ စားဖူးလား။

phyu22:ႏိုး။

puluque:မစားဖူး၇င္ ပုံအရင္ၾကည္႔ ရိုက္ခဲ့တာ…

phyu22: ဂြတ္တယ္ေနာ္။။

puluque:ဟုတ္တယ္

phyu22:နင္ ရုိက္ခဲ့တာေတြက နင္စားခဲ့တာေတြေပါ့

puluque: အင္းေပါ့

phyu22: အကုန္စားခဲ့တယ္..?

puluque: ဒီလိုပဲေပါ့ ဟ ဟ။သြားစားၾကည္႔လိုက္ေနာ္

phyu22: အင္းပါ ဒီပိတ္ရက္ သြားမယ္……

puluque: အိုေကပါ …c u..

(ရွမ္းေခါက္ဆြဲ . တို႔ဖူးေႏြး နဲ႔ ဝက္ေခါင္းသုပ္ပုံေတြကိုေတာ့ တင္ေပးေတာ့ဘူးေနာ္.. ..)

အခ်စ္ပန္း သုံးပြင့္

ပထမ အခ်စ္မွာ
က်ဆုံးေတာ့
ဒုတိယ အခ်စ္မွာ
နံလံထူဖုိ႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။

နလံထူဖို႔ ၾကိဳးစားေနဆဲ
ေျခထိုးခံတဲ့ သူေၾကာင့္
ဒုတိယ အခ်စ္မွာ
ငါဟာ ၿပိဳလဲခဲ့တယ္။

ၿပိဳလဲခဲ့တဲ့ ငါအခ်စ္နံရံကို
ထူမတ္ႏိုင္ဖို႔ တတိယ အခ်စ္ကို
လက္တြဲဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္..

ကမ္းလင့္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့
ငါ့လက္ေတြဟာ လမ္းတစ္ဝက္မွာေပ်ာက္ဆုံးခဲ့တယ္
သူ႔ရဲ႕လက္ဟာ တစ္ပါးသူနဲ႔
ယွဥ္တြဲခဲ့တာ အခ်ိန္သုံးႏွစ္
ၾကာျမင့္ပီတဲ့။

အိုေမေမ…
သားဘာဆက္လုပ္ရမလဲ
အခ်စ္ဆိုတာ သၾကားအုပ္ထားတဲ့
ဗီတာမင္ေဆးလိုပါပဲလား
အျပင္းပန္းက ခ်ိဳသာေပမဲ့
တကယ္တမ္းေတာ့ ခါးသက္လြန္းလွတယ္ေလ၊
အိုေမေမ
က်ေတာ္ေလ တစ္ကိုယ္ထဲ
ရြက္လႊင့္ဆဲေပါ့….။

(ဆယ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ပ်ိဳးခဲ့ရတဲ့ ခါးသက္လွတဲ့ အခ်စ္ပန္းသုံးပြင့္ကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေနနဲ႔ သီးကုံးလိုက္ပါတယ္။ အဲ..ဒါဟာ ကဗ်ာလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။ စာစုေလးေတြေပါ့ဗ်ာ...)

------------

ပုလုေကြး

------------

စိတ္အမိႈက္ပုံး (ေမေမ့ရဲ႕ စကားလက္ေဆာင္)

က်ေတာ္ စလုံးေရာက္စက စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္တယ္ဗ်။ အလုပ္မလုပ္ဖူးတဲ့ အတြက္အလုပ္ရဲ႕ ဒဏ္၊ ေနာက္ဘာသာစကား အခတ္အခဲ(သူတို႔ စင္းဂလစ္ ကို ကိုယ္မွနားမလည္တာ)..အဲဒီလို စိတ္ညစ္ရင္ မ်က္ႏွာၾကီးကို ဆူပုတ္ေနတာပဲ။ စိတ္ညစ္လာရင္ မာမီဆီ ဖုန္းဆက္။ ေျပာျပေပါ့။

.

မာမီကက်ေတာ့္ကို အျမဲဆုံးမတာက “စိတ္ကို အမႈိက္ပုံးလို မက်င့္နဲ႔တဲ” ..ဟုတ္တယ္ဗ်. အမႈိက္ပုံးဆိုရင္ လူေတြက အမႈိက္ပဲ လာျပစ္ၾကမွာေလ။ ဘယ္သူက အေကာင္းလာျပစ္မွာလဲ။ စိတ္ကိုလဲ အမႈိက္ပုံးလို က်င့္ရင္ အမိိႈက္ေတြပဲ လာေရာက္ေတာ့မေပါ့။ အေကာင္းေတြ လာေရာက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ဟာ ရႈပ္သထက္ ရႈပ္သြားပီး ေနာက္က်ိကာ အေတြးေကာင္းေတြ ဝင္လာေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

.
အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်ေတာ္ စိတ္ကို မညစ္ေအာင္တက္ႏိုင္သမွ် ထားတယ္။ က်ေတာ္ စိတ္ရႈပ္လာရင္ စိတ္ညစ္စ၇ာ ၾကဳံလာတဲ့ အခါ ဘာလုပ္သလဲသိလား။ က်ေတာ္ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုတက္တယ္။ နည္းနညး္စိတ္ညစ္စရာ ၾကဳံလာတဲ့အခါ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုလုိက္တယ္။

.

မားမားကေတာ့ သူလဲတစ္ခါတစ္ခါ စိတ္ရႈပ္ စိတ္ညစ္ပါတယ္တဲ့။ မားမား စိတ္ညစ္တဲ့အခါ စိတ္မၾကည္တဲ့ အခါ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဘုရားစာေတြ၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ ပရိတ္ေတြကို အသံထြက္ပီး ရြက္ဖတ္ပါသတဲ့ဗ်ား….

.

အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စိတ္ကို အမိႈက္ပုံးလို မက်င့္ပဲ ေနၾကရေအာင္လားဗ်ား။ စိတ္ညစ္တဲ့ အခါ၊ စိတ္ရႈတ္ေနတဲ့အခါ က်ေတာ့္လို သီခ်င္းဆိုခ်င္ဆို ဒါမွမဟုတ္ မာမီလို႔ ဘုရားစာေတြ အသံထြက္ရြက္ပီး စိတ္ေလးကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထားႏိုင္ၾကပါေစ။

.
(မွတ္ခ်က္။ စိတ္ကို အမိႈက္ပုံးလို မထားနဲ႔ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေလးဟာ ဆရာမၾကီးေဒၚခင္ေစာတင့္ ေရးတဲ ့ စာအုပ္ေလးထဲက စကားလုံးေလးေတြျဖစ္ပါတယ္)

YTU 2004 batch gathering and my May day

ဒီအပတ္ ပိတ္ရက္ ၃ ရက္ဆက္တိုက္မွာ ပုလုေကြး တစ္ေယာက္ လုပ္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့တယ္ေလ။

ၾကာသပေတးေန႔က ည ၂ နာရီေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္တယ္ေလ။ မနက္ဆိုရင္ လုပ္စရာေတြ ရွိတာမို႔ အိပ္ေပမဲ့လဲ စိတ္ကပူေနလို႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ အဲဒီေမေဒးလ္ေန႔္ဟာ က်ေတာ့ ပါၾကီး (ေဖေဖ)ရဲ႕ ၅၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေနေလ။ ပါးပါးအတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းစကားကို မနက္ေစာေစာ ေျပာဖို႔ သတိထားေနမိတယ္။ စလုံးအခ်ိန္ ၈နာရီခြဲေလာက္(ျမန္မာအခ်ိန္ ၇နာရီေလာက္)ေရာက္ေတာ့ ရြာကို ဖုန္းေခၚပီး ပါးပါးကို ေမြးေနဆုေတာင္း လုပ္လုိက္တယ္ေလ။ ပါးပါးနဲ႔ မားမားကေတာ့ အိပ္ရာက မထေသးဘူး။ (ဟီး ဟီး က်ေတာ္တို႔ အိမ္က မနက္ဖက္ဆို အိပ္ရာထအျမဲေနာက္က်တယ္)။ က်ေတာ္ဖုန္းဆက္ေတာ့ ပါးပါးက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ဖုန္းကိုင္တယ္။ က်ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္နဲ႔ေယာက္ဖက ပါးပါး၊ မားမားတို႔နဲ႔ အေဝးကို ေရာက္ေနၾကတာေလ။ ပါးပါးကို ေမြးေနဆုေတာင္း စကားေျပာပီးေတာ့ မားမားနဲ႔ ဖုန္းဆက္ေျပာျဖစ္တယ္။

မားမားနဲ႔ ဖုနး္ေျပာပီးေနာက္မွာ ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းထပ္ေခၚရမယ္ေလ။ က်ေတာ့ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္လို ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း အစ္ကိုၾကီးတို႔ရဲ႕ သမီးေလး ေမြးေန႔ကလဲ ဒီေန႔ ေမေဒးေန႔မွာပဲ။ သူတို႔ဆီကိုဖုနး္ေခၚ စကားနဲနဲေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္ထပ္ လုပ္စရာတစ္ခုက စကၤာပူမွာ အတူေန တစ္ေက်ာင္းထဲသယ္ရင္း လင္းမယားရဲ႕ ၂ ႏွစ္ေျမာက္မဂၤလာ ေန႔ေလ။ သူတို႔ကို မဂၤလာ ဆုေတာင္းစကား မက္ေဆ့ပို႔ပီးေတာ့ ျပန္အိပ္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိတယ္။

.
ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူက သ႔ူခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ ဒီေန႔မွာ ဘုရားဖူး ခရီးထြက္မွာမို႔ သူဆီကို ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရီးျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း မက္ေဆ့စ္ပို႔ရအုံးမယ္ေလ။

.

အဲဒီလုိနဲ႔ က်ေတာ့ ရဲ႕ေမေဒးေန႔ မနက္ခင္းတစ္ခုဟာ ကုန္ဆုံးခဲ့တယ္။ညေနခင္းေရာက္ေတာ့ က်ေတာ္… YTU 2004 batch (YTU ရဲ႕ေနာက္ဆုံးမ်ိဳးဆက္) ေတြရဲ႕ Gathering Party ရွိရာ East Coast ကို ခ်ီတက္ခဲ့တယ္ေလ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ သယ္ရင္းတစ္ခ်ိဳ႕ေရာက္ေနၾကပီ။

အဲဒီမွာ သယ္ရင္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စေနာက္ၾက၊ အကင္ေတြ ကင္ၾက၊ အေအးေတြေသာက္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ညေနခ်မ္းေလးကို ျဖတ္သန္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေမဂ်ာအစုံပါတာမို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပိုမိုရင္းႏွီးေအာင္ မိတ္ဆက္ၾက၊ အကင္ေတြစားၾကနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးရွိခ့ဲ ၾကပါတယ္။ တစ္ဝက္ေလာက္ စားေသာက္ပီးေတာ့ ဂိမ္းကစားဖို႔ အတြက္ကမ္းေျခဘက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ ကမး္ေျခေရာက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ဂိမ္းမကစားႏိုင္ပဲ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ၾကတယ္။ အားလုံးစုပီးေတာ့ေကာ အဖြဲလုိက္ေကာ ရုိက္ေနၾကတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဂိမ္းကစားၾကတယ္။ ဂိမး္ၾကီးေလးမ်ိဳး ကစားဖုိ႔အားလုံးအဖြဲေတြ ခြဲပီး ကစားၾကတယ္ဗ်ာ။

.

ကစားတာေတြက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ က်ေတာ္က ဂိမ္း ၂ မ်ိဳးပဲ ကစားရေသးတယ္။ သယ္ရင္းလင္းမယားက ဘူကစ္စ္ မွာ Steam Boatစားဖို႔လွမး္ေခၚေနပီ။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ေတာ္တို႔ သယ္ရင္းေလးေယာက္ က်န္ခဲ့တဲ့သယ္ရင္းေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ပီး ဘူကစ္စ္ကို တက္စ္စီနဲ႔ အျမန္ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ က်ေတာ္တို႔ က ဗိုက္တင္းေနပီမို႔ Steam Boat မစားေတာ့ပဲ သူတို႔ရဲ႕ စားအၿပီးကို ေစာင့္ပီး Clark Quay ကို ဆက္လွမ္းခဲ့ၾကတယ္။ Clark Quay ရဲ႕ေျမာင္းနံေဘးမွာ သယ္ရင္းေတြ စုထိုင္ပီး ဘီယာစုပ္ကာ မစီးရဲတဲ့ Gmax ကို ေငးရင္း ေအးခ်မ္းတဲ့ ညေလးကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္…

ေအာက္က youtube video ေလးကေတာ့ က်ေတာ့ဖုန္းအစုပ္ေလး (nokia 5800) ရိုက္ထားတဲ့ ပုံေလးေတြကို video ျပန္ေျပာင္းထားတာပါ။ သူမ်ားေတြကိုသာ ဓါတ္ပုံရုိက္ေနတာ က်ေတာ့ပုံက အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ရုိက္ခဲ့တဲ့ ျပဴးတူးျပဲတဲ ပုံတစ္ပုံကို အမွတ္တရအေနနဲျဖတ္ညွပ္ကပ္တင္လုိက္ပါတယ္။ YTU ေက်ာင္းသီခ်င္ေလး လိုခ်င္ရင္ ယူႏိုင္ဖို႔ပါ။
အမွတ္တရ May Day ေန႔ေလးေပါ့ဗ်ာ….